Oyy.. doğrudur canım o panik anında hemen dr hastane düşünülüyor, gitmemeyi başarmak zor çünkü her atakta kendini ne kadar telkin etmiş olsan bile bu kez farklı, bu kez gerçekten bişeyler oluyor hissine bürünüyor insan. Zaten korkuların kafadan çıktığı bir an bile yokki ya. Bazen insanlara bakıyorum sohbet felan ederlerken o konuya adapteler. Bense sohbet muhabbet bile ederken o kaygılar korkular hep kafamda. Pes valla.. ben kalp dr.una gitmeyede korkuyorum şimdi, normalde olsa soluğu orda alırdım. Şu kör olası pırpır olayı varya titriyomu kasılıyomu noluyosa artık işte onu anlatırımda başka teşhis koyar, başka bişey çıkar kaygıları beni frenliyor. Sizden de aynı şeyleri duyunca rahatlıyorum sadece.