- 19 Haziran 2014
- 22
- 9
- 3
Ben, hep oldum olası zayıf insanları kıskanmışımdır. Onlara imrenerek bakmışımdır. Onların her birşey yiyişlerinde ben onları izlemişimdir. Neden mi? Çünkü ben oldum olası kendimi kısıtladım. Kendimi küçümsedim, ezdim. Herşeyi kiloyla bağdaştırdım. Kiloluyum, güçsüzüm. Kiloluyum, çirkinim. Kiloluysam başarısızım, çirkinim, güçlü değilim, bir şey yapamam, gezemem, eğlenemem, dışarıya çıkamam. Şuan öyle bir duruma geldim ki hatta kendimi evden çıkarasım bile yok. Yiyorum, dayanamıyorum. Sonra kendimden iğreniyorum. Bunları yaptığım için. Kendime yazık ettiğim için. Geçen sene.. Sevdiğim çocuk için zayıflamıştım ilk ben. Sonra ne olduysa bütün kilolarımı geri aldım. Ve kendimi eski kilomdanda fazla bir durumda buldum. 1.76 boyunda 65 kilo bir kızım. Belki dışımdan kilom fazla gözükmüyor ama.. Nedersiniz? Ama hergün karnımı içime çekişlerimi, sırf zayıf durmak için dar bir şey giyemeyişimi, gardrobumun hiçbirinin üzerime olmayışını, sırf bu yüzden eve kapanasım geldiğini hanginiz bilebilirsiniz? Hiçbiriniz.. Evet biliyorum. Belkide fazla abartıyorum.. Ama ben kilomu takmamaya çalıştıkça beni iğneleyen bir çevrem var.
"Yiye yiye böyle olmuşsun zaten, obez olmuşsun daha nerene yiyeceksin, anca ye zaten başka birşey yapma sen, yemekten başka hiçbir işe yaramıyorsun.." Bunlar ne ki? Sınıfta benden kilolu olan kişiler olmasına rağmen yinede bana takan birçok arkadaşım - arkadaşım dediğim insanlar- var benim. Ben daha fazla ezilmek istemiyorum. Konu bir yere gitmekten açılınca, kıyafetten, kilodan, spordan açıldıkça sinecek köşe bulmaya çalışmak istemiyorum. Ben mutlu olmak istiyorum. Özgürce gezmek, özgürce giyinmek, özgürce dışarıda yemek yemek istiyorum. Her öğle arası "Acaba bende şimdi yemek alsam hakkımda ne düşünürler?" diye düşünmek istemiyorum. Yemeklerimi saklanmadan yemek istiyorum, özgür olmak istiyorum. Bu kiloları vericem ve kilom ile alay eden herkesi alt edicem. BAŞLIYORUM. PES ETMEK... YOK!
"Yiye yiye böyle olmuşsun zaten, obez olmuşsun daha nerene yiyeceksin, anca ye zaten başka birşey yapma sen, yemekten başka hiçbir işe yaramıyorsun.." Bunlar ne ki? Sınıfta benden kilolu olan kişiler olmasına rağmen yinede bana takan birçok arkadaşım - arkadaşım dediğim insanlar- var benim. Ben daha fazla ezilmek istemiyorum. Konu bir yere gitmekten açılınca, kıyafetten, kilodan, spordan açıldıkça sinecek köşe bulmaya çalışmak istemiyorum. Ben mutlu olmak istiyorum. Özgürce gezmek, özgürce giyinmek, özgürce dışarıda yemek yemek istiyorum. Her öğle arası "Acaba bende şimdi yemek alsam hakkımda ne düşünürler?" diye düşünmek istemiyorum. Yemeklerimi saklanmadan yemek istiyorum, özgür olmak istiyorum. Bu kiloları vericem ve kilom ile alay eden herkesi alt edicem. BAŞLIYORUM. PES ETMEK... YOK!
