- 16 Temmuz 2016
- 894
- 562
- 33
- Konu Sahibi naughtywomen
-
- #1
Bugün çok uzun yazmak istiyorum en derinimdeki kirikligimi bile ...
22 yaşındayım hamileyim 1.5 yildir evliyim ve evlendikten sonra başka bir şehire geldim burda akrabadan başka tanıdığım yok eşimin ailesi dışında ..
Evlenmeden önce herkesle çok iyi anlasirdim gittiğim kuaför de bile 1 saat kalsam ordaki bayanlar hemen arkadaş olma diyalogunda tlf numarami bile isteyen o kadar oldu ki gittiğim mağazada bile kasiyerle 2 dk konuşmada kahkahalarimiz havada ucusuyordu herkes sıcak kanlı oldugumu ve onları kendime çektiğimi söylerlerdi tabi eskiden yani evlenmeden önce ... babamın akrabaları olsun annemin olsun hep anlasirdim kimseyle kavga gürültü yoktu ordayken suan bile gitsem hepsi özlemle gelir yanima hergün birinin davetinden evde oturmaya fırsatım olmuyor ...
Taaa ki bu sehre gelene kadar bu şehir bana göre değil galiba alışamadım bu şehre insanlarına yaşantısına ...
Yüzüme gülüp arkamdan konuşan insanlara nasıl.olur hiç birşey olmamış gibi davranırım yaaa ... kv ile anlaşamıyoruz hep yalan söyler arkamdan hep kp yi bana karşı doldurur herşeyi sineye çekip yine ben konusaam bile kv ile konuşmaz benle naptim bir bilsem kadına tamam dicem eltilerim desen dedikodu kazanı hangisinin evine gitsem arkamdan böyle yaptı şöyle yaptı derler hepte duyarım ben bu insanlarla anlasamadim haliyle eşleriyle de zaten kv ve eltilerle aramda olan şeylere girsem çıkamam bir daha ...
Tamam yalnızlığı seviyorum ama bir yere kadar bee . Yine kv dedim gittim konuştum yok yarım ağız cevaplar eltiler desen dedikoducu ya yuzume söyleyin diyorum oda yok ...
Ilk evlendigimiz zamanlar esim kendi iş yerindeki bir kadınla tanıştırmıştı gayet aramız iyiydi tlf da konuşmamız en az 1 saat kadın bir konuda yanlış anlamış beni benden büyük diye özür diledim açık açık söyledi bundan kirildim diye o kadar abarttı ki bende ustelemedim kendi bilir valla ...
Böyle aman hadi arkadaş bulmaya cikim gibi biseyimde yok eşimin kuzenlerinin eşlerini evime davet ettim sinemaya davet ettik o kadar onlar hiç caya bile cagirmadilar onlarada neyse dedim ...
Ama bugün gerçekten o kadar doldum ki sinirden ağladım saatlerce ya neden kimseyle anlasamiyorum bu sehirde neden hiç arkadaşım yok neden kendimi sorguladim artık aglamaktan basim ağrıyor hamilelik zaten duygusallastirdi beni ama bugün kadar hiç dolmamistim sorun bende mi yoksa anlamadım.ki kafalar uyuşmuyor uyuşan olursa illaki problem çıkıyor kimsede çıkıp demiyor ki tartıştık çözelim oturalım konuşalım yok bi tek esim esim beni seviyor bu sehirde yeter bana sevgisi ama insan kendini sorguluyor bir süre sonra ...
Arada çay icicek bile kimse olmayınca insana koyuyor artık bir an önce memlete gitmek istiyorum kalabalığa karışmak istiyorum ...
Yeterince ağladım yorumlariniza alinmam açık açık yazabilirsiniz ...
22 yaşındayım hamileyim 1.5 yildir evliyim ve evlendikten sonra başka bir şehire geldim burda akrabadan başka tanıdığım yok eşimin ailesi dışında ..
Evlenmeden önce herkesle çok iyi anlasirdim gittiğim kuaför de bile 1 saat kalsam ordaki bayanlar hemen arkadaş olma diyalogunda tlf numarami bile isteyen o kadar oldu ki gittiğim mağazada bile kasiyerle 2 dk konuşmada kahkahalarimiz havada ucusuyordu herkes sıcak kanlı oldugumu ve onları kendime çektiğimi söylerlerdi tabi eskiden yani evlenmeden önce ... babamın akrabaları olsun annemin olsun hep anlasirdim kimseyle kavga gürültü yoktu ordayken suan bile gitsem hepsi özlemle gelir yanima hergün birinin davetinden evde oturmaya fırsatım olmuyor ...
Taaa ki bu sehre gelene kadar bu şehir bana göre değil galiba alışamadım bu şehre insanlarına yaşantısına ...
Yüzüme gülüp arkamdan konuşan insanlara nasıl.olur hiç birşey olmamış gibi davranırım yaaa ... kv ile anlaşamıyoruz hep yalan söyler arkamdan hep kp yi bana karşı doldurur herşeyi sineye çekip yine ben konusaam bile kv ile konuşmaz benle naptim bir bilsem kadına tamam dicem eltilerim desen dedikodu kazanı hangisinin evine gitsem arkamdan böyle yaptı şöyle yaptı derler hepte duyarım ben bu insanlarla anlasamadim haliyle eşleriyle de zaten kv ve eltilerle aramda olan şeylere girsem çıkamam bir daha ...
Tamam yalnızlığı seviyorum ama bir yere kadar bee . Yine kv dedim gittim konuştum yok yarım ağız cevaplar eltiler desen dedikoducu ya yuzume söyleyin diyorum oda yok ...
Ilk evlendigimiz zamanlar esim kendi iş yerindeki bir kadınla tanıştırmıştı gayet aramız iyiydi tlf da konuşmamız en az 1 saat kadın bir konuda yanlış anlamış beni benden büyük diye özür diledim açık açık söyledi bundan kirildim diye o kadar abarttı ki bende ustelemedim kendi bilir valla ...
Böyle aman hadi arkadaş bulmaya cikim gibi biseyimde yok eşimin kuzenlerinin eşlerini evime davet ettim sinemaya davet ettik o kadar onlar hiç caya bile cagirmadilar onlarada neyse dedim ...
Ama bugün gerçekten o kadar doldum ki sinirden ağladım saatlerce ya neden kimseyle anlasamiyorum bu sehirde neden hiç arkadaşım yok neden kendimi sorguladim artık aglamaktan basim ağrıyor hamilelik zaten duygusallastirdi beni ama bugün kadar hiç dolmamistim sorun bende mi yoksa anlamadım.ki kafalar uyuşmuyor uyuşan olursa illaki problem çıkıyor kimsede çıkıp demiyor ki tartıştık çözelim oturalım konuşalım yok bi tek esim esim beni seviyor bu sehirde yeter bana sevgisi ama insan kendini sorguluyor bir süre sonra ...
Arada çay icicek bile kimse olmayınca insana koyuyor artık bir an önce memlete gitmek istiyorum kalabalığa karışmak istiyorum ...
Yeterince ağladım yorumlariniza alinmam açık açık yazabilirsiniz ...