SÖYLEŞİ
 
İnsan- Bunaltım öylesine geniş ve dolu ki 
Can tırnaklarımı batırmak zorunda kaldım 
yüreğimdeki seviye 
Onu umut, onu güven sandım. 
Ellerim geçti içinden, bir gövde değil 
Bendim eriyen benliğinde. 
Acım çengelle asılı, 
Acım kutsal ve saygılı 
Bildiğim her anının üstüne. 
Güçlü duyularıma anahtar 
Öyle bir anı.. 
Bir anı, onu yenilmemek için sarıldım kuytulara 
360 kez yıkıldı dağlar gibi 
360 kez çoğalıyor üstümde 
Dost- Gömütlerimize doğduğumuzda 
Düştü ilk yıldız 
Ona yaklaştıkça görebildim 
İlk sevgide parladı 
Işığı genişlemeye. 
İnsan- Sen misin? 
Duyduğum senin sesin mi? 
Algıladığım sen mi? 
Dost- Ayna tut yüreğine 
Sevdikçe parlayacak ışığı yıldızının 
Şimdi korkuyla 
Neden geriye çekilmekte? 
İnsan- Soluk almama, ağzımı açmama karşın 
Göğsümde kabaran sesin 
Sen mi geldin, sen misin? 
Dost- Bir gün bütün sevgilerin sende toplandığını 
Ya da senden yayıldığını anlayacaksın 
İnsan- Büyük muştu. Buydu hep beklediğim 
Ama alışmadım. Alışamadım. 
Dost- Senin bilincinde yaşıyor oysa bu 
Bak, tek oluşduyusuyla nasıl artıyorum? 
Kendimi sana inandırabilmek zor. 
İnsan- zor değil, gerekli 
Dost- Varışa yaklaştıkça anlarsın 
Salt sözün söz olmadığını 
Konuşmakla yetiniriz 
Belki de dinlemekle. 
Durmak zorunda kalacağımız anı geciktirmek, 
Susmana saygı göstermek, 
Kendine acımanın verdiği çığlıkla 
Korkuya kapılmadan izlemek zor. 
Çağ tamamlandı, düğüm atıldı, beklemek zor 
Senden hiçbir şey esirgenmedi 
Yine de ilk açlığı geçmek zor. 
Bütünüyle sevmek, bir bedene 
İki kişiyi yüklemek zor. 
Tek başına ilki yaşamak 
Birbirine gerekli iki insanın, 
İki yalnız insanın, 
Dönülmez çağrısıdır 
Pusuda yatan direnç, 
Senden bunu istemek zor. 
Umutsuzluktan kurtulmak için 
Başkalarının musuzluğuna dayanırsan 
Gizi çözmek zor. 
İnsan- Zor belki ama gerekli 
Bilmeliydim. 
Bana öğrettiğin 
Ben de kalmazsa.. 
Dost- Herşey sende artıyor 
Senden gelecek herşey. 
Yaşam budur işte. 
Ama sorun değil.. 
Beceriksizce de olsa gül, yeni doğan güne 
O aydınlatacak yarını, 
Yarın, 
Senin toplayıp vereceğin 
Tüm gülüşlerde. 
İnsan- Desene değişmez hiçbir şey 
Sevginin içinde çoğalır umut, 
Umut yenilenmede.. 
Dost- Umut çocuğum, umut 
Gömütlerimizdeki yıldıza düşen 
Işığın gözbebeğinde. 
(Şimdi ilk korkunun döüşüyle 
Göktaşı da düşse aramıza 
Geçer ıssız karanlıktan 
İçi oyuk ağacız herbirimiz 
Ağusunu tükürüp attım yüreğimin 
Bu bozkır denizinde 
Kıpkırmızı kesildi toprak) 
Özel Arabul