inanın buraya samimi bi şekilde yazdım İşin içine girdikçe sizinde dediğiniz gibi aslında o lüx hayata ayak uyduramadığımı görüyorum artık benim için bir kıyafet almanın heyecanı bile kalmadı . Ben zaten başkasını seviyorum sevdiğimde başkasını çok fazla boşluktayım o boşluğu bu işle doldurmak istedim karşıma farklı bi seçenek çıktı aklım çok karışık kurtulamıyorum patronum aradığında cevap vermezsem olmuyor işten çıkmama ailem müsade etmiyor bazen kaldıramıyorum bu durumu geceleri ağlamakdan artık göz pınarlarım kurudu .. Annem benimle gurur duyuyor kızım kimseye muhtaç olmıycak beni kimseye muhtaç bırakmayacak diye arkadaşlarına beni övüp duruyor onun hevesini yarıda bırakamıyorum öyle yapsam olmuyor böyle yapsam olmuyor herşey benim istediğim dışında gerçekleşti defalarca dedim benim için iş önemli kariyerim önemli önceliğim bu diye elmayla armutu karıştırmam o başka bu başka diğip beni yine susuturuyor

çaresizim[/QUO
Canım annemi kırmak istemiyorum demişsin ama bu hayat senin hayatın,annenin hayatı değil.Benim annemde çok hayal kurardı,ben bankacıydım,gözünde öyle büyütürdüki sanki şube müdürüydüm

Kızım beni rahat ettirecek derdi benim annemde,nişanlandım,nişanlım çalışmamı istemedi ve ben işten ayrıldım,annem kıyametleri kopardı,el oğlunun eline mi bakacaksın diye.Ama çok şükür Rabbim'e o el oğlu sayesinde annem,uçaklarla seyahat ediyor,günü birlik şehirlerarası yolculuk ediyor,yediği önünde yemediği arkasında,ne isterse alınıyor,sanki annem bebekmiş gibi nazıyla oynuyor,nişanlım.Büyük konuşmamak gerekiyor,hayat ne getirecek bilemez kimse.Belki sen ileride daha çok yükseleceksin,bu adama muhtaç olmadan.Yaşın çok genç canım ve patronunla neredeyse kuşak farkın var.İş açısından uyuşsanız bile zamanla fikirleriniz uyuşmayacak.Daha kendi bebeğini yapmak için bile çok gençken,8 yaşındaki bir çocuğa annelik yapacaksın.Bence ailenle konuş,durumu anlat,anlayışla karşılayacaklarını düşünüyorum.Hakkında hayırlısı olsun canım.