30 yaşında kendi ayakları üzerinde duran bir bayanım. Hayatımda genel olarak herhangi bir problemim yok, tek sorunum, özgüvensizliğim ve kendime özsaygımın olmayışı.
Yaklaşık 1 haftadır nereden başlayacağımı, nasıl özgüvenli biri olacağımı düşünüyorum fakat işin içinden çıkamıyorum. Dış görünüş itibariyle ortalama güzellikte bir bayanım, bakımlı olmaya dikkat ediyorum, iyi bir mesleğim de var fakat bazen öyle özgüvensiz hatta kendime öz saygımı yitirecek davranışlarda bulunuyorum ki, iyice dibe çöküyorum. Sanki hiç aşamayacakmışım gibi geliyor bu durumu, böyle düşündükçe de iyice gözümde büyüyor bunu aşmak. Bazen benden daha alt seviyede insanlara insanlara karşı bile (küçümsemek için söylemiyorum bunu) kendimi çok küçük durumuna düşürüyorum.
Güçlü bir kadın da değilim, en ufak problemde hemen yıkılıyorum, hele aşk acısı çekiyorsam ölüyor bitiyorum. Herkes acı çekiyordur ama 3-4 aylık bir ilişkide normal bir insan 1 hafta yas tutuyorsa ben hayatı kendime zindan edip nerdeyse 2 ay depresyondan çıkmıyorum, by da özgüvenimi iyice zedeliyor.
Özgüvenli, kendine saygısı olan, kararlarının arkasında durabilen güçlü bir kadın olmak istiyorum. Geldim 30 yaşına, bu saatten sonra karakterim değişir mi sizce ve nerden nasıl başlamalıyım?
Dipnot: bu konuda daha yeni terapilere de başladım fakat ben kendi çabalarımla da bu durumu aşmak istiyorum.
Her türlü tavsiyenize açığım.
Bir dipnot daha:) şu an hayatımdaki tek sorunum bu, bir sürü telkinlerde bulunan yakın çevrem sayesinde de aşamadım bu durumu. Acaba bu Benin karakterim mi, değişmeyen çalışmak boşa mı?
Yaklaşık 1 haftadır nereden başlayacağımı, nasıl özgüvenli biri olacağımı düşünüyorum fakat işin içinden çıkamıyorum. Dış görünüş itibariyle ortalama güzellikte bir bayanım, bakımlı olmaya dikkat ediyorum, iyi bir mesleğim de var fakat bazen öyle özgüvensiz hatta kendime öz saygımı yitirecek davranışlarda bulunuyorum ki, iyice dibe çöküyorum. Sanki hiç aşamayacakmışım gibi geliyor bu durumu, böyle düşündükçe de iyice gözümde büyüyor bunu aşmak. Bazen benden daha alt seviyede insanlara insanlara karşı bile (küçümsemek için söylemiyorum bunu) kendimi çok küçük durumuna düşürüyorum.
Güçlü bir kadın da değilim, en ufak problemde hemen yıkılıyorum, hele aşk acısı çekiyorsam ölüyor bitiyorum. Herkes acı çekiyordur ama 3-4 aylık bir ilişkide normal bir insan 1 hafta yas tutuyorsa ben hayatı kendime zindan edip nerdeyse 2 ay depresyondan çıkmıyorum, by da özgüvenimi iyice zedeliyor.
Özgüvenli, kendine saygısı olan, kararlarının arkasında durabilen güçlü bir kadın olmak istiyorum. Geldim 30 yaşına, bu saatten sonra karakterim değişir mi sizce ve nerden nasıl başlamalıyım?
Dipnot: bu konuda daha yeni terapilere de başladım fakat ben kendi çabalarımla da bu durumu aşmak istiyorum.
Her türlü tavsiyenize açığım.
Bir dipnot daha:) şu an hayatımdaki tek sorunum bu, bir sürü telkinlerde bulunan yakın çevrem sayesinde de aşamadım bu durumu. Acaba bu Benin karakterim mi, değişmeyen çalışmak boşa mı?
