- 24 Eylül 2013
- 3.112
- 947
- 198
- 35
Ailenin en küçük üyesi olarak şu yaşıma kadar tüm büyüklerimden baskı küçümsenme ve eleştiriye maruz kaldım.6 kardeşiz.anne ve babam da bir o kadar ilgisiz..şimdi yaş 26 olmuş halen üzerimden atamıyorum bu durumu..beni 10 yaşında kızıp herşeyine müdahale edecekleri biri gibi görüyorlar.her yaptığımda bi kusur arama hor görme durumu var.Mücadele ederek güzel yönlerimin farkına varsamda onları bile bitirdiler artık..kendimi başarısız hissetmem için takdir aldığım halde karnemdeki bir tane 4 için aşağılanırdım...
Doğan cüceloğlunun güzel bi sözü var ''siz çocuğunuzu evin içinde adam yerine koymazsanız,o aileden bi adam çıkmaz diye..'' şu yaşımda babamla iki dk sohbet edemem çünkü çocukken o geldiğinde hep korkar saklanırdık.kendimi aşıp dur şu konuda yorum yapayım dediğimde babamın ''sende konuşuyormusun..!'' diyen suratı..anneminse umrunda değil.kendi mutsuzluklarını tepeden tırnağa bize hissettirdiler..
Şimdi bende sosyal fobi insanlarla 5 dk.dan fazla konuşamama..aman ağzımdan yanlış bi söz çıkar ses tonumu ayarlayamam diye herkesten kaçıyorum.sanki insanlarla yakın oldukça bi zarar görürüm gibi..
İnsanlarla nasıl doğru iletişim kurabilirim bilmiyorum.
Çocukken bazı şeylerin farkında olmadığım yalnız kaldığım dönemde sınıfın başarılı öğrencisi söz hakkı alan konuşan biriydim.ama eve gelince herşey biterdi.şimdi ise bu durum hayatımın her kademesine yayılmış..heyecandan telefon konuşması bile yapmak istemiyorum çoğu kez..bu sebeple evlilik fikrinden bile soğuyorum yeni bir aile..onlarla tanışmak benim için işkenceye dönüşmesin.kendimi doğru ifade edebileyim istiyorum.
Bu konuda video yada yazılar varsa önerebilirsiniz.Şimdiden teşekkürler..
Doğan cüceloğlunun güzel bi sözü var ''siz çocuğunuzu evin içinde adam yerine koymazsanız,o aileden bi adam çıkmaz diye..'' şu yaşımda babamla iki dk sohbet edemem çünkü çocukken o geldiğinde hep korkar saklanırdık.kendimi aşıp dur şu konuda yorum yapayım dediğimde babamın ''sende konuşuyormusun..!'' diyen suratı..anneminse umrunda değil.kendi mutsuzluklarını tepeden tırnağa bize hissettirdiler..
Şimdi bende sosyal fobi insanlarla 5 dk.dan fazla konuşamama..aman ağzımdan yanlış bi söz çıkar ses tonumu ayarlayamam diye herkesten kaçıyorum.sanki insanlarla yakın oldukça bi zarar görürüm gibi..
İnsanlarla nasıl doğru iletişim kurabilirim bilmiyorum.
Çocukken bazı şeylerin farkında olmadığım yalnız kaldığım dönemde sınıfın başarılı öğrencisi söz hakkı alan konuşan biriydim.ama eve gelince herşey biterdi.şimdi ise bu durum hayatımın her kademesine yayılmış..heyecandan telefon konuşması bile yapmak istemiyorum çoğu kez..bu sebeple evlilik fikrinden bile soğuyorum yeni bir aile..onlarla tanışmak benim için işkenceye dönüşmesin.kendimi doğru ifade edebileyim istiyorum.
Bu konuda video yada yazılar varsa önerebilirsiniz.Şimdiden teşekkürler..