- 4 Eylül 2018
- 814
- 1.305
Selamlar Sevgili Hanımlar;
Benim kendimce bir problemim var.
Bir çok eşyamı kimseyle paylaşamıyorum.
Lisede bir arkadaşım çok sevdiğim bir çantamı istemişti ve bende vermiştim. Çantamda biraz pahalıydı. Geri getirdiğinde çanta hem yıptanmış hemde aşırı kirlenmişti ve annem bana çok kızmıştı bende üzülmülmüştüm. O günden sonra bu durum başladı bende. Pahalı olsun olmasın bütün aldıklarımı öyle rastgele almam. Gerçekten aşık olarak alır ve gözüm gibi bakarım. Birisi benden eşyalarımı ödünç istediğinde de çok çok güçlükle veririm ya da bir bahane bulup vermem. Üniversiteside de çok yakın iki arkadaşım hep birbirlerinin eşyalarını paylaşırdı. Bir kaç kere benden de istediler ama ben pek hoş karşılamadım. Onlarda bir daha yeltenmediler. Sonrasında çok üzüldüm öyle yaptığım için.
Mesela hediye almayı severim. Arkadaşlarıma da gittiğim gezdiğim yerlerden birşeyler hediye getiririm ama bana ait birşeyi istediklerinde yüzüm düşüyor. Karşı tarafta bunu anlayıp kırılabiliyor.
Borçta veremiyorum. Allah’a çok şükür maddi durumum normal ama birine borç verdiğimde isteyemiceğim için ve bir anda çok ihtiyacım olursa diye düşündüğüm için borç veremiyorum. Durumu olmayan insanlara geri dönüşünü istemeden gönül rahatlığıyla paramı paylaşırım ama ödünç alınan herşeyde gönül rahatlığıyla veremiyorum.
Bir eşyam kaybolsa onu yapayalnız bir yerde hayal ediyorum. Bulana kadar aklımdan çıkmıyor. Sanırım eşyalarıma çok kıymet veriyorum.
Bu durumu yavaş yavaş nasıl yenebilirim?
Ya da iyi bişey mi yapıyorum dersiniz?
Değerli fikirleriniz için şimdiden teşekkür ederim.
Benim kendimce bir problemim var.
Bir çok eşyamı kimseyle paylaşamıyorum.
Lisede bir arkadaşım çok sevdiğim bir çantamı istemişti ve bende vermiştim. Çantamda biraz pahalıydı. Geri getirdiğinde çanta hem yıptanmış hemde aşırı kirlenmişti ve annem bana çok kızmıştı bende üzülmülmüştüm. O günden sonra bu durum başladı bende. Pahalı olsun olmasın bütün aldıklarımı öyle rastgele almam. Gerçekten aşık olarak alır ve gözüm gibi bakarım. Birisi benden eşyalarımı ödünç istediğinde de çok çok güçlükle veririm ya da bir bahane bulup vermem. Üniversiteside de çok yakın iki arkadaşım hep birbirlerinin eşyalarını paylaşırdı. Bir kaç kere benden de istediler ama ben pek hoş karşılamadım. Onlarda bir daha yeltenmediler. Sonrasında çok üzüldüm öyle yaptığım için.
Mesela hediye almayı severim. Arkadaşlarıma da gittiğim gezdiğim yerlerden birşeyler hediye getiririm ama bana ait birşeyi istediklerinde yüzüm düşüyor. Karşı tarafta bunu anlayıp kırılabiliyor.
Borçta veremiyorum. Allah’a çok şükür maddi durumum normal ama birine borç verdiğimde isteyemiceğim için ve bir anda çok ihtiyacım olursa diye düşündüğüm için borç veremiyorum. Durumu olmayan insanlara geri dönüşünü istemeden gönül rahatlığıyla paramı paylaşırım ama ödünç alınan herşeyde gönül rahatlığıyla veremiyorum.
Bir eşyam kaybolsa onu yapayalnız bir yerde hayal ediyorum. Bulana kadar aklımdan çıkmıyor. Sanırım eşyalarıma çok kıymet veriyorum.
Bu durumu yavaş yavaş nasıl yenebilirim?
Ya da iyi bişey mi yapıyorum dersiniz?
Değerli fikirleriniz için şimdiden teşekkür ederim.
(( yani biyere gittiğimde falan.normal değil tabi bu durum.fazlaca anlam yüklüyoruz sanırım
