Konularım çok iç karartıyor değil mi, yine mi bu diyorsunuz muhtemelen.
En azından film izlemek yerine edebiyat, tarih gibi derslerin konularını izleyeyim. Yeniden hatırlarım. Keşke sınav sistemi bu şekilde olmasa.
Yalnız öyle bir korktum ki inşallah bu psikolojimin sonu cidden bir kişilik bozukluğuna falan gitmez.
olması gerekiyormuş... bizde öyle zengin değildik. sürüklendik... kpss kursuna da saçma bi yerde çalışıp para kazanıp tüm parayı kursa vermiştim. aileden gelmedi yani o parada.
bendeki başarma isteği sadece. Ama işte öyle kitaplar okuyunca da sinirleniyorum, ben neden bu yalı kadını değilim diye.
Tek sinirlenmediğim Eylül olmuştu galiba onların ki memur hayatından bile daha sıkıcı bir zengin hayatıydı çünkü. Eski dönemlerle kıyaslanmayı sevmiyorum. Babaannem de bunu çok yapıyordu mesela. Ama iyi de senin çocukluğun ve benim çocukluğum arasında minimum yarım asır var. Dönem değişiyor, şartlar değişiyor. Babaannem döneminde kaç insan ortaokul mezunuydu ki mesela? Ama şimdi biri çocuğunu liseye bile göndermesin herkes şok olur, sorgulamalar başlar. Çocuğa fiziksel, psikolojik, ekonomik şiddet uygulamak, okutmamak vs. daha onlarca şey hiçbir insan için normal olmamasıyla birlikte benim popülasyonum için hiç normal değil.olması gerekiyormuş... bizde öyle zengin değildik. sürüklendik... kpss kursuna da saçma bi yerde çalışıp para kazanıp tüm parayı kursa vermiştim. aileden gelmedi yani o parada.
şükür atandım... kocamda memur olur zorlanırız gibi birşey okudum... hiçte öyle olmuyor.. bayadır evliyiz, herşeyimiz oldu evlendikten sonra aldık... çocuğu da koleje gönderiyoruz. alım gücümüz evet düştü ama şükür herşeyimiz var. çok takılma, çalışırkende birsürü şeyi başarabilirsin... bu arada yüksek lisansımda var(evlendikten sonra yaptım)
bundan sonra hayatına odaklan. derslerine başla... atanırsan daha güzel olur.
ailende kötü olabilir. senin yaşın küçük olduğu için normal olmayan bir ailen var gibi hissediyorsun. haklısın da... ancak 70'lerde 80'lerde doğanların çoğu senin gibi ailelerde büyüdüler ne yazık ki. şimdi de kendi kendimizi iyileştirmeye çalışıyoruz...
Evet, haklısınız. Örneğin benim baba şahsiyetsizi hasta olduğunu kabul edip zamanında tedavi olsaydı ortalık böyle cehenneme dönmezdi.
Konulaeın iç karartmıyor, mücadele gücünü takdir ediyorum, o yüzden bakıyorum konularına. Ne istediğini biliyorsun, ben zavallıyım bana acıyın modunda değilsin, kurtulma çaban var.
En azından film izlemek yerine edebiyat, tarih gibi derslerin konularını izleyeyim. Yeniden hatırlarım. Keşke sınav sistemi bu şekilde olmasa.
Yalnız öyle bir korktum ki inşallah bu psikolojimin sonu cidden bir kişilik bozukluğuna falan gitmez.
Konulaeın iç karartmıyor, mücadele gücünü takdir ediyorum, o yüzden bakıyorum konularına. Ne istediğini biliyorsun, ben zavallıyım bana acıyın modunda değilsin, kurtulma çaban var.
Depresyon, panik atak, okb yaşama ihtimalin bence var ama senden bir şizofren, bipolar ya da boederline çıkacağını sanmıyorum. Her şeyi aşacak dirençtesin. Bak kurdeşen yani strese bağlı ürtiker yaşama riskin hepsinden yüksek, ruh sağlığını korumayı başaranlarda beden böyle tepki veriyor tecrübeyle sabit
İnşallah, teşekkür ederim.
Hemen hemen her konunu hatırlıyorum. Nasıl kaçarım derken pat diye kurtuldun babandan, bak daha ne güzel şeyler olacak.Atanan kişiler yurtta kalabiliyor mu? Bu konumu hatırlar mısınız, bilmem. Siz de yorum yapmıştınız.
O zaman yani aylar önce atanınca 1+1 bir eve bile çıkamayacağımı düşünüyordum o konuda da anlatmıştım. Çünkü baba şahsiyetsizi her alımda en düşük İstanbul 'un kapattığını biliyordu. Yapacağım farklı il seçiminin aslında ondan kurtulmak için bir hamle olduğunu anlayacaktı. Muhtemelen bir kıyamet kopacaktı, ev tutuyorsun madem ben de geliyorum moduna girecekti. O evden sessiz sedasız kurtulmak için böyle bir yol bulmuştum. Şimdi o adam yok. Altı yedi aydır yüzünü görmedim. Dava açıldı, şahit olarak yazıldım, aleyhine ifade verdim. Şimdi o ev de yok çok sevdiğim şehrim İstanbul 'da yok. Bu konu karşıma çıktığımda buruk bir şekilde tebessüm ediyorum. Aylar önce bugün burada olacağımı aklımdan dahi geçirmezdim.
İnsanlar "Senin normal bir ailen olsaydı sen şimdi tıp bitirmiş olurdun." dediklerinde beni övdüklerini sanıyorlar. Ne kadar üzüldüğümü ve buruk hissettiğimi anlayamazlar. "Sen çok güçlüsün..." diye başlayan cümlelerin bana kendimi ne kadar aptal gibi hissettirdiğini bilemezler. Bu şekilde olmaması gerekiyordu ama oldu. Dediğiniz gibi bazen biz hayatı değil hayat bizi yönetiyor.
Şimdi atanmaya ve istediğim fakültenin kapısından girmeye çok ihtiyacım var. Hayat benden çok şey aldı, bu kadar sabrettim. İnşallah en güzel şekilde bunları bana verebilir.
Bahsettiğiniz bozuklukların mevcut olduğunu ben de düşünüyorum. Sadece bu kitaplara ve kurgulara aşırı bağlanma hali beni korkutuyor.
Her konuma katkı sağladığınız ve beni anladığınız için çok teşekkür ederim.
En son stajdayken penis büyütme ameliyatı için gelen kırklı yaşlarda bir hasta vardı. Cerrahın çizim yapması için sanki çok kıymetli bir şeyi elimde tutar gibi tutmuştum. Nasıl aksiyonBu sizin durumunuzun utanılacak bir tarafı yok.
Ayrıca hemşire olarak çalışırsanız her gününüz olay olur. Kitap gibi hayatınız olur. Ekşınlar havada uçuşur
Şimdi ben onu okuyunca çok etkilendim, çok ağladım. Bu belki normal bir tepki. Belki binlerce insan aynı tepkiyi vermiştir. Ama konuda bahsettiğim durum işte bu korkmama neden olacak kadar ilginç bir şey.
Evet, anladım sizi.
