benım bı kayınvalıdem bıde kaynım var,allah var ıkısındende hiçbişey görmedım aksine kaynımı cok severım,kayınvalıdemde şu sürece kadar ne bişeye karıştı ne de benı üzecek tek bi kelıme ettı,aksine ogluyla tartısmalarımızda dayanamayıp aradıgımda,bana bunu bunu yapıyo dedigimde kadın ınanamadı bu benım oglummu sana nasıl bunu yapar,ben onun kulagını cekerım,sen buna cok yüz vermişsin bırak biraz burnu sürtsün diyen biri..
benım ailem desenız nişanlıma bayılıyolar,onların yanında akıllı saygılı efendı..3 abım var evın en küçüğü tek kızım,babam kımselerı ıstemez derdım eskıden,ama babamla dialogları harıka..idi..
anlayacagınız 3, kişiler yada farklı etkenlerden dolayı yıpranan bi ilişki degil bu.tamamen kişilik çatışması.
çatışma derkende öyle çok farklı kültürlerden,farklı tarzları olan kişiler degiliz.ama anlayamadıgım bi sebepten herşeye ama herşeye takıntı yapabılıyo.
spor salonunda o tv ye degıl buna bak,aynalardan etrafa bakma,
stajyer var şubede,onunla masa tenısı oynama kızlarla oyna
arkadaslarınla dışarı cıkma ben yokken,ben varsam gideriz.
vs. vs.vs.artık ço anlatmak ıstemıyorum
bunlar sadece onun kuralları.bide kurallar dışında,sürekli bir laf sokma iğneleme,ufacık konuları büyütme,hakaret,yine vs vs..
oyuzden artık daha fazla ne ona şunu bunu yapma diyecek kadar takatimm var nede sarfedecek bi emeğim..
fazla zorlamamak lazım olmayınca olmuyomuşş demekki..
ama benım vicdanım cok rahat,elımden gelenı yaptım sevgim için ilişkim için..
yenı bı baslangıc yapamam onsuz yaşayamam demıyorum.bilirim ki yaşanır,biraz zaman alabılır kırık kalbimi onarmak..
birkez daha anladım ki sevgi yeterli degil..