Geçen seneye kadar aynı durumdaydık, hatta konu açtım buraya.Ben çok kez konuşmuştum , bir müddet ayrı yaşamayı bile önerdim.ama umursamadı Benim eşimde sizinki gibi her konuda çok iyi tek sorunumuz oyun oynamasıydı, çünkü dialoğumuz kalmamıştı artık oyundan kafasını kaldırmıyordu hiç. Sonra buradan bir arkadaşın tavsiyelerine uydum. Sanki eşim evde yokmuş gibi davrandım. Yemek hazırladım yeyip kaldırdım, uykum geldi hiç birşey demeden gittim yattım, markete mi çıkılacak. Hazırlandım çıktım. Ama ona karşı hep güleryüzlü oldum. Her sorusuna güleryüzle cevap verdim. ama arada lafımıda soktum :) Misal yemeğe beni niye çağırmadın diyor, ayy canım oyun oynuyordun rahatsız etmek istemedim dedim. 1-2-3 derken baktıki hiç ona ihtiyacım yok. Kendini evde fazlalık hissetmeye başladı. İşte o zaman son konuşmayı yaptık, bu şekilde devam ettiğin sürece eş olarak benim hayatımda olmayacaksın dedim. En fazla ev arkadaşı gibi yaşarız, masrafları bölüşürüz falan dedim. O gün söz verdi artık evde oynamayacağım diye, arada yine alıyor telefonu eline ama bu konuyu konuşmuştuk diyorum. Tamam günlük puanları toplıyım bırakıcam diyor :)) 10 dk içinde bırakıyor zaten.
Çok şükür atlattık o dönemleri. darısı başına inşallah. Sende bir müddet bu taktiği deneyebilirsin, inşallah sendede işe yarar. Yalnız uyarmak zorundayım. İnsan sevdiğiyle aynı evde bukadar uzak davranınca üzülüyor biraz, ben dokunmayı falan çok özlemiştim o dönem :)