İnsanlarla beraber olmak ben de işe yarıyor. Kolay arkadaş edinemem ama olan arkadaşlarımla daha çok buluştum. Dert anlatmak değil ama sadece vakit geçirmek için. Nişanlın varmış seninde, ben de sevgilimle farklı şeyler yapmaya çalıştım. öyle uçuk kaçık şeyler değil güzel bir yemeğe gitmek, sevdiğim filmi izlemek vs. Yeni elbiseler denemek beni terapi ediyor. Çarşıya çıkıp dükkanlarda kıyafetler baktım, denedim :) Ve beni kötü etkileyen kişileri bir süre görmedim. Sosyal olayım derken onları görüp iyice canımı sıkmadım. Yani biraz zor hem kendimi insanlardan tecrit ettim hem de enerjik, pozitif arkadaşlarımla birlikte olup kendimi rahatlattım. Bol bol dua ettim, Allah'a sığındım. Bir de hem 30 kilo vermem de hem de bu depresyonu yenmem de yürüyüş çok faydalı oldu. Bana çok çok iyi geliyor. Sevgilim her gün yürüyüş yapardı benimle, benim yapım sinirlenince özellikle hızlı hızlı yürürüm o bile yetişemezdi :) Ama kötü olduğum günler uzun uzun yürürdük. Allah razı olsun onunda çok faydası oldu, bağırıp çağırırdım dinlerdi sonra rahatladın mı der gülerdi :) Bir de canım sosyal paylaşım facebook, twiter gibi alanlardan uzak durdum. İnsan başkalarını mutlu göre göre tek sorunlu insan kendi zannediyor daha çok üzülüyor. Bir de çevremdekilerin sıkıntılarını dinlemeye çözmeye çalıştım, öyle ki öğrencilerim ne olsa yanıma koşar bunu kesin siz çözersiniz derdi. :) Sıkıntı ne türlü olursa olsun, uğraş bulmak lazım, Şimdilerde de sevgilim askerde çok zor atlatırdım diye düşünüyordum; ama uğraş bulmaya çalışıyorum örgü örmek mesela :) Günlük tutmak çok faydalı geldi, öyle her gün yazmak değil duygu durumum kötüleştiğinde. Öyle sorununu paylaş falan bu dönemde yaramıyor işe. Sorundan uzaklaş sadece. Geceleri uyuyamıyordum, gün boyunca yorulmaya çalıştım ki gece rahat uyuyabileyim. Beni üzecek her şeyden uzak durdum, dizi, müzik, ortam ne olursa. Önemli kararlar almamaya çalıştım ki beynimi iyice zorlamayım ve yanlış bir karar alırsam iyice işin içinden çıkamam diye. Bir de bazen insana yaptığı her şey hastalığından gibi geliyor. Halbuki herkese oluyor o yüzden hasta olmayan kişilerin nasıl olduğuna baktım, yakınlarla tabi konuştum, en olmadı anneme sorardım ben böyle yapıyorum herkeste mi böyle diye. İçe kapanmamak, kendini kaptırmamak, sorundan ziyade hayatın akışına dua ile sarılmak gerek bence. Ne kadar zorlarsa eve kapan diye ben o kadar zorladım kendimi kapanmamak için. Çok zor ilk başta ama zamanla bir bakmışsın her şey düzelmiş. Allah'a şükür.
Sorunun neydi unutmuşum canım ama ben depresyonu böyle atlattım, inşallah yardımcı olur sana da başkalarına da.