Valla çok ama çok haklısınız oturduğum yerden ben sinir oldum almayın sizde hiç kimseye hediye falanMerhaba hanımlar,
Öncelikle biraz uzatmış olabilirim vakit ayırıp okuyan herkese şimdiden teşekkür ederim.
Eşimle üniversitede tanıştık 8 yıldır birlikteyiz. 3 yıl flört 2 yıl nişanlı kalma ve 3 yıldır da evliyiz. Bu 8 yıl boyunca hiç bir özel günümü kutlamadı. Buna doğum günleri de dahil. Doğum günüm için konuşuyorum İlk yıl bilmiyordum dedi. 2. Yıl unuttu 3. Yıl yine unuttu. 4. Yıl SMS ile geçiştirdi. Şimdi sen ne yaptın diye soranlar olacaktır. İlk 2 yılda harçlıklarımdan biriktirdiklerimle mutlu edecek ihtiyacı olan hediyeler aldım. Yanında olamadığım dönemlerde bulunduğu şehirdeki pastanelerle görüşüp gece tam 12 de evine pastalar gönderdim. Bunlar bahse konu olacak seyler değil ama aynı şeyi o bana yapsaydı gece 12 de kapıma pasta gelseydi mutlu olurdum sanırım.
Neyse yıllar böyle geçti evlendik aynı şekilde devam etti herşey. Hal böyle olunca ben de sürpriz yapmayı vs bıraktım. Evlilik yıldönümümüzü unuttu yine doğum günümü unuttu. Sonraki yıl hep özel günlere iş seyahatleri denk geldi nedense. Hep bozuldum bu duruma ilk zamanlar belli etmesem de son zamanlarda bozulduğumu belli ettim. Fakat o zaman da bana “ özel günleri aklımda tutamıyorum. Ben böyle seyleri önemsemiyorum “ dedi. Ama her yıl annesini babasını kardeşini akrabasını doğum günlerinde aradı. Şimdi bir kısım da diyecek ki o zaman sen de önceden haber ver:) inanın onu da yaptım doğum yapmadan önce. Doğum için senden bir hediye istiyorum ilerde kızıma/gelinime her neyse hatıra kalmasını istiyorum dedim. Fakat bırakın hediyeyi yoldan çiçek bile koparıp getirmedi. Parası yoktur diyenler olacaktır. Fakat öyle bir durum söz konusu değildi. Hatta her ay birikim yapıyorduk kazancımızın bi kısmını.
şimdi ben düne kadar artık bu mevzuları kendi içimde kapatmıştım. Fakaaat dün akşam geldi ayın 29 unda annemin doğum günü, yarın gidip ona bot alalım olur mu dedi. Önce tamam dedim. Sonra dayanamayıp “sen doğum günlerinde hediye mi alıyordun” diyiverdim. O da geveledi” yok onun için değil alalım yarın verelim farketmez bekletmenin anlamı yok “ gibi şeyler söyledi. İçten içe yine üzüldüm.
bu duruma aşırı takmış durumdayım. Kendimi değersiz hissediyorum. İşin özü hediye/hediyeleşmek falan değil. Hatırlanmak istiyorum. Evet böyle seyler bunun ispatı değil fakat ne çıkar yani karşıdakini mutlu etse böyle şeylerle? Sizler ne düşünüyorsunuz?
Eşiniz sadece size Japonca konuşmasaydı aynı örnek olurdu. Burada benim anlattığım beni es geçiyor onun dışında herkes doğum gününde hatırlanıyor. Bunu da evlendikten sonra öğrendim
Örnek olmamış. Eşiniz japonca konuşabiliyor ama sadece sizinle japonla konuşmuyor. Herkesle şakır şakır japonca konuşabiliyor, size gelince dili tutuluyor.
Ben de yalnızım sanıyordumCanım çok üzgünüm ama asla değişmeyecek. Keşke bunu bile bile evlenmeyi daha çok düşünseydin çünkü değiştiririm deyip ilerde daha büyük sıkıntılar yaşamak daha üzücü. Benim eşimde asla özel gün bilmez kutlamaz, bana göre değil der... yapmadığım etmediğim kalmadı, küstüm, kavga ettim,değişmedi. Şimdi bende kutlamıyorum çünkü o beni değiştirdi ,Içimden de gelmiyo zaten artık. Bir atasözü var ya; ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan gideceksin...
Ama normalmgünlerde de ihtiyaçlarını karşılaşabilirler. Doğum günü olunca hatırlanmış oluyorlar bunu kendi de çok iyi biliyor benceValla ben böyle günleri takmayan hatta hazırlık yapılınca zoraki gülümseyip teşekkür eden biri olarak takmayın diyeceğim tabiki. Ama mesela benim eşim bayılır böyle günlere ben mutlaka ona bir şeyler alırım. Yoksa beynimi yiyor zaten. Erkeğin böyle şeyler seveni de inanın çok zor
Ama eşinizin anneye kardeşe alıp size almaması bir garip. Belki de annenin kişisel ihtiyaçlarını doğum günü bahanesiyle yılda 2 defa ( anneler günü de dahil) alıyor olabilirler mi? Yani bu ince düşünceden değil de aile üyelerimtarafından hayırlatma, ihtiyaç giderme gibi olabilir mi? Naçizane fikir yürütüyorum. Benim çok sevdiğim bir arkadaşım var onun da eşi hatırlamaz böyle günleri bayılıyorum kendisine şöyle bir çözüm bulmuş: Alıyor eşinin kartını bütün özel yünlerden kendine orkide, saat, kolye vs alıp o tarihlere evine yolluyor. Hatta kv kp hepsine de kendi alıyor. Her daim mutluSiz bu seçeneği bir düşünün derim.
Benim dışımda ailesinin doğum gününü kutladığını evlendikten sonra öğrendim diye belirttim bir başka cevapta .Kendinizi niye doğduğu günden beri aynı evde yaşadığı anne-baba- kardeş ile kıyaslıyorsunuz ki? Sizin dışınızda herkesin doğum gününü hatırlasa kutlasa tamam haklısınız derdim. Dahası hepsini bir kenara bırakın 8 senedir aynı olan adam bir anda değişir mi sizce? Böyle görmüş böyle tanımış böyle evlenmiş böyle çocuk yapmışsınız
Ben de uzun zamandır öyle yapıyorum...Valla çok ama çok haklısınız oturduğum yerden ben sinir oldum almayın sizde hiç kimseye hediye falan
Benim dışımda ailesinin doğum gününü kutladığını evlendikten sonra öğrendim diye belirttim bir başka cevapta .
Her cevabı okumasanız da özellikle belirtmeme gerek yok konuda yazdım zatebbHerkese yazdığınız her cevabı okuyamıyorum haliyle
Esin sana deger vermiyor. Kimse demesin deger maddi seyler ile ölçülmez diye. Ki konu maddiyat bile degil. Güzel bir iki kelime bedava, o bile yok. Insan sevdigi kisinin nelerden mutlu oldugunu bilmeli, önemsemeli. Bir iliskiyi uzun sürdüren seylerden birisi budur.
Yani adam kendisine gelince özel günlere önem vermiyordur. Ancak sevgilisi/esi buna önem veriyorsa, oda mecburen önem vermek zorunda. Hersey karsilikli olmali.
Yani evet söylemesi aci, ama deger vermiyor esin. Keske bunu yillar önce sorun etseydin.
Sımartılmak istediğin her özel günde kendini şımart. Arzu ettiğin ne varsa al.Merhaba hanımlar,
Öncelikle biraz uzatmış olabilirim vakit ayırıp okuyan herkese şimdiden teşekkür ederim.
Eşimle üniversitede tanıştık 8 yıldır birlikteyiz. 3 yıl flört 2 yıl nişanlı kalma ve 3 yıldır da evliyiz. Bu 8 yıl boyunca hiç bir özel günümü kutlamadı. Buna doğum günleri de dahil. Doğum günüm için konuşuyorum İlk yıl bilmiyordum dedi. 2. Yıl unuttu 3. Yıl yine unuttu. 4. Yıl SMS ile geçiştirdi. Şimdi sen ne yaptın diye soranlar olacaktır. İlk 2 yılda harçlıklarımdan biriktirdiklerimle mutlu edecek ihtiyacı olan hediyeler aldım. Yanında olamadığım dönemlerde bulunduğu şehirdeki pastanelerle görüşüp gece tam 12 de evine pastalar gönderdim. Bunlar bahse konu olacak seyler değil ama aynı şeyi o bana yapsaydı gece 12 de kapıma pasta gelseydi mutlu olurdum sanırım.
Neyse yıllar böyle geçti evlendik aynı şekilde devam etti herşey. Hal böyle olunca ben de sürpriz yapmayı vs bıraktım. Evlilik yıldönümümüzü unuttu yine doğum günümü unuttu. Sonraki yıl hep özel günlere iş seyahatleri denk geldi nedense. Hep bozuldum bu duruma ilk zamanlar belli etmesem de son zamanlarda bozulduğumu belli ettim. Fakat o zaman da bana “ özel günleri aklımda tutamıyorum. Ben böyle seyleri önemsemiyorum “ dedi. Ama her yıl annesini babasını kardeşini akrabasını doğum günlerinde aradı. Şimdi bir kısım da diyecek ki o zaman sen de önceden haber ver:) inanın onu da yaptım doğum yapmadan önce. Doğum için senden bir hediye istiyorum ilerde kızıma/gelinime her neyse hatıra kalmasını istiyorum dedim. Fakat bırakın hediyeyi yoldan çiçek bile koparıp getirmedi. Parası yoktur diyenler olacaktır. Fakat öyle bir durum söz konusu değildi. Hatta her ay birikim yapıyorduk kazancımızın bi kısmını.
şimdi ben düne kadar artık bu mevzuları kendi içimde kapatmıştım. Fakaaat dün akşam geldi ayın 29 unda annemin doğum günü, yarın gidip ona bot alalım olur mu dedi. Önce tamam dedim. Sonra dayanamayıp “sen doğum günlerinde hediye mi alıyordun” diyiverdim. O da geveledi” yok onun için değil alalım yarın verelim farketmez bekletmenin anlamı yok “ gibi şeyler söyledi. İçten içe yine üzüldüm.
bu duruma aşırı takmış durumdayım. Kendimi değersiz hissediyorum. İşin özü hediye/hediyeleşmek falan değil. Hatırlanmak istiyorum. Evet böyle seyler bunun ispatı değil fakat ne çıkar yani karşıdakini mutlu etse böyle şeylerle? Sizler ne düşünüyorsunuz?