Hergün onlarcası belki binlercesi oluyor. Geri kalanlara sabır dileniyor. Hep bu başımızdaki koltuğa yapışıp kalanlar (!) sorumlu bundan, olup bitenlerden, başka bir açıklaması yok. Olamaz. Öğretmen olurlar, atanamazlar, ama s*riyelileri öğretmen yaparlar. Tıp okurla, ama iş bulamazlar, ama ar*aplar başa geçer. Evini geçindiremeyen, ayı nasıl çıkaracağım diye düşünenler, kirayı acaba 2 gün sonra mı versem diye hesap edenler oluyor, ne yazık ki. Ha bir de can polislerimiz var. Ne huzuru ne sağlığı yerinde olan. Durumları iyi olmadığı için çocuklarını okula gönderemeyen. Bütün bunları kaldıramayıp intihar edenler çok. Maalesef. Ama bu onları neden ilgilendirsin ki (!), değil mi? Kendi milletinden önce başka millete bu fırsatı tanımak kendilerine borç sayıyorlar.
Psikolojik illaki bizi etkiler, ama her birine de üzülemeyiz. Ne kadar zor da olsa, acı da olsa, gerçek bu.