Ne güzel kutsal bi mesleğiniz var, tüm canım emektar öğretmenlere kalpler
Kendi adıma söyleyeyim, iletişime geçerken hiç kimseyi gözümde büyütmüyorum, bu da daha rahat olmamı sağlıyor. Çünkü biliyorum ki karşımdaki de benim gibi bir insan, zaafları ile iyi-kötü geçirdiği anları ile. Hiç ama hiç kimse mükemmel değil. O sebeple “varlıklı” kişileri de gözünde büyütme. Bazen alışık olmadığımız belirli ortamlarda kendimizi geri çekebiliriz, bu da çok normal. Her sosyal ortam bize ve ruhumuza hitap etmeyebilir. Gözlemci konumuna geçebiliriz, dinleyebiliriz. Önemli olan rahat ve keyifli hissetmek.
Ve dikkatimi çekti cümlenizi bitirirken en son “özgüvenimi geri getirmem için” için demişsiniz, ne güzel ki zaten içinizde bu güç varmış, sadece hayat mücadelesinde yaşadığımız inişli çıkışlı olaylar sebebiyetiyle kendi değerimizi unutabiliyoruz, olayların/kişilerin unutturmasına izin veriyor da olabiliriz. Bir öğretmen olarak dolu dolu biri olduğunuza zaten eminim. Kendinizi sadece daha rahat ve akışta hissetmeniz lazımdır belki