- 21 Mayıs 2014
- 766
- 307
- 123
O haberi duyduğumda o kadar çok üzülmüştüm ki arkadaşlarım yardım etmeye çalışıyor ama bilmedikleri için dedikleri tek bir kelime var takma. Sanırım kendi başıma yapmam gerekiyor
O haberi duyduğumda o kadar çok üzülmüştüm ki arkadaşlarım yardım etmeye çalışıyor ama bilmedikleri için dedikleri tek bir kelime var takma. Sanırım kendi başıma yapmam gerekiyorİnanılmaz.
Babası tarafından istenmeyen bir kızın intihar haberi aklıma geldi.
Ne oluyor bu ailelere? Senin kanını taşıyan varlığı nasıl reddedersin, onu bile bile ölüme sürüklersin? Anlayamam...
Yaşınızı bilmiyorum, şartlarınızı da bilmiyorum. Bir şekilde destek alacağınız ve annenizin bu yaptığını savunmayan birileri yok mu?
Eğer sağlığınıza kavuşmak istiyorsanız, o evden çıkmaya bakın hemen.
Ben de sizin gibi düşünüyorum.İnsan o ortamdan uzaklaşınca yine kendine mutlu haline dönüyor.Konu sahibi benim de çok zor bir hayatım var açtığım konuyu okursan anlayacaksın.Aile seçemediğimiz bir şey.Varlığını kabul edip yolumuza bakmamız lazım.İyi kötü bu hayat bitecek sabretmekten başka çare yokYaşınız kaç? Genelde insanlar ebeveynlerinin büyük hatalarını otuzdan sonra fark edermiş. O zamana kadar ailem kötü bir şey yapsa da kötü insanlar değil,suç bende diye dusunurmus.
İsin iyi tarafı hatta müjde de denebilir, bunu duzeltmenin yolu da varmış. Bu yasadiklarinizin farkına vardıktan sonra doğru adımlar atarsaniz iyileşme sağlanabiliyormus. İyileşmeden kastım kendine güvenen, kendini seven, kendini suclamayan, ailesine kızgınligini yenip daha olgun davranabilen bir insan olmak...
"Olgunlaşmamış ebeveynlerin yetişkin çocukları" bu kitapta nasıl yapacağınız yazıyor , size iyi gelecektir. Ölmeyi sakın düşünmeyin. Sadece intikam almak, ders vermek ve rahatlamak için beyniniz bu yanlış düşünceleri size sunuyor. Emanet cani sonlandirirsaniz izdirabiniz geçmez ki aksine ebedi olur. Kendinize bunu yapmayın. İnanın farklı bir ortamda yaşamaya başlayınca insan beyni kendini yenileyip küllerinden doğuyor. Sizin güzel gunleriniz olacak inşallah, biraz sabır, biraz azim.
Arkadaşlarınız sizin yaşadığınız duruma fazla hâkim olmadıkları, ya da onu yaşamadıkları için sizi dinlemekten öteye gidemezler. Ama burada halinizden anlayan insanlar var, zaten yorumları okuduktan sonra evde kalıp kalmayacağınıza siz karar vereceksiniz. Ama kesinlikle kendinizi motive etmeniz gerekiyor, yoksa hiç kimse size saygı göstermeyecektir. Bunu doğal seçilim olarak düşünün; doğal hayatta mücadele eden canlı ayakta kalır.O haberi duyduğumda o kadar çok üzülmüştüm ki arkadaşlarım yardım etmeye çalışıyor ama bilmedikleri için dedikleri tek bir kelime var takma. Sanırım kendi başıma yapmam gerekiyor
Artık böyle şetler yapmayacağım desem de eninde sonunda konuşmaya çalışıyorum. Sizin dediklerinizi yaptığımda daha da zarar görmüş olarak bitiyor konuşma. Mesele beni neden dövdünüz diyorum aldığım cevap sen dövülmeyi hak ediyorsun kötü birisin gibi oluyor. Kırılıyorum inanın.
Aslında asıl sorun tam olarak geçici olduğunu düşünmediğimden kaynaklanıyor. Daha önce 2 yıl ailemden uzakta yaşadım. Ama etkilerini her seçimimde hissediyorum.Bunun geçici bi dönem olduğunu unutma. Okulun bitene kadar dayanacaksın sadece. Para biriktiriyormuşsun ona devam et. Anneni babanı hasta kişiler olarak kabul et, akılları mantığı olmayan vahşi hayvanlar gibi düşün. Seni anlamıyorlar ve anlamayacaklar. Şu an her ne hissediyorsan hepsi geçici unutma.
Merhaba mesajınızı yeni okuyorum. Sabah yine bir kavga daha yaşandı. Günümü o kadar etkiledi ki sadece yattım. Kalkıp bir şey yapmak istemedim. Yine ne yapmalıyım düşüncelerine daldım saat 8 oldu daha ders çalışmaya başlayamadım. Hayatımda olup bitenlerden konuşmuyorum ama bitmiyor. Daha üstünden bir hafta geçmedi yaşadığım olay şu sabah beni uyandırmak için odama girdi annem masanın üzerindeki ders notlarıma baktı planlama defteri kullanıyorum aldı içini karıştırdı okudu. Ve şey dedi şu ana kadar sanki yaptın da şimdi mi yapacaksın. Gözlerinde aşağılayıcı bakışı görebiliyordum. Şimdi daha dikkatliyim ya bir insan ders çalıştığını saklar mi ya bu duruma geldim. Sabah kahvaltıya oturuyoruz kilom hedef alınıyor. Kahvaltıya gelmeyeyim zaten ortalık inliyor. Bana bu aileyi dağıtan kişi muamelesi yapılıyor. Annem babam yok benim diyorum bazen kendime ama pişmanlığını yaşıyorum. Ya ne aileler var senin burada yaptığın doğru mu derken buluyorum kendimi.. Daha önce sevgilimden anneme bahsetme hatasını yaptım. Sürekli o çocuktan ayrıl yazık ona bak görüyor musun kim bilir neler yaptı da sen çıktın karşısına sadece bana da değil. Onu da kucumsemeye başladı. Daha önce arkadaşlarım eve geliyordu onlara nasıl iyi davranıyor gelecek planlarını sorup destekliyor hatta yol gösteriyordu. Ama onlar evden gittim mi yakar sıgarasini başlar konuşmaya işte o kız onu olamaz yeteneği yok onda o güven yok o kadar ayıp ve rezil bir durum ki... Sinirlerim bozuluyor kafaya takmadan edemiyorumPlanlarınızdan ve hayatınızda olup bitenden, arkadaşlarınızdan hiç bahsetmeyin. Ayrı bir dünya kurun ve onlardan asla onay alamayacağınızı ve bunun sizden kaynaklanmadığını bilin, durumu kabul edin. Duygusal olarak bana neden bunu yapıyorlar sorusuna takılmayın. Bu insanların dünyası ve siz yerine başkası da olsa böyle olurdu. İyi evlat olacağım diye dürüstçe her planınızı, olanı biteni anlatırsanız kontrolü elden kaçırır ve kurban rolüne devam edersiniz. Şimdi kalkın, bu insanları yabancı gibi kabul edin ve onlarla konuşmayın, evde rol yapın, başka birini oynayın. En kısa zamanda evden başka bir yere gidin ve bilgilerinizi paylaşmayın. Herhangi bir iş veya eğitim ayarlayın, gerekirse part time çalışın. Allah yardımcınız olsun. Bu benim kaderim diye düşünmeyin. Başkasına ihtiyacınız yok. Siz kendiniz her istediğinizi yavaş yavaş değiştirirsiniz. Sürekli kendimize pozitif telkinde bulunmalıyız. Geçmişi bırakın ve kötüleşmeden kurtarın kendinizi.
Artık böyle şetler yapmayacağım desem de eninde sonunda konuşmaya çalışıyorum. Sizin dediklerinizi yaptığımda daha da zarar görmüş olarak bitiyor konuşma. Mesele beni neden dövdünüz diyorum aldığım cevap sen dövülmeyi hak ediyorsun kötü birisin gibi oluyor. Kırılıyorum inanın.
Aslında asıl sorun tam olarak geçici olduğunu düşünmediğimden kaynaklanıyor. Daha önce 2 yıl ailemden uzakta yaşadım. Ama etkilerini her seçimimde hissediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?