Herkezin birbirini tanıdığı küçük bir ilçede büyüdüm, babam zaten yılın 10 ayı yurt dışında olduğundan annemin sert kuralları ile bir çocukluk geçirdim. Üniversite sınavında dışarıda üniversitede okumama babamdan izin aldım, annem hep karşı çıktı, nedeni de ablan evlenip gidiyor ben tek başıma kalacağım... Üniversitede denizden çıkmış balık misali saf salak bir yıl geçirdikten sonra kendimi tanımaya başladım, sonraki yıllar hayatımın en güzel yılları idi, kazıklandım, terk edildim, üşüdüm ama özgürlük güzeldi.
Üniversite bitince sırf eve dönmemek için yüksek lisans yapmaya karar verdim ama annemin tek şartı vardı, ablamın yanında okuyacağım. Evde kalmak ve ablamın yanında okumak arasında bir fark yokmuş aslında, okul dışında kalan zamanlarımı ev işleri ve çocuk bakarak geçiriyorum, birde pandemi olunca bildiğiniz hizmetçi oldum. Sabah işe giden ablam yemek tarifi bile bırakıyor, işten gelince evi süpürmedin mi diye soruyor... benim dışımda herkes hayatından memnun...
apayrı bir şey çıktı . Umarım en kısa zamanda bir iş bulup kendi hayatını yaşayıp , kendi hikayeni yazarsın...
