• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

psiklojik rahatsızlıklar;STRES,SİNİR ANLARI,OLAYLARI PAYLAŞIYORUZ

uzun ama okyun lütfen sürekli sevdiklerimi kaybetmekten ve ölmekten korkuyorum gördüğüm tüm kötü rüyalardan etkilenp sevdiklerimn ölmesnden korkuyorum allh korusun
hiç çocugumuz olmayacakmış gibi sıkıntıya giriyorum 2 yıldır olmuyor pcos var bende

ocağın altını kapattığm halde 50 kere kontrol ediyorum kapı kilidini falanda birsürü var dha

çok samimi olmadğm kişilerle telde konuşamyorm işkence gibi geliyor kapı çaldığnda telfon çaldığnda kalbim çok hızlı çarpıyor

aşırı uyuyorum 10 12 saat uyumadığm zamn hastalanckmışım çirkinleşecekmişm gibi geliyor çünkü nezamn az uyusam(8 saat falan ) heryerim ağrır bayılacak gibi olurum gözümn altı çöker gibi olur esmerleşirim sanki fazla uyuyuncada evin işlerin kendimişleri yetiştiremiyorm yada zor yetiştiriyorm

tekbaşıma kalabalık ortamlara giremiyorum kalabalıktan nefret ediyorum evden çıkmak istemiyorum insanlarla konuşurken hep yanlış konuşacakmışm gibi utanıyorum aslında hep doğru konuşurum ama yinede korkarım
üzerimde kıyafet ayakkbı çanta 2 renkten fazla renk varsa kendimi şık hissetmem örnek ayakkabı beyaz çantada beyaz pantolon sarı tişört beyaz gibi olmalı enfazla 3 renk oda uyumlu olan renkler onda bile takarım evimdede böyle

bana yapılanları aileme yapılanları asla unutmam hep takarım eşime yapılanlarıda unutmam ama eşim unutur oyüzden ben dile getirince problem olur ailesiyle ilgili falan ( haketmediğimz muamele yada saygısızlık gibi şeyler )

kimseye hakettiği cevabı veremem şakayla karışık hiç veremem verirsem kavga ederk veririm onuda yapamam aielm dışındaki kimseyle tartışmaya giremem hayır diyemem başkalrı hep bu durumu suistimal eder nefret ettiğim bir insan bile evime gelse güzel ağırlarım tavır koyamam sinirlensemde belli edemem yaramaz çocukara televizyonu bile kırsalar yapmayın diyemem

eşimle kavga edince ölmek isterm birçok intihar girişimm oldu bağıra çağıra kavga edrim evdeki eşyaları kırarım tüm binaya rezil olurum eşim zıttıma konuşdukça daha çok öfkelenr eşime saldırmaya başlarım sinirkrizleri geçiririm saçım başımı dağııtır deli gibi olurum dişim falan kitlenir kusarım iğrenç bir yaratık olurumm ama bunlar istem dışı oluyor kendime gelnce çok üzülüyorm utanıyorm eşimden ve komşulardan ve 1 gün boyunca yataktan çıkmıyorum gözlermn şişinden halszliğimden

eşimi çok seviyorumm gece yatarken nefes alıyormu diye kontrol ederm ben sıcaklamışsam oda sıcaklamış zannederim susamış vs

şimdide ben önce ölürsem yada eşim önce ölürse allh korusun öbür dünyada eşimi göremezsem diye hergün ağlıyorum hatta bunun için konu açacağım bugün duası falan varmı diye çok kötüyüm ya piskolojim mahvoldu birara terapiye gittim ilaç kullandım yine aynı geçmiyor bazen biraz azalıyor tekrar alevleniyor birşeye taktımı takıyorum bu kişide olabiliyor eşim ve ailem dışında kimsem yok onlar olmazsa ben yaşayamam balığım ölse 1 ay ağlarım ben çok güçsüzümm
 
Eğer doktorun davranış için önerilrilerinide uygularsa daha kolay atlaatır

uymak zorunda zaten çünkü durumu baya ağır kendini çok kötü hissediyor arkadaşlar anlatmışlar hatta kendileriyle dalga geçmişler ne güzel ama o öyle degil cinayet haberi okuyomuş kendi işlemiş gibi suçluluk hissediyomuş falan Allah kimsenin başına vermesin anlıcagın
 
uzun ama okyun lütfen sürekli sevdiklerimi kaybetmekten ve ölmekten korkuyorum gördüğüm tüm kötü rüyalardan etkilenp sevdiklerimn ölmesnden korkuyorum allh korusun
hiç çocugumuz olmayacakmış gibi sıkıntıya giriyorum 2 yıldır olmuyor pcos var bende

ocağın altını kapattığm halde 50 kere kontrol ediyorum kapı kilidini falanda birsürü var dha

çok samimi olmadğm kişilerle telde konuşamyorm işkence gibi geliyor kapı çaldığnda telfon çaldığnda kalbim çok hızlı çarpıyor

aşırı uyuyorum 10 12 saat uyumadığm zamn hastalanckmışım çirkinleşecekmişm gibi geliyor çünkü nezamn az uyusam(8 saat falan ) heryerim ağrır bayılacak gibi olurum gözümn altı çöker gibi olur esmerleşirim sanki fazla uyuyuncada evin işlerin kendimişleri yetiştiremiyorm yada zor yetiştiriyorm

tekbaşıma kalabalık ortamlara giremiyorum kalabalıktan nefret ediyorum evden çıkmak istemiyorum insanlarla konuşurken hep yanlış konuşacakmışm gibi utanıyorum aslında hep doğru konuşurum ama yinede korkarım
üzerimde kıyafet ayakkbı çanta 2 renkten fazla renk varsa kendimi şık hissetmem örnek ayakkabı beyaz çantada beyaz pantolon sarı tişört beyaz gibi olmalı enfazla 3 renk oda uyumlu olan renkler onda bile takarım evimdede böyle

bana yapılanları aileme yapılanları asla unutmam hep takarım eşime yapılanlarıda unutmam ama eşim unutur oyüzden ben dile getirince problem olur ailesiyle ilgili falan ( haketmediğimz muamele yada saygısızlık gibi şeyler )

kimseye hakettiği cevabı veremem şakayla karışık hiç veremem verirsem kavga ederk veririm onuda yapamam aielm dışındaki kimseyle tartışmaya giremem hayır diyemem başkalrı hep bu durumu suistimal eder nefret ettiğim bir insan bile evime gelse güzel ağırlarım tavır koyamam sinirlensemde belli edemem yaramaz çocukara televizyonu bile kırsalar yapmayın diyemem

eşimle kavga edince ölmek isterm birçok intihar girişimm oldu bağıra çağıra kavga edrim evdeki eşyaları kırarım tüm binaya rezil olurum eşim zıttıma konuşdukça daha çok öfkelenr eşime saldırmaya başlarım sinirkrizleri geçiririm saçım başımı dağııtır deli gibi olurum dişim falan kitlenir kusarım iğrenç bir yaratık olurumm ama bunlar istem dışı oluyor kendime gelnce çok üzülüyorm utanıyorm eşimden ve komşulardan ve 1 gün boyunca yataktan çıkmıyorum gözlermn şişinden halszliğimden

eşimi çok seviyorumm gece yatarken nefes alıyormu diye kontrol ederm ben sıcaklamışsam oda sıcaklamış zannederim susamış vs

şimdide ben önce ölürsem yada eşim önce ölürse allh korusun öbür dünyada eşimi göremezsem diye hergün ağlıyorum hatta bunun için konu açacağım bugün duası falan varmı diye çok kötüyüm ya piskolojim mahvoldu birara terapiye gittim ilaç kullandım yine aynı geçmiyor bazen biraz azalıyor tekrar alevleniyor birşeye taktımı takıyorum bu kişide olabiliyor eşim ve ailem dışında kimsem yok onlar olmazsa ben yaşayamam balığım ölse 1 ay ağlarım ben çok güçsüzümm

ay canım benim inanır mısın son zamanlarda aynı analtaııklarını bire bir yaşıoyorum ya....
*tekbaşıma kalabalık ortamlara giremiyorum kalabalıktan nefret ediyorum evden çıkmak istemiyorum insanlarla konuşurken hep yanlış konuşacakmışm gibi utanıyorum aslında hep doğru konuşurum ama yinede korkarım
*sevdiklerim ölcekmiş gibi geliyor bnde nefeslerini kontrol ediyorum
arkadaşlara selam bile verirken utanıyorum ben yahu
*çocugum olmicakmış gibi yada ilerde eşimi kaybetcekmişim gibi ne biliyim çocugum engelli olcakmş gibi geliyor
kötü oluyorum...
nedne bu korkularım var anlamıyorum :((
ben de daha yeni ailemle tartıştım .....saç baş dağıtmalar kendine vurmalar...ONLARDA KORKUYORLAR...ben de çok korkuyourm...
 
Son düzenleme:
Aynı durumdayım bende.Yalnız ilk defa sizin sayenizde isimlendirebiliyorum bu durumu.Bunun için teşekkür ediyorum size.Bir rahatsızlık olduğunu şimdi anladım daha.Ben hep normaldir diye düşünüyordum.Benim takıntı elektrikli aletlerin fişleri ,Kapı kilidi ve musluklar.Mutlaka elektrikli aletleri kullanmadığım zaman bile olsa fişte bırakmıyorum.Kullanırsam da mutlaka başında bekliyorum.Örneğin telefon şarz oluyor hani insanlar geceden şarja takarlar ya asla uyuyamam ben beklemem lazım başında.Ya da ütü yaptım fişi çektiğimi biliyorum ama illa ki bakıyorum bi kez daha.Hatta eşime baktırıyorum emin olmak için.Akşam uyuyakaldım diyelim bi uyanır hemen kapıyı kilitlerim.Sular kesilmişse ve dışarı çıktıysam aman allahım mutlaka birini gönderirim eve.Ama bilirim musluğu açık bırakmadım.Tedbir niyetli işte.Az önce biraz araştırdım da nette.Sayı takıntısı da var bende herşey çift olmalı.Yediğim zeytin sayısı,lokma sayım evimdeki eşyaların çoğu :(

Hepimizin takıntıları var ama bunların boyutlarına bakıyorlar. Evden cıktınız, geri dönüp ocağı kontrol ettiyseniz bu pimpirikli bir insan olduğunuzu gösterim. Ama evden cıkıp 100 km sonra kapadığınızı bilmenize rağmen geri dönüyorsanız OKB siniz demektir
 
uymak zorunda zaten çünkü durumu baya ağır kendini çok kötü hissediyor arkadaşlar anlatmışlar hatta kendileriyle dalga geçmişler ne güzel ama o öyle degil cinayet haberi okuyomuş kendi işlemiş gibi suçluluk hissediyomuş falan Allah kimsenin başına vermesin anlıcagın

Amin:)Allah herkese şifa versin:)
 
ilaç tedavisi faydalı fakat ah şu yan etkiler olmasa..
Sendeki durumun ana kaynağı ne imiş,sebebi felan

Annem sanırım. Bana çok müdahale ederdi, mükemmel olmamı beklerdi. Bir de mesela arkadaşlarımla yalnız bırakmazdı "gençlerle genç olurum ben" deyip kendisi arkadaşlık yapmayı isterdi. Artık çevremdeki herkes önce annemle arkadaştı, sonra benle. Kıyafetlerini bile bazen benimle aynı giyerdi. (Düşünün 30 kg. kızla 90 kg. annesi aynı çizgili badiyi giyiyor :19: Bir de bana sorulan soruları o cevaplardı sürekli, benim yerime konuşur, benim adıma kararlar alırdı. Her zaman popüler olmak ister, bir ortamda en çok o konuşmalı, herkes ona ilgi göstermeli. Tabi bu durum bende insanlarla iletişimi öğrenememe gibi bir durum oluşturdu. Böyle olunca da insan bilmediği şeyden korkar, acaba yaptığım doğru mu, nasıl davranmalıyım, ya yanlış bir hareket yaparsam... Liseye gitmek istemedim, oradan korktum, daha sonradan açıköğretimden bitirdim okulu. Sonra ben zaten iştahsız biriydim ama iyice yemek yememeye başladım. En son 34 kg ile dr gittim dahiliyeye. Yemek yiyemediğimi söyledim. Bütün tetkikler yapıldı fakat fiziksel bir sorun bulamadılar. Bu yüzden psilogoğa yönlendirildim. Psikologla bir kaç ay geçirdim. Sonra durumumun oldukça ağır olduğunu, bunun kendisini aştığını ve daha detaylı bir tedavi görmem için psikiyatriste yönlendirdi. Psikiyatrist ilk başta anoreksik olacağımı düşündü ama kendimi şişman görmüyordum, vücudumun farkındaydım. Ayrıca yemek yemekte istiyordum, sadece iştahım sıfırdı, acıkma duygum yok olmuştu. İlaç tedavisine başladım. O zamandır ilaç kullanıyorum.
 
ay canım benim inanır mısın son zamanlarda aynı analtaııklarını bire bir yaşıoyorum ya....
*tekbaşıma kalabalık ortamlara giremiyorum kalabalıktan nefret ediyorum evden çıkmak istemiyorum insanlarla konuşurken hep yanlış konuşacakmışm gibi utanıyorum aslında hep doğru konuşurum ama yinede korkarım
*sevdiklerim ölcekmiş gibi geliyor bnde nefeslerini kontrol ediyorum
arkadaşlara selam bile verirken utanıyorum ben yahu
*çocugum olmicakmış gibi yada ilerde eşimi kaybetcekmişim gibi ne biliyim çocugum engelli olcakmş gibi geliyor
kötü oluyorum...
nedne bu korkularım var anlamıyorum :((
ben de daha yeni ailemle tartıştım .....saç baş dağıtmalar kendine vurmalar...ONLARDA KORKUYORLAR...ben de çok korkuyourm...

bende aynıyım canım(çocugumn engelli olmasından bende çok korkuyorm ) bunu yazmayı unutmuşum bende aynı saç baş dağıtmalar çok fazla oluyor kendimden soğuyorum napacağm bilmiyorm sennde allh yardımcın olsun benmde bizimgibi olanlarında
 
bende aynıyım canım(çocugumn engelli olmasından bende çok korkuyorm ) bunu yazmayı unutmuşum bende aynı saç baş dağıtmalar çok fazla oluyor kendimden soğuyorum napacağm bilmiyorm sennde allh yardımcın olsun benmde bizimgibi olanlarında

benim bu gibi durumlar geçen sene yani kpsss ye hazırlandığım dönemin sonlarına doğru başladı erkek arkadaşımla tartışmalarımızda kendime zarar verdim snra acillik oldum sakinleştirici falan yedim...sonrasında da bi kaç kez oldu ..okul bitti ailemin yanına geldim yazın da oldu...okulda iken doktora gittim ve dediği şu idi '' öfke kontrol edememe'' rahatsızlığı var sen de dedi..ilaç verdi kullandım bi kaç gün iyi geldi ama alışkanlık yapar diye bıraktım ben ilacı ...belli süre hiç sorun yoktu ...10 aydır işte çalışıyorum maaşım güzel rahatım ailemle yaşıyorum ve dün olanlar oldu ...ben yine kriz geçirdim hem sabah ve ardından akşam....
insanların haketmediiğim şeyler sözylemesi...yaptığım güzelliklerin çabaların görülmememsi ve ya yapmadığım şeyi yapmışım gibi lanse edilmesi beni mahvediyor....orda film kopuyor...
iki gündür yüzüüm asık ve babbam bunu benden kredi çekmemi istemişti ben de istemediğimi sölemiştim buna bağladı..yani sen iki gündür kredi çek dedik diye bölesin dedi...mahvoldum ...ben çabalıyorum düzeltmek için maddi sorunları.. ama onlar bunu görmeyince delleniyorum...benimde konuşmalarım sert farkındayım ancak elimden gelenin fazlasını yapmaya çalışıyorum ...kıymet bilinmiyor



**doktor sana ne teşhis koydu
 
Annem sanırım. Bana çok müdahale ederdi, mükemmel olmamı beklerdi. Bir de mesela arkadaşlarımla yalnız bırakmazdı "gençlerle genç olurum ben" deyip kendisi arkadaşlık yapmayı isterdi. Artık çevremdeki herkes önce annemle arkadaştı, sonra benle. Kıyafetlerini bile bazen benimle aynı giyerdi. (Düşünün 30 kg. kızla 90 kg. annesi aynı çizgili badiyi giyiyor :19: Bir de bana sorulan soruları o cevaplardı sürekli, benim yerime konuşur, benim adıma kararlar alırdı. Her zaman popüler olmak ister, bir ortamda en çok o konuşmalı, herkes ona ilgi göstermeli. Tabi bu durum bende insanlarla iletişimi öğrenememe gibi bir durum oluşturdu. Böyle olunca da insan bilmediği şeyden korkar, acaba yaptığım doğru mu, nasıl davranmalıyım, ya yanlış bir hareket yaparsam... Liseye gitmek istemedim, oradan korktum, daha sonradan açıköğretimden bitirdim okulu. Sonra ben zaten iştahsız biriydim ama iyice yemek yememeye başladım. En son 34 kg ile dr gittim dahiliyeye. Yemek yiyemediğimi söyledim. Bütün tetkikler yapıldı fakat fiziksel bir sorun bulamadılar. Bu yüzden psilogoğa yönlendirildim. Psikologla bir kaç ay geçirdim. Sonra durumumun oldukça ağır olduğunu, bunun kendisini aştığını ve daha detaylı bir tedavi görmem için psikiyatriste yönlendirdi. Psikiyatrist ilk başta anoreksik olacağımı düşündü ama kendimi şişman görmüyordum, vücudumun farkındaydım. Ayrıca yemek yemekte istiyordum, sadece iştahım sıfırdı, acıkma duygum yok olmuştu. İlaç tedavisine başladım. O zamandır ilaç kullanıyorum.

anladım annen baya bi önünü kapatmış senin...
inan ben de hep stresle büyüdüm tamam anne babam çok severlerdi ama annem çok titizdi hala öyle..bi yerde bi tshirtüm kalsın oyle kızardı ki...okuldan arkadaşımla eve gelsek yemek yapmya korkardım annem kızar diye...gizlice yapar yer yıkardım...öyle bi etkisi var işte
 
Bende bir de sey var. Toplu taşıma kullandığım zaman mutlaka en arkaya oturmaya calısıyorum. Eğer ortalardaki koltuğa oturursam, arkama da bir bey oturursa tacize uğrayacakmışım gibi geliyor. İşte bu yüzden hicbir zaman otobüse binmiyorum, Allaha her gün şükrediyorum arabam olduğu icin yoksa kafayı yemek üzereydim. Boş yer olduğu halde oturmuyordum o derece. Sanırım cocukluğuma inmek lazım, acaba basıma bir iş mi geldi?
 
Bende bir de sey var. Toplu taşıma kullandığım zaman mutlaka en arkaya oturmaya calısıyorum. Eğer ortalardaki koltuğa oturursam, arkama da bir bey oturursa tacize uğrayacakmışım gibi geliyor. İşte bu yüzden hicbir zaman otobüse binmiyorum, Allaha her gün şükrediyorum arabam olduğu icin yoksa kafayı yemek üzereydim. Boş yer olduğu halde oturmuyordum o derece. Sanırım cocukluğuma inmek lazım, acaba basıma bir iş mi geldi?

bence senin bile hatırlayamadığın bi taciz olayı yşanmış olabilir ki günümüzde tacize uğramayan kadın mı var...sözle ya da elle..ne ile olursa olsun
 
anladım annen baya bi önünü kapatmış senin...
inan ben de hep stresle büyüdüm tamam anne babam çok severlerdi ama annem çok titizdi hala öyle..bi yerde bi tshirtüm kalsın oyle kızardı ki...okuldan arkadaşımla eve gelsek yemek yapmya korkardım annem kızar diye...gizlice yapar yer yıkardım...öyle bi etkisi var işte

Benim annemde bana canını verirdi, biliyorum. Ama yaptığının yanlış olduğunu bilmiyordu. Ve ben ilk çocuğum, bütün acemiliklerini benim üzerimde attılar, herşeyi bende deneyip gördüler. Diğer iki kardeşim o kadar farklı büyüdü ki. Bendeki sorunların onlarda esamesi yok. Babam onlara kızdığı zaman annem babamı kenara çeker, "çocuğun psikolojisini bozuyorsun sakin sakin konuş" derdi. Yani benim şanssızlığım ilk ve kız çocuk olmam sanırım.
 
benim bu gibi durumlar geçen sene yani kpsss ye hazırlandığım dönemin sonlarına doğru başladı erkek arkadaşımla tartışmalarımızda kendime zarar verdim snra acillik oldum sakinleştirici falan yedim...sonrasında da bi kaç kez oldu ..okul bitti ailemin yanına geldim yazın da oldu...okulda iken doktora gittim ve dediği şu idi '' öfke kontrol edememe'' rahatsızlığı var sen de dedi..ilaç verdi kullandım bi kaç gün iyi geldi ama alışkanlık yapar diye bıraktım ben ilacı ...belli süre hiç sorun yoktu ...10 aydır işte çalışıyorum maaşım güzel rahatım ailemle yaşıyorum ve dün olanlar oldu ...ben yine kriz geçirdim hem sabah ve ardından akşam....
insanların haketmediiğim şeyler sözylemesi...yaptığım güzelliklerin çabaların görülmememsi ve ya yapmadığım şeyi yapmışım gibi lanse edilmesi beni mahvediyor....orda film kopuyor...
iki gündür yüzüüm asık ve babbam bunu benden kredi çekmemi istemişti ben de istemediğimi sölemiştim buna bağladı..yani sen iki gündür kredi çek dedik diye bölesin dedi...mahvoldum ...ben çabalıyorum düzeltmek için maddi sorunları.. ama onlar bunu görmeyince delleniyorum...benimde konuşmalarım sert farkındayım ancak elimden gelenin fazlasını yapmaya çalışıyorum ...kıymet bilinmiyor



**doktor sana ne teşhis koydu

bendede öfke kontrol edememe ve anksiyete bozukluğu var canm sen yine kendi mesleğini eline almışsın ben hala çabalıyorum benm bölümümde merkezi atamada kadro bile açılmadı hep mülakatlı alaım ve türkiyede mülakat demek = torpil demek okadar çabalıyorum hep boşuna gidiyor bölümm adalet buarada
kredi konusnda insanlar hep böyle yaparsın yaparsın yapmayınca hepsini devirir dökerler sıkma canını sn yine çekemem demişsin ben olsam onuda diyemem çekerm kendmi sıkntıya sokarım ondan sonrada sinirlerm bozulur
 
Anksiyete.

İnsanlarla konuşamam. Bitmek bilmez baş ağrılarım vardır. (Gerilim tipi baş ağrısı) Çarpıntı o kadar şiddetlidir ki gece uyutmaz sabah erkenden ayağa diker. Karnım ağrır. Ellerim, bacaklarım titrer. Telefonda konuşamam. Dışarıda yalnız kalınca rahat olamam. Hep diken üstünde yaşarım.

Burda da bir ara yendiğimi iyi olduğumu yazmıştım. Fakat yine belirtiler baş gösterdi anladım ki ilaçsız olmuyor. Soluğu psikiyatrda aldım. Başladım tekrar kullanmaya. Bakalım, Allah yardım etsin...
 
bence senin bile hatırlayamadığın bi taciz olayı yşanmış olabilir ki günümüzde tacize uğramayan kadın mı var...sözle ya da elle..ne ile olursa olsun

Olabilir. Ama toplu taşımada oldu sanırım :) Güldüğüme bakma cok sinir bozucu bir durum. Şehirlerarası yolda bile binemiyorum ben
 
Anksiyete.

İnsanlarla konuşamam. Bitmek bilmez baş ağrılarım vardır. (Gerilim tipi baş ağrısı) Çarpıntı o kadar şiddetlidir ki gece uyutmaz sabah erkenden ayağa diker. Karnım ağrır. Ellerim, bacaklarım titrer. Telefonda konuşamam. Dışarıda yalnız kalınca rahat olamam. Hep diken üstünde yaşarım.

Burda da bir ara yendiğimi iyi olduğumu yazmıştım. Fakat yine belirtiler baş gösterdi anladım ki ilaçsız olmuyor. Soluğu psikiyatrda aldım. Başladım tekrar kullanmaya. Bakalım, Allah yardım etsin...

Bende bırakamıyorum maalesef. Bırakır bırakmaz onca sene uyguladığım tedavi bir günde yok oluyor.

Ne kullanıyorsun?
 
bendede öfke kontrol edememe ve anksiyete bozukluğu var canm sen yine kendi mesleğini eline almışsın ben hala çabalıyorum benm bölümümde merkezi atamada kadro bile açılmadı hep mülakatlı alaım ve türkiyede mülakat demek = torpil demek okadar çabalıyorum hep boşuna gidiyor bölümm adalet buarada
kredi konusnda insanlar hep böyle yaparsın yaparsın yapmayınca hepsini devirir dökerler sıkma canını sn yine çekemem demişsin ben olsam onuda diyemem çekerm kendmi sıkntıya sokarım ondan sonrada sinirlerm bozulur

canım aileme karşı diyorum ama iş yerinde en fazla iş yükü bende ve ben günlerdir müdürüme tek başıma yapamıyorum çok yoğun diyemiyorum...mesela bugün bi iki saat erken çıkmam lazım onu bile söyleyemiyorum....


ALLAH a inancımda var elhamdülillah ve de namazımı kılmaya çalışırım ..kötü şeyler yapmamaya çalışırım ..insanlarla iyi iletşiiim kurmaya çalışırım ....ama bi yandan düşünüyorum da 'namazı yarım olanın huzuuru da yarım olurmuş'...
maneviyatınd a etkisi var..keşke nişanlım kadar rahat olabilsem bende ....
 
Back
X