Paramparça olunca nasıl toparlanıyorsunuz ?

Degil .
Bir lösemi hastasının neler yaşadığını bilmeden onunla empati kuramazsınız .
Bir ruhsal acisi olanın benzer bir acisini hissetmeden anlayamazsınız.

Empatide as olan bilgidir, deneyimdir .
Normal seviyede bir zeka da her şey için yeterlidir .

Bu konuda size katilmiyorum , duygular bu kadar kesinligi olan seyler degildir

Losemi olmadim ama cok agir bir hastalik gecirdim , bu sebeple agir hastaligi olan herkese empati kurabiliyorum , evet deneyimle elde ettigim bir empati bu ama mesela ogluma bebekliginden beri empatiyi ogretiyorum
İlk ogrendigi kelimelerden biri empatidir ve gercekten bunu uygulayabilen bir cocuk hayatinda

Birine empati duymak icin illa o olayi yasamasi gerekmiyor , mesela benim basima gelseydi ne hissederdim , ne dusunurdum diyerek anlamaya calismasi da empatidir , oglum kendisine vuran bir arkadasi icin bile empati kurabiliyor mesela , neden bu eylemi yapti , nasil yetisti , anne babasi nasil davrandi da bu hale geldi , ben onun yerinde olsaydim bende mi boyle hissederdim vs vs
Umarim anlatabilmisimdir ne demek istedigimi

Mesleginiz geregi belki de duygulara cok kesin gozlerle bakiyorsunuz , ancak duygu degiskendir , insana ozeldir , farklidir , kesinlestirilemez , her insan icin aynidir denemez

Bence basarili bir psikolugunda empati becerisi cok yuksek olmali hastasini anlayabilmek adina , illa hastanin tum yasadigi acilari deneyimlemesine gerek yok bu empatiyi gosterebilmesi icin , empati yoksunu psikologlarinda basarili olacagina inanmiyorum
 
O adam bu duruma gelmeden önce kimse fark etmemiş mi?

Toplumun neredeyse %90'ı bunalım, stres, depresyonda maalesef. Ben çocukken hiç böyle şeyler yoktu. Çünkü derdi olan , sıkıntısı olan bir arkadaş ,dost veya bir büyüğü ile konuşup çözebiliyordu. Herkes elinden geldiği kadarıyla yardımcı oluyordu.
Şimdi kimse kimsenin halini anlamıyor. Herkes de bir memnuniyetsizlik, karşıdakini yargılama ve eleştirme derdinde. Biri dese "kocamla veya karımla problemim var" cevap niye evlendin?
" çocuğum böyle yaptı "
" niye doğurdun?"
" iş yerinde sıkıntı var "
" sana kim dedi o ise gir? " bunun gibi bir sürü örnek verebilirim.
O işçi derdini söylediğinde kim bilir ne eleştirilere maruz kald veya eleştiri almaktansa anlatmamamayı tercih etti. Nasıl toparlarsın bilmiyorum ama millet olarak iş buralara gelmeden çözüm bulmak zorundayız.
Çok ama çok doğru. İnsanlar arasında paylaşım ve dayanışma maalesef azaldı. Bunu kendimde bile gözlemleyebiliyorum, paylaşarak rahatlayan bir insan olmama rağmen dedikodunu yapan, duyarsızlaşmayı geçtim senin probleminden neredeyse keyif alma noktasına gelen insanlarla karşılaşa karşılaşa her durumu kendi içimde çözmeye çalışır oldum ki bu pek de sağlıklı bir durum sayılmaz. Belki eskiden de içimizde bu kadar kötülük potansiyeli vardı ama herkesin birbirini tanıdığı küçük mahallelerde olduğumuzdan ayıplanma, dışlanma kaygısıyla veya birbirine muhtaç olduğunu bilmekten dolayı yine de bir dayanışma kültürü vardı. Artık insanların -maddi anlamda- birbirine o kadar da ihtiyacı yok, bireysel takıla takıla bencilleşip duyarsızlaşmaya alıştık. Bana göre en büyük sevaplardan ya da insana yapılacak en güzel iyiliklerden birisi ona yalnız olmadığını samimi hislerle göstermek, derdini gerçek anlamda dinlemek, güven hissini vermektir. Üstelik bunlar bedava, zengin olmaya gerek yok bunları vermek için. Böyle hislerin güçlendiği ortamlarda sanmıyorum ki bu kadar fazla intiharlar olsun.

Eski üyelerdenim ki üye olmadan önce de okurdum buraları, bu forumda bile 10 yıl önceki konular ile şimdikileri bir okuyun ve karşılaştırın; ne kadar polemik meraklısı kişiler haline geldiğimizi üzülerek görüyorum.
 
Bu konuda size katilmiyorum , duygular bu kadar kesinligi olan seyler degildir

Losemi olmadim ama cok agir bir hastalik gecirdim , bu sebeple agir hastaligi olan herkese empati kurabiliyorum , evet deneyimle elde ettigim bir empati bu ama mesela ogluma bebekliginden beri empatiyi ogretiyorum
İlk ogrendigi kelimelerden biri empatidir ve gercekten bunu uygulayabilen bir cocuk hayatinda

Birine empati duymak icin illa o olayi yasamasi gerekmiyor , mesela benim basima gelseydi ne hissederdim , ne dusunurdum diyerek anlamaya calismasi da empatidir , oglum kendisine vuran bir arkadasi icin bile empati kurabiliyor mesela , neden bu eylemi yapti , nasil yetisti , anne babasi nasil davrandi da bu hale geldi , ben onun yerinde olsaydim bende mi boyle hissederdim vs vs
Umarim anlatabilmisimdir ne demek istedigimi

Mesleginiz geregi belki de duygulara cok kesin gozlerle bakiyorsunuz , ancak duygu degiskendir , insana ozeldir , farklidir , kesinlestirilemez , her insan icin aynidir denemez

Bence basarili bir psikolugunda empati becerisi cok yuksek olmali hastasini anlayabilmek adina , illa hastanin tum yasadigi acilari deneyimlemesine gerek yok bu empatiyi gosterebilmesi icin , empati yoksunu psikologlarinda basarili olacagina inanmiyorum
Biliyor musunuz psikiyatride ilk kurallardan biridir hasta ile empati kurmamak (meslek alan-ı icinde) çünkü empati kurarsanız fayda sağlayamazsınız .
Psikologlar ruh sağlığı yerinde olan insanlarla çalışırlar . Onların bakışı farklı olabilir bilemiyorum.
Sizinde dediginiz gibi farklı bakıyoruz olaylara.
 
Çok ama çok doğru. İnsanlar arasında paylaşım ve dayanışma maalesef azaldı. Bunu kendimde bile gözlemleyebiliyorum, paylaşarak rahatlayan bir insan olmama rağmen dedikodunu yapan, duyarsızlaşmayı geçtim senin probleminden neredeyse keyif alma noktasına gelen insanlarla karşılaşa karşılaşa her durumu kendi içimde çözmeye çalışır oldum ki bu pek de sağlıklı bir durum sayılmaz. Belki eskiden de içimizde bu kadar kötülük potansiyeli vardı ama herkesin birbirini tanıdığı küçük mahallelerde olduğumuzdan ayıplanma, dışlanma kaygısıyla veya birbirine muhtaç olduğunu bilmekten dolayı yine de bir dayanışma kültürü vardı. Artık insanların -maddi anlamda- birbirine o kadar da ihtiyacı yok, bireysel takıla takıla bencilleşip duyarsızlaşmaya alıştık. Bana göre en büyük sevaplardan ya da insana yapılacak en güzel iyiliklerden birisi ona yalnız olmadığını samimi hislerle göstermek, derdini gerçek anlamda dinlemek, güven hissini vermektir. Üstelik bunlar bedava, zengin olmaya gerek yok bunları vermek için. Böyle hislerin güçlendiği ortamlarda sanmıyorum ki bu kadar fazla intiharlar olsun.

Eski üyelerdenim ki üye olmadan önce de okurdum buraları, bu forumda bile 10 yıl önceki konular ile şimdikileri bir okuyun ve karşılaştırın; ne kadar polemik meraklısı kişiler haline geldiğimizi üzülerek görüyorum.
Ne güzel anlatmışsınız , bayıldım.
 
Evet. Ne derseniz deyin. Ben Türk'üm. Türk'ü severim. Türkü dinlerim. Herkes savunduğu şeyde özgürdür. Kendi milletimiz dururken diğerlerine öncelik tanımak nedir? Daha mı iyi oluyor böyle? E sonra intiharlar neden çoğaldı...
bildiğim kadarıyla ben de türk' üm ırkımı seviyorum türk olmak gurur verici ama diğer ırklara üstünlük kurucu bir meziyetim.
son olarak haberde bahsi geçen merhum kürt vatandaşıymış ve yaşamına son verme nedeni de türk-kürt ayrımcılığı imiş yani burada bu tarz konuşmanız anlamsız.
son olarak acı ortaktır dil, din, ırk, cinsiyet, canlı fark etmez.
 
Ben genç yaşta ailemi kaybetmiş bir insanım. Yani dibe vurmanın alasını yaşadım, ondan sanırım böyle ölüm haberleri beni çok çok derinden etkileyemiyor. Bir çeşit duyarsızlaşma belki
Aynı beni anlattınız. Babam vefat ettikten sonra sadece annemin vefatı beni etkiledi. Ölüm haberi duyunca hicbir şey hissetmiyorum artık. Allah evlatlarımızın ve eşlerimizin de acısını göstermesin tabiki o bambaşka bir durum.
 
Aynı beni anlattınız. Babam vefat ettikten sonra sadece annemin vefatı beni etkiledi. Ölüm haberi duyunca hicbir şey hissetmiyorum artık. Allah evlatlarımızın ve eşlerimizin de acısını göstermesin tabiki o bambaşka bir durum.
Allah sabır versin size, mekanları cennet olsun. Ve son cümlenize de amin diyorum.
Erken piştik, yandık, soğuduk diyorum bizim durumumuza.
 
Çok ama çok doğru. İnsanlar arasında paylaşım ve dayanışma maalesef azaldı. Bunu kendimde bile gözlemleyebiliyorum, paylaşarak rahatlayan bir insan olmama rağmen dedikodunu yapan, duyarsızlaşmayı geçtim senin probleminden neredeyse keyif alma noktasına gelen insanlarla karşılaşa karşılaşa her durumu kendi içimde çözmeye çalışır oldum ki bu pek de sağlıklı bir durum sayılmaz. Belki eskiden de içimizde bu kadar kötülük potansiyeli vardı ama herkesin birbirini tanıdığı küçük mahallelerde olduğumuzdan ayıplanma, dışlanma kaygısıyla veya birbirine muhtaç olduğunu bilmekten dolayı yine de bir dayanışma kültürü vardı. Artık insanların -maddi anlamda- birbirine o kadar da ihtiyacı yok, bireysel takıla takıla bencilleşip duyarsızlaşmaya alıştık. Bana göre en büyük sevaplardan ya da insana yapılacak en güzel iyiliklerden birisi ona yalnız olmadığını samimi hislerle göstermek, derdini gerçek anlamda dinlemek, güven hissini vermektir. Üstelik bunlar bedava, zengin olmaya gerek yok bunları vermek için. Böyle hislerin güçlendiği ortamlarda sanmıyorum ki bu kadar fazla intiharlar olsun.

Eski üyelerdenim ki üye olmadan önce de okurdum buraları, bu forumda bile 10 yıl önceki konular ile şimdikileri bir okuyun ve karşılaştırın; ne kadar polemik meraklısı kişiler haline geldiğimizi üzülerek görüyorum.
Maddiyat ama hem de ne maddiyat. Bu maddiyat yüzünden ebeveyn evlat, kari koca yardımlaşması bile kalmadı. Param var annemi babamı esimi kardeşimi herkesi yok sayabilirim. Param varsa onlara ihtiyacım yok kafası türedi.

Aslında benim anlatmak istediğim de buydu ama siz daha güzel anlatmışsınız. Tebrik ederim. 👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏
 
bildiğim kadarıyla ben de türk' üm ırkımı seviyorum türk olmak gurur verici ama diğer ırklara üstünlük kurucu bir meziyetim.
son olarak haberde bahsi geçen merhum kürt vatandaşıymış ve yaşamına son verme nedeni de türk-kürt ayrımcılığı imiş yani burada bu tarz konuşmanız anlamsız.
son olarak acı ortaktır dil, din, ırk, cinsiyet, canlı fark etmez.
Kürtten bahsettiğimi nereden çıkarıyorsunuz ya? Benim yorumum araplara suriyelilere yönelikti. Neyse polemiğe giremeyeceğim. Üzerine alınanlara da son sözüm: ben Faşit eğilim, siz hırtsınız.
 
Biliyor musunuz psikiyatride ilk kurallardan biridir hasta ile empati kurmamak (meslek alan-ı icinde) çünkü empati kurarsanız fayda sağlayamazsınız .
Psikologlar ruh sağlığı yerinde olan insanlarla çalışırlar . Onların bakışı farklı olabilir bilemiyorum.
Sizinde dediginiz gibi farklı bakıyoruz olaylara.
Psikiyatri farkli tabi ki , daha agir vakalarla karsilasiyorlar , ben psikolog demistim :)
 
Psikiyatri farkli tabi ki , daha agir vakalarla karsilasiyorlar , ben psikolog demistim :)
yazdiktan sonra aklıma geldi ;
şunu da eklemek isterim .
Aslında bütün doktor kategorilerinde empatinin yeri yoktur .
Empati his gerektirir . Eğer bunu devreye sokarsak maalesef yanlış kararlar daha olası olur.
Dediğim gibi psikoloji alanında o acıdan bilgim yok , o yüzden hiç yorum yapamıyorum .
 
Ben artık haberleri izlemiyorum, zaten izlediğim zaman da gözyaşları içinde kapatıyorum televizyonu. İnsanları bu aşamaya getiren ne yazık ki yine insanoğlu. Bu haber de insanın insana yaptığı kötülüklerin sonucu.
İnsanları etnik kökenlerine göre ayıran, yargılayan, dışlayan zihniyete lanet olsun! Keşke herkesi olduğu gibi kabullensek, sadece insan olduğu için bağrımıza basabilsek, insanların acılarına bu kadar duyarsız olmasak.
Ben böyle şeyleri görünce kendimi toparlayamıyorum maalesef.
 
Ben artık haberleri izlemiyorum, zaten izlediğim zaman da gözyaşları içinde kapatıyorum televizyonu. İnsanları bu aşamaya getiren ne yazık ki yine insanoğlu. Bu haber de insanın insana yaptığı kötülüklerin sonucu.
İnsanları etnik kökenlerine göre ayıran, yargılayan, dışlayan zihniyete lanet olsun! Keşke herkesi olduğu gibi kabullensek, sadece insan olduğu için bağrımıza basabilsek, insanların acılarına bu kadar duyarsız olmasak.
Ben böyle şeyleri görünce kendimi toparlayamıyorum maalesef.
Bende izlemiyorum , ama hem bolumum gereği hem de sosyal medya da takip ettiğim hocalarım gereği sürekli bu tarz haberlere maruz kalıyorum .
Bu toparlanma olayımı dönüştürmeye yardımcı öneriler umarak açtım başlığı .
Cunku bende çok etkileniyorum sizin gibi.
 
Bende izlemiyorum , ama hem bolumum gereği hem de sosyal medya da takip ettiğim hocalarım gereği sürekli bu tarz haberlere maruz kalıyorum .
Bu toparlanma olayımı dönüştürmeye yardımcı öneriler umarak açtım başlığı .
Cunku bende çok etkileniyorum sizin gibi.
Üzgünüm ama bu olaylardan erkilenmemeyi başaracağınızı sanmıyorum :( Bunu yapabilen insanların genelde böyle haberler dikkatini dahi çekmiyor, bakmadan geçiyorlar.
Geçtiğimiz bayramda bir araç sokak köpeğine çarpıp kaçtı, arkasına bakmadı bastı gitti. Bütün veterinerler kapalıydı saatlerce aradık ve en son bulduğumuz da bu halde yaşayamaz dedi zavallı hayvanı uyutmak zorunda kaldı. Çarpıp kaçan kişi etkilenmedi ama biz hala üzüntü içindeyiz .
Duyarlı insanların böyle olayları etkilenmeden atlatacağına asla inanmıyorum. Bu tamamen vicdani bir durum, ve insanın karakteriyle ilgili bence. Yine de inşallah bir çözüm bulursunuz.
 
Üzgünüm ama bu olaylardan erkilenmemeyi başaracağınızı sanmıyorum :KK43: Bunu yapabilen insanların genelde böyle haberler dikkatini dahi çekmiyor, bakmadan geçiyorlar.
Geçtiğimiz bayramda bir araç sokak köpeğine çarpıp kaçtı, arkasına bakmadı bastı gitti. Bütün veterinerler kapalıydı saatlerce aradık ve en son bulduğumuz da bu halde yaşayamaz dedi zavallı hayvanı uyutmak zorunda kaldı. Çarpıp kaçan kişi etkilenmedi ama biz hala üzüntü içindeyiz .
Duyarlı insanların böyle olayları etkilenmeden atlatacağına asla inanmıyorum. Bu tamamen vicdani bir durum, ve insanın karakteriyle ilgili bence. Yine de inşallah bir çözüm bulursunuz.
Hayvanlar beni en paramparça eden komu zaten.
Insanlar nasıl bu kadar gaddar oluyor, doğuştan gelen bir eğilim bence.
 
Hayvanlar beni en paramparça eden komu zaten.
Insanlar nasıl bu kadar gaddar oluyor, doğuştan gelen bir eğilim bence.
Ben de ailelerinden ve çevrelerinden gördüklerini düşünüyorum . Dayak yiyerek büyüyenler, kendilerinden daha zayıf olan canlılara yani hayvanlara zulmederek öfkelerini dışa vuruyorlar bence. Tabi bu sadece benim fikrim uzman değilim bu konuda sadece tecrübelerim bu yönde düşündürüyor beni.
 
Back
X