psiklojik rahatsızlıklar;STRES,SİNİR ANLARI,OLAYLARI PAYLAŞIYORUZ

Nightingale .!.:

İnsanlarla beraber olmak ben de işe yarıyor. Kolay arkadaş edinemem ama olan arkadaşlarımla daha çok buluştum. Dert anlatmak değil ama sadece vakit geçirmek için. Nişanlın varmış seninde, ben de sevgilimle farklı şeyler yapmaya çalıştım. öyle uçuk kaçık şeyler değil güzel bir yemeğe gitmek, sevdiğim filmi izlemek vs. Yeni elbiseler denemek beni terapi ediyor. Çarşıya çıkıp dükkanlarda kıyafetler baktım, denedim :) Ve beni kötü etkileyen kişileri bir süre görmedim. Sosyal olayım derken onları görüp iyice canımı sıkmadım. Yani biraz zor hem kendimi insanlardan tecrit ettim hem de enerjik, pozitif arkadaşlarımla birlikte olup kendimi rahatlattım. Bol bol dua ettim, Allah'a sığındım. Bir de hem 30 kilo vermem de hem de bu depresyonu yenmem de yürüyüş çok faydalı oldu. Bana çok çok iyi geliyor. Sevgilim her gün yürüyüş yapardı benimle, benim yapım sinirlenince özellikle hızlı hızlı yürürüm o bile yetişemezdi :) Ama kötü olduğum günler uzun uzun yürürdük. Allah razı olsun onunda çok faydası oldu, bağırıp çağırırdım dinlerdi sonra rahatladın mı der gülerdi :) Bir de canım sosyal paylaşım facebook, twiter gibi alanlardan uzak durdum. İnsan başkalarını mutlu göre göre tek sorunlu insan kendi zannediyor daha çok üzülüyor. Bir de çevremdekilerin sıkıntılarını dinlemeye çözmeye çalıştım, öyle ki öğrencilerim ne olsa yanıma koşar bunu kesin siz çözersiniz derdi. :) Sıkıntı ne türlü olursa olsun, uğraş bulmak lazım, Şimdilerde de sevgilim askerde çok zor atlatırdım diye düşünüyordum; ama uğraş bulmaya çalışıyorum örgü örmek mesela :) Günlük tutmak çok faydalı geldi, öyle her gün yazmak değil duygu durumum kötüleştiğinde. Öyle sorununu paylaş falan bu dönemde yaramıyor işe. Sorundan uzaklaş sadece. Geceleri uyuyamıyordum, gün boyunca yorulmaya çalıştım ki gece rahat uyuyabileyim. Beni üzecek her şeyden uzak durdum, dizi, müzik, ortam ne olursa. Önemli kararlar almamaya çalıştım ki beynimi iyice zorlamayım ve yanlış bir karar alırsam iyice işin içinden çıkamam diye. Bir de bazen insana yaptığı her şey hastalığından gibi geliyor. Halbuki herkese oluyor o yüzden hasta olmayan kişilerin nasıl olduğuna baktım, yakınlarla tabi konuştum, en olmadı anneme sorardım ben böyle yapıyorum herkeste mi böyle diye. İçe kapanmamak, kendini kaptırmamak, sorundan ziyade hayatın akışına dua ile sarılmak gerek bence. Ne kadar zorlarsa eve kapan diye ben o kadar zorladım kendimi kapanmamak için. Çok zor ilk başta ama zamanla bir bakmışsın her şey düzelmiş. Allah'a şükür.
Sorunun neydi unutmuşum canım ama ben depresyonu böyle atlattım, inşallah yardımcı olur sana da başkalarına da.

Genişletmek için tıkla...

kayacans .!.:

Oyle guzel ifade etmissin ki okumaya doyamadim...benim sorun ofkeyi kontrol edememem.kendime zarar vermem...dedigin gbi facedr gezen tozan mutlu imis gbi yapanlar benide oluumsuz etkiliyordu kapattim faceyi...yuruyus ck mantkli..hem yaklasik on onbes kadar fazlam var...zayiflamam lazim..bastan sona degisim istiyorum..gorunum donanim davranisaal faln... bunu bsarmak isterim. .bi debu yil hersey ustuste geldi annem felc gecrdi kalp krizi oldu..stent takildi..yakin arkadasim intihar etti.vede aurekli sorunlari olan insanlarin yarim aldigi ortamda calisiyorum..bu da bende baaima surekli bseyler gelcekmia korkuau olusturdu...iyulesmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

yabadaba .!.:

merhaba bende sayı sayma takıntısı var bunun için hiç doktora gitmedim aklınıza gelebilecek her şeyi sayıyorum lakin saydığım her ne ise illa özellikle 8 veya 16 32 ye tamamlamalıyım ne yapıp ne edip bu rakamları bulmam lazım aynı şeyi defalarca sayıyorum örnek vereyim yıllarca önce bir magazin programında ebru gündeş yeşil düğmeli bir elbise giymiş tam sayıyorum ekrandan gitti yarım kaldı beni sayı ve benim buna canım çok sıkılıyor üzerinden yıllar geçmiş hala düşünürüm o elbisede kaç düğme vardı diye mesela biriyle konuşurken yüzünü sayarım kaş göz dudak burun kenar ve köşelerini sayarak 32 ye tamamlarım elimde değil engel olamıyorum kendime şimdi buradaki arkadaşları da okuyunca acaba bir doktora görünsemmi ki diye düşünmeye başladım doğrusu ALLAH hepimizin yardımcısı olsun

Genişletmek için tıkla...

yabadaba .!.:

merhaba bende sayı sayma takıntısı var bunun için hiç doktora gitmedim aklınıza gelebilecek her şeyi sayıyorum lakin saydığım her ne ise illa özellikle 8 veya 16 32 ye tamamlamalıyım ne yapıp ne edip bu rakamları bulmam lazım aynı şeyi defalarca sayıyorum örnek vereyim yıllarca önce bir magazin programında ebru gündeş yeşil düğmeli bir elbise giymiş tam sayıyorum ekrandan gitti yarım kaldı beni sayı ve benim buna canım çok sıkılıyor üzerinden yıllar geçmiş hala düşünürüm o elbisede kaç düğme vardı diye mesela biriyle konuşurken yüzünü sayarım kaş göz dudak burun kenar ve köşelerini sayarak 32 ye tamamlarım elimde değil engel olamıyorum kendime şimdi buradaki arkadaşları da okuyunca acaba bir doktora görünsemmi ki diye düşünmeye başladım doğrusu ALLAH hepimizin yardımcısı olsun

Genişletmek için tıkla...

bu bende de var maalesef bende sürekli sayı sayıyorum... hele sinirliyken içimden içimden hızlı hızlı ikişer üçer beşer 100 e kadar sayıyorum sonra kendime geliyorum napıyorum ben dıyorum ... aslında saymak istemıyorum sinir oluyorum ama saymadan duramıyorum.. fayansları falanda sayarım iyice sinir bozmaya başladı artık.

rarip .!.:

Bende de bu var neredeyse ayni durum ama bunun ozguvenle alakali oldugunu cozdum bu surecte.sanki fedakarlik yaptikca sevilecekmisim gibi hissetmisim hep tabii kendimce yaptigim fedakarliklar anlasilmayip kisiler tarafindan kullanilinca aklim basima geldi.artik benim icin birseyler yapmayan kimseye eyvallah etmiyorum.yapima gore zor olsada istemeyi,beklentiye girmeyi ogrendim.beni boylece sevip beni cekenlere de sevgimi emegimi harcamaktan cekinmiyorum.ama mutlaka herkese bir duvar koyuyorum artik annem bile olsa.

Genişletmek için tıkla...

tintinn .!.:

canım sana bir sey sorabilir miyim? bu öfkeni kontrol edememe durumuyla ilgili.
benim erkek arkadaşımda da varmış ve psikolojik destek görmüş 2 yıl boyunca büyük ölçüde azalmış genelde sinirlenen bir tip değil benim gözlemlediğim kadarıyla ancak daha ilişkinin başlarındayken bir anda sinirlenmişti kendi kafasında tamamen bambaşka birsey düşünüp öyle olduğunu varsaymış, gözlerinın içi kıpkırmızıydı elleri titriyodu, sakinleşmiyodu bi türlü bağırmalar çağırmalar ve en son hemen kulağım yanından duvara yumruk atmıştı, kesinlikle bana vuracağını düşünmüştüm çünkü çok yakındı ve ben ağlamaya başladım sonra biraz kendine gelir gibi oldu. 2 yıldır bi daha böyle bir şey olmadı ama hala aklımda o gün.
şimdi soruma geçeyim. böyle nöbetleri tetikleyen şeyler sende genelde ne oluyor? ayrıca o anda senin tepkilerin nasıl oluyor? karşındakini görüp duyabiliyor musun dediklerini yoksa hiç bi anlam ifade etmiyor mu? kendine ya da bir eşyaya zarar vermeden geçiyor mu bu öfken?
çok soru sordum özür dilerim ama bu soruları ona sormaya çekiniyorum hala bu olayı düşündüğümü bilmesini istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

kayacans .!.:

şöyle ifade edebilirim ki beni öfkelendiren şeyelr yapmadığım şeyleri yapmışım gibi anlaması veya o kadar çabalamamı görmemesi...mesela ben elimden geldiğince aileme maddi açıdan destek olmaya çalışıyorum fakat bi olayda tutupta sen hiç durumumuzu sormuyorsun deyince film kopuyor....haketmediğim şeylerle karşılaştığımda öyle oluyorum....ve kendime yediremediğimden kendme zarar veriyorum...her zaman bu kadar kötü olmuyorum...içimde biriktirince böyle oluyorum maalesef....ve de bu olaydan 5 dk sonra pişman oluyorum çünkü başım gözüm ağrıyor ...karşımdakinin de söyledikleri o an bana karşı olumlu ise rahatlıorum değilse daha da delleniyorum...
2yıldır olmuyor demişsin o bi anmış gçmiş gibi geldi bana...aslında ailesinin işiin stresinden de olabilir...kimseye yansıtamaz en yakınına yansıtr...ben de öyle oluyor yani

Genişletmek için tıkla...

evet canım belki bir anlık bir şeydi ama öncesi de olunca emin olamadım işte. teşekkür ederim sorularımı cevaplandırdığın içinöyle bir durumda yanlış bir şey yapıp onu daha da kötü yapmak istemem tabi umarım bir daha hiç yaşamayız