Panik atak sorunu yaşayan arkadaşlar birbirimize destek ve çözüm bulalım.

ezra92 .!.:

Belkide calismak iyi gelir. Annem ise girersen kendini dinlemeye zamanin olmaz suan bistasin ondanda bukadar oluyor diyor.
Ama tabi yasamaynlar anliyamiyor. BanDa eskiden biri anlatsa anlayamazdim. Bazen sadeve korkuyorum. Ve o an tam olarak neden korktugmu bile bilmiyorum. Ve cok zoruma gidiyor cünkü ben okadar cesaretli ve güclü birisiydim ki. Tek basima herseyin üstesinden gelicek gücte görürdüm kendimi. Hic birseyden korkmazdim. Tek basima dimdik ayakta durudum. Hayatla ilgili okadar planlarim vardiki ve tam okul bitti istedigim seyleri yapabilcek dönemdeydim ki bu durum patladi. Sanki bir daha hic hayallerimin pesinden gudemicekmisin gibi hissediyorum ve bu beni cok üzüyor. Dünyaya gezmek en büyük hayalimdi ama suan evden cikip bir arkadasimin dogumgününe gitmek bile beni zorluyor

Genişletmek için tıkla...

humeyra92 .!.:

Evet ben bitek bu cümleyi duymamak için rol yapıyorum kendimi zorluyorum..duyarsam daha kötü olurum çaresiz hissederim diye korkuyorum...

Genişletmek için tıkla...

ezra92 .!.:

Caresizlik hissi en kötülerden biri. Dün disarda yine kötü oldum. Uzun zamandir ilk defa bukadar kötü hissettim. Ve direk hastaneye gittim. Astim hastasi oldugum icin bir ihtimal ondan dediler. Orda ilac verip yolladilar evde yalniz kalmak cok zorluyor beni buaralar

Genişletmek için tıkla...

humeyra92 .!.:

Kıyamam astım etkiliyordur tabi etkilemez mi...bazen yoğunlaşıyor bazen azalıyor böyle bi illet işte

Genişletmek için tıkla...

ezra92 .!.:

Merhaba arkadaslar. 28 yasindayim ve yaklasik 2 yildir bu sorunla yasiyorum. Gercekten bunu ne bukadar tetikledi bilmiyorum. Kimse yarsim edemiyor. Ilaca baslamak istemedim ama buaralar yine cok kötüyüm. Bugün bir randevuma gitmem gerekirken son saniye otobüse binmeden eve geldim. Sonra kendimi toparlayip tekrar ciktim.
Bende söyle bir korku var, ben bogulmaktan korkuyorum. Cok sacma farkindayim. Ama sanki birsey olucak o an ve ben nefes alamicam ve bogulucam. Buna okadar takmis durumdayim ki öksürmekten korkuyorum, ywmek yerken veya birsey icerken bogazima kacmasindan korkuyorum. Tabi böyle ben düsündükce yedigim ictigim bogazima yapiyor veya kaciyor. Bu korkularimdan dolayi sigarayi biraktim 1 bucuk yil önce. Onum disinda doktor doktor gezerken hasimato hastasi oldugmu ögrendim. Triod te anksiyete yapabiliyormus ama henüz beni ciddiye alan bir doktor bulamadim. 6 ay kadar psikoterapiye gittim ama acikcasi maddi anlamda birakmak zorunda kaldim. Ki terapistimde iyi oldugmu birakabilcegmi söylemisti. 6 ay gevti ve ben yine kötüyüm.
Eskiden asla asla dedigim seylerden korkar oldum. Kalabalik ortamlar, metro, tren, ucak. Hatta arabayla giderken asiri trafikte kalinca bile. Bazen cafeler lokantalar bile bunaltiyor beni. Eskiden eglence mekanlari, konserler okadar severdimki ama suan sinemaya bile gitmekte zorlaniyorum.
3 yildir yalnz yasiyorum ama su son aylarda bu durum beni zorluyor. Ara ara ailemin yanina gidip orda kaliyorum. Isten ciktim suan yeni bir yer bakiyorum ama aslinda bakmiyorumda... Hani herkese bakiyorum diyorum ama aslinda bazen kendimde ise baslicak cesareti bile bulamiyorum. Hadi is yerinde panik atak gelirse, hadi en olmadik anda kötü olursam, hadi is görüsmesinde fenalasirsam diye bir sürü sey geviyor aklimdan.... Ben cok yoruldum arkadaslar....

Genişletmek için tıkla...