Geçmişi değiştiremeyiz öyle değil mi... sadece kafamızı kurcalar durur. Kızıyorum kendime. Çok hemde. Yanlış insanlara güvenmek, dertlerini paylaşıp sonra gülünç duruma düşmek, olmayacak kişilere fazla anlamlar yüklemek... gereksiz alttan almak, huzursuzluk çıkmasın diye sineye çekmek, sonra tüm bunları fark edip patladığında ise sorunlu kişi olmak... haklıyken haksız duruma düşmek. Niye ki ? Her şeyi görmezden gelen bana alıştıkları için şimdi sesim çıkıyor diye mi ben suçlu oluyorum ? Artık tepkilerimi belli ediyorum diye mi kötü oluyorum. Kimse bana destekçi olmuyor aksine kötü duruma düşüyorum. Ailem de aman huzursuzluk çıkmasın diye görmezden gelen, sineye çeken insanlar. Anlatamıyorum onlara. Nerede yanlış yapıyorum acaba...