Psikolojik durum...

renginar

Seviyorum uleyn :)
Kayıtlı Üye
21 Aralık 2009
913
698
123
Arkadaşlar benim bir türlü çözemediğim sorunlarım var senelerin patlamasını yaşıyorum şu sıra sanırım kısaca anlatayım. Yaptığım hiçbirşeyden zevk almıyorum, yemeği öylesine yiyorum,suyu öylesine içiyorum. Mecbur olduğum şeyleri sürekli erteliyorum. (ders çalışmak gibi) Sonra sıkıştığımda stresten başıma ağrılar giriyor. Çevremdeki herkese aşırı kötü davranıyorum, yok yere kırıp üzüyorum, sonra pişmanlıktan ölüyorum, ağlama krizleri geliyor durup dururken. En önemlisi de hayata dair yapmak istediğim şeylerden vazgeçmiş durumdayım. Okulumu ve bölümümü çok severek okudum, şu an bu mesleği yapmak istemediğim geliyor aklıma sürekli (son sınıfım) mezun olunca ne yapıcam diye hergün moral bozukluğuyla geçiyor. Kimseyle paylaşamıyorum da konusamıyorum da. Bir tek erkek arkadasıma bahsettim biraz bu durumdan, benim bazı şeyleri abarttığımı,sorunlarımın dünyanın sonu olmadığını vs söyleyip duruyor. Aklıma en son doktora gitmek geldi ama çok çekiniyorum. Normal arkadaşlarıma bile kendimi açamazken yabancı birine sıkıntılarımı düzgün anlatamayacağımı düşünüyorum. Bir de ilaç verirse diye korkuyorum nedense ilaç falan kullanmak istemiyorum. :KK43:
Size sormak istediğim benzer durum başından geçmiş olan varsa bu durum nasıl atlatılır, neler düşünmeliyim,nasıl yöntemlerle baş edebilirim kendimle. :KK43:
 
bir amacın ve hedefin olmadığı sürece böyle hissetmeye devam edeceksin. kendine hedefler koymalı ve ona ulaşmaya çalışmalısın.
 
Yabanciya daha kolay anlatiliyor inan. kaygi bozuklugun olabilir illa ilac kullanacaksin diye birsey yok istemezsen yazmiyorlar zaten. Farkna varip adim atman guzel umarim hersey cok iyi olur :)
 
Niye cekiniyorsun ki?git bi dene..tanimadigin insana daha kolay anlatirsin..

Acaba hic zorlukla,aciyla,mücadeyle karsilasmadin mi..her istedigine ulastin da mi her sey bayat tadi veriyor..ya da bi diger sebep manevi bosluktur belki
 
bir amacın ve hedefin olmadığı sürece böyle hissetmeye devam edeceksin. kendine hedefler koymalı ve ona ulaşmaya çalışmalısın.
Amacım zaten var ama sürekli o amaclara ulaşamayacağımı düşünüyorum...

Yabanciya daha kolay anlatiliyor inan. kaygi bozuklugun olabilir illa ilac kullanacaksin diye birsey yok istemezsen yazmiyorlar zaten. Farkna varip adim atman guzel umarim hersey cok iyi olur :)

Evet işin garip tarafı psikiyatri servisinde staj yapıyorum bu sene. Hastalarla ve hastalıklarla birebir ilgiliyim. Onlara yardımcı olmaya çalışıyorum ama bana yardımcı olan birini bulamıyorum :( Anksiyete bozukluğu olduğunu düşündüm bende ama kendi kendime de kafadan tanı koymak istemedim.
 
bence depresyondasın. kendi kendine çözmeye çalışmaktansa uzman yardımı almayı denemelisin.
 
Niye cekiniyorsun ki?git bi dene..tanimadigin insana daha kolay anlatirsin..

Acaba hic zorlukla,aciyla,mücadeyle karsilasmadin mi..her istedigine ulastin da mi her sey bayat tadi veriyor..ya da bi diger sebep manevi bosluktur belki

Hayır tam tersi hayatım hep bir mücadeleyle geçti. Zorluklar dertler peşimi bırakmadı. Manevi yönden eksik olduğumu düşünmüyorum. Aslında hayatımın en sorunsuz dönemlerinden birindeyim diyebilirim. Hedefim okulumu bitirip meslek sahibi olmaktı ulaşmama 6 ay kaldı ancak inanın sevinemiyorum...
 
bence depresyondasın. kendi kendine çözmeye çalışmaktansa uzman yardımı almayı denemelisin.

Düşünüyorum bende ama hastanede staj yaptığım için drlar beni tanıyor birebir olmasa da orda öğrenci olarak gördüler beni. O yüzden çok çekiniyorum.
 
hayatın çekilmez olduğu zamanlar vardır, insan hiçbir işe yaramadığını ve hiçbirşeyi başaramayacağını zanneder, öyle zannetikçe yaptığı hiç bir iş zevk vermez olur ve daha önce başarı ile yaptığı en basit şeyleri bile mesela yemek yapmak yapamaz hale gelir, kimseyi görmek istemezsin, herkes batar gözüne, herkesin sözünden, kaşından gözünden alınır kırılırsın ve kırarsın hayat yorar bazen, bunu ancak iyi bir dost telkini ile ama daha da önemlisi bir doktor desteği ile atlatman kolay olacaktır amaaaa önemsemez ve ötelersen içindeki yığınlar büyür ve daha sonra onların altından kalman daha da güçleşir, daha önce ilaç kullanmış ve son iki aydır yeniden başlamış birisi olarak söylüyorum bir uzmandan yardım almalısınız, yoksa hayatın tadına varamaz ve tatsız tuzsuz bir hayatı öylesine yaşamış değil geçirmiş olursunuz, yaşamak varken hiçbir şeyi geçiştirmeyin, saygılar.
 
hayatın çekilmez olduğu zamanlar vardır, insan hiçbir işe yaramadığını ve hiçbirşeyi başaramayacağını zanneder, öyle zannetikçe yaptığı hiç bir iş zevk vermez olur ve daha önce başarı ile yaptığı en basit şeyleri bile mesela yemek yapmak yapamaz hale gelir, kimseyi görmek istemezsin, herkes batar gözüne, herkesin sözünden, kaşından gözünden alınır kırılırsın ve kırarsın hayat yorar bazen, bunu ancak iyi bir dost telkini ile ama daha da önemlisi bir doktor desteği ile atlatman kolay olacaktır amaaaa önemsemez ve ötelersen içindeki yığınlar büyür ve daha sonra onların altından kalman daha da güçleşir, daha önce ilaç kullanmış ve son iki aydır yeniden başlamış birisi olarak söylüyorum bir uzmandan yardım almalısınız, yoksa hayatın tadına varamaz ve tatsız tuzsuz bir hayatı öylesine yaşamış değil geçirmiş olursunuz, yaşamak varken hiçbir şeyi geçiştirmeyin, saygılar.

Yorumunuz için çok teşekkür ederim. Belki de daha önce gitmem lazımdı ama önemsemedim en ufak şeyleri bile içime attım hep ve şuan dağ gibi büyüdü içimde. Sınav dönemim geçtikten sonra bir uzmana görünücem kesinlikle olmuyor bunu anladım...
 
özel doktorlar da var mecbur değilsin devlet hastanesine gitmeye

Üstte de yazdım maalesef burda özel hastane bile yok bir tek devlet hastanesi. Şehir çok küçük o yüzden. Başka şehire de gidip gelme imkanım olmadı öğrenci olduğum için, ama böyle devam edersem tıp fakültesine gidicem sanırım.
 
sınav dönemi de ekstra bir yük yükleyecek omuzlarınıza, bunun yükü de binecek içinizdeki dağa, bence hemen bir uzmana gitmelisiniz ki sınav kaygısı ve gelecek kaygısı birleşip sizi severek okuduğunuz mesleğinize karşı soğutmasın, zaman o kadar kıymetli ki güzel kardeşim yitirdiğin bir günün bile öyle değeri var ki hayatında bunu anlaman için yitirmen lazım ve ben çok yitirmiş biri olarak söylüyorum yitirmeden bil kıymetini giden zamanının, sonra içinden giden hevesde yaşama aşkıda geri gelmiyor allah korusun, vakit nakittir hemen kendin için ayağa kalk ve silkelen, dik dur eğilme Kadınlar Kulübü Seninle (:D)
 
Hayır tam tersi hayatım hep bir mücadeleyle geçti. Zorluklar dertler peşimi bırakmadı. Manevi yönden eksik olduğumu düşünmüyorum. Aslında hayatımın en sorunsuz dönemlerinden birindeyim diyebilirim. Hedefim okulumu bitirip meslek sahibi olmaktı ulaşmama 6 ay kaldı ancak inanın sevinemiyorum...

Cok cabalidiginiz icin yoruldunuz o zaman..zamaninda yasamayi ötelemek zorunda kaldiginiz seyleri yorgunluktan size tat vermiyordur..

Ya da önünüzde yine böyle cok ugras vereceginiz seyler varsa simdiden gözünüzde büyüyordur..

Umarim gecici bir depresyon halidir..ama gecmezse bi uzmana gidin
 
Amacım zaten var ama sürekli o amaclara ulaşamayacağımı düşünüyorum...



Evet işin garip tarafı psikiyatri servisinde staj yapıyorum bu sene. Hastalarla ve hastalıklarla birebir ilgiliyim. Onlara yardımcı olmaya çalışıyorum ama bana yardımcı olan birini bulamıyorum :( Anksiyete bozukluğu olduğunu düşündüm bende ama kendi kendime de kafadan tanı koymak istemedim.

Bana ayni taniyi koymustu doktor hatta ilac vermek istemisti ama ben istememistim. konusmak bile iyi geliyor isinin ehli birine gidebilirsen telkinler cok yol gosterici olabilir. Bolumun ne bilmiyorum ama belli ki bu isin icindesin kendini erteleme...

Yada sana benim geldigim son durumu soyliyim amaan olmicez mi diyorum. hic birseyim tam degil belki ama miluonlarca insandan da daha iyi durumdayim sukredecek o kadar cok seyim var ki hayatimdaki hic bir olumsuzluk su anda moralimi bozamiyor :) iyi dusun iyi olsun
 
Cok cabalidiginiz icin yoruldunuz o zaman..zamaninda yasamayi ötelemek zorunda kaldiginiz seyleri yorgunluktan size tat vermiyordur..

Ya da önünüzde yine böyle cok ugras vereceginiz seyler varsa simdiden gözünüzde büyüyordur..

Umarim gecici bir depresyon halidir..ama gecmezse bi uzmana gidin

Aynen öyle, hep yaşımdan öte yaşamak zorunda kaldım, yaşımın üstünde sorumluluklar aldım haliyle bu hale getirdi beni sanırım hiçbirşeye tahammülüm kalmadı artık. Önümde kpss var bir de üniv sınavlarım. Hep çok başarılı bir öğrenciydim ama bu sebepten başarım da düştü bu aralar...

Bana ayni taniyi koymustu doktor hatta ilac vermek istemisti ama ben istememistim. konusmak bile iyi geliyor isinin ehli birine gidebilirsen telkinler cok yol gosterici olabilir. Bolumun ne bilmiyorum ama belli ki bu isin icindesin kendini erteleme...

Yada sana benim geldigim son durumu soyliyim amaan olmicez mi diyorum. hic birseyim tam degil belki ama miluonlarca insandan da daha iyi durumdayim sukredecek o kadar cok seyim var ki hayatimdaki hic bir olumsuzluk su anda moralimi bozamiyor :) iyi dusun iyi olsun

Haklısınız, insan biyerden sonra umursamaz hale gelir tabiki. Konusmanın iyi olacağını bende düşnüüyorum. İşin içinde değilim tam ortasındayım hatta :) Ona rağmen kendime itiraf edemiyorum kötü olduğumu, düzelir düzelir dedim düzelen hiçbirşey olmadı .
 
sınav dönemi de ekstra bir yük yükleyecek omuzlarınıza, bunun yükü de binecek içinizdeki dağa, bence hemen bir uzmana gitmelisiniz ki sınav kaygısı ve gelecek kaygısı birleşip sizi severek okuduğunuz mesleğinize karşı soğutmasın, zaman o kadar kıymetli ki güzel kardeşim yitirdiğin bir günün bile öyle değeri var ki hayatında bunu anlaman için yitirmen lazım ve ben çok yitirmiş biri olarak söylüyorum yitirmeden bil kıymetini giden zamanının, sonra içinden giden hevesde yaşama aşkıda geri gelmiyor allah korusun, vakit nakittir hemen kendin için ayağa kalk ve silkelen, dik dur eğilme Kadınlar Kulübü Seninle :-)D)

Haklısınız, ancak okul sınavlarını inanın hiç takmaz haldeyim. Sadece kpss yi çok dert ediyorum şuan. Bir yandan okul hocalarımızın egosu da beni sinirlendiriyor.Sürekli proje ödev ve gereksiz hareketleri okuldan buz gibi soğumama neden oldu.
 
Back
X