• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Psikolojik sorunlardan ve nefretimden kurtulamıyorum!

gokyuzurengim

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
21 Ağustos 2022
121
-193
13
Merhabalar,geçen mesajlarda ve konularda psikolojik bir danışmadan destek almak istediğimi demiştim çünkü artık dayanılmaz bir hal aldı her şey! Disiplin soruşturmam var ve yatay geçiş yapmaya çalışıyorum başka üniversiteye ama artık hiçbir şey umurumda değil diyebilirim.Çünkü okuldaki başka şehirden gelen kızlara küfür hakaret ettiğim için açıkçası pişman değilim diyebilirim çünkü hak ettiklerini düşünüyorum.Yani hep kendilerini acındırıyor bu tarz insanlar.Ben kimseye acımak zorunda değilim.Ben neler yaşıyorum.Ama hiç kimsenin umurunda değil haliyle.Ben istemediğim bir lisede okudum en azından lisede üniversite için bir ümidim vardı ama bir lise mezuniyeti bile olmadı! Hiç diğer genç kızlar gibi süslü kıyafet giyemedim mezuniyet makyajı vs. hayalim bile olamadı.Ailem de benim sorunlarımı hiç umursamıyor.Sonra işte üniversitede yaşanan sorunlar daha önce bölüm değiştirdim eski bölümümde bile sorunlar yaşadım insanlarla.Şimdi de disiplin soruşturması açılacak kadar ileri gitti her şey! Ben iletişimsiz bir insan olabilirim ama kendimi asla kullandırmam,şimdiki bölümümde arkadaş kazanmaya çalıştım keşke çalışmasaydım diyorum çünkü o zaman bunlar olmazdı.Yani ben eylül ayında belediyenin düzenlediği ücretsiz kız kıza tatile gideceğim buna bile hiç heyecanım yok bir sevincim yok! Ne yapacağımı bilemiyorum en az 4 yıldır hayattan kopuğum.Kalıcı arkadaşım da sadece 1 tane var.Artık hiç kimseye acımıyorum ister yetimmiş ister öksüzmüş! Ya da ölen birine de hiç üzülmüyorum aksine seviniyorum! Hayat sevincimi nasıl kazanabilirim?
 
Hayatı sevmeden hayata sevinemezsin. Öyle yaşadığın her kötü şeyin sinirini hıncını hayal kırıklığını başkalarından çıkarırsan da hayatı hiç sevemezsin. Bir kere hayat seni sevmez yüzüne gülmez. Yaşadığın da bir şey yok hep küçük küçük şeyler yazmışsın buraya bunlar dert bile değil sen bu dertleri sevgisizliğine bahane olarak veriyorsun. Önce gerçekten bir psikiyatriye danış psikologlarla seanslara gir bir anlat en temelden derdin ne. Profesyonel bir destek al. Sonrasında da ufkunu genişlet. Ufkun bilgiyle genişler. Bilmek her şeye tat katar her şeye başka bakmanı sağlar her şeyi sağlıklı değerlendirmeyi getirir. Sen geliştikçe kendini seversin, gelişen sen hayata daha güzel uyum sağlar. Akabinde de hayatı seversin. Her şeyin başı emek, şikayet etmekle olmaz
 
Sorunun yeri burası değil bir psikolog kliniği.
Bir sorun da anlatmadınız hep burda istediğiniz tartışma dozunuzu alır çıkarsınız ve iki güne yine aynı hissedersiniz.
Her şey başlı başına sorun zaten anlattıklarımdan daha fazlası da var ya ben kendimi ifade edemedim ya da siz küçümsediniz
 
Hayatı sevmeden hayata sevinemezsin. Öyle yaşadığın her kötü şeyin sinirini hıncını hayal kırıklığını başkalarından çıkarırsan da hayatı hiç sevemezsin. Bir kere hayat seni sevmez yüzüne gülmez. Yaşadığın da bir şey yok hep küçük küçük şeyler yazmışsın buraya bunlar dert bile değil sen bu dertleri sevgisizliğine bahane olarak veriyorsun. Önce gerçekten bir psikiyatriye danış psikologlarla seanslara gir bir anlat en temelden derdin ne. Profesyonel bir destek al. Sonrasında da ufkunu genişlet. Ufkun bilgiyle genişler. Bilmek her şeye tat katar her şeye başka bakmanı sağlar her şeyi sağlıklı değerlendirmeyi getirir. Sen geliştikçe kendini seversin, gelişen sen hayata daha güzel uyum sağlar. Akabinde de hayatı seversin. Her şeyin başı emek, şikayet etmekle olmaz
Yani o tek arkadaşımla kursa yazıldık hala moralim yerine gelmedi ailem de hiçbir şey yokmuş gibi davranıyor.
 
Her şey başlı başına sorun zaten anlattıklarımdan daha fazlası da var ya ben kendimi ifade edemedim ya da siz küçümsediniz
Küçümsemedim.
Siz ortaokulda da böyleydiniz diye düşünüyorum.
Sonuçta uzmanlıkla da yakından ilgim yok ama iletişim dilinizin tartışma belki de kavga olduğunu düşünüyorum.
Artık insanlar size öyle gelmiş hep ondan mı böyledir.
Ya da siz insanları buna mı çektiniz bilmiyorum.
Belki de sosyal fobiniz vardır belki de bunun getirdiği kendinizi diğerlerinden çok farklı yerde konumlama özelliğiniz vardır bilemem.
Ben hissettiğimi yazdım tamamen farklı da olabilir,çıkarım sadece.
Ama ne olursa olsun burda çare bulamazsınız
 
Küçümsemedim.
Siz ortaokulda da böyleydiniz diye düşünüyorum.
Sonuçta uzmanlıkla da yakından ilgim yok ama iletişim dilinizin tartışma belki de kavga olduğunu düşünüyorum.
Artık insanlar size öyle gelmiş hep ondan mı böyledir.
Ya da siz insanları buna mı çektiniz bilmiyorum.
Belki de sosyal fobiniz vardır belki de bunun getirdiği kendinizi diğerlerinden çok farklı yerde konumlama özelliğiniz vardır bilemem.
Ben hissettiğimi yazdım tamamen farklı da olabilir,çıkarım sadece.
Ama ne olursa olsun burda çare bulamazsınız
Ortaokulda zorbalığa çok maruz kalıyordum ve o zaman çok içe dönüktüm.Sosyal fobimin de olduğunu düşünüyorum ve bunu aşmaya çalışıyorum.
 
Bir olay yaşanır ve buradaki insanlar sana yaşanan olayla ilgili ilerisi için fikir verebilir. Fakat senin olaylardan öte duygularında problem var ve bunu buradaki kimse düzeltemez. O yüzden bir uzmandan destek al çok geçmeden
 
Bir olay yaşanır ve buradaki insanlar sana yaşanan olayla ilgili ilerisi için fikir verebilir. Fakat senin olaylardan öte duygularında problem var ve bunu buradaki kimse düzeltemez. O yüzden bir uzmandan destek al çok geçmeden
Tamam işte ben de bir sürü olay anlattım farkındaysanız her şey temelden sorunlu!
 
Ortaokulda zorbalığa çok maruz kalıyordum ve o zaman çok içe dönüktüm.Sosyal fobimin de olduğunu düşünüyorum ve bunu aşmaya çalışıyorum.
Anladım da bir uzmana gidecek durumunuz mu yok?
Küçük bir yerde misiniz?
Yaz için devletten de randevu alamaz mıydınız iki ay önceden durumunuz yoksa da?
Burda birisi size iyi gelen bir şey yazabilir tabii bir sürü insan var ama üç tane de sizin moralinizi daha bozacak bir şey yazabilir.
Burda çözemezsiniz.
Tabii konuşun yine iyi gelir derseniz ama psikolog veya psikiyatristten de randevu almayı unutmayın.
 
Anladım da bir uzmana gidecek durumunuz mu yok?
Küçük bir yerde misiniz?
Yaz için devletten de randevu alamaz mıydınız iki ay önceden durumunuz yoksa da?
Burda birisi size iyi gelen bir şey yazabilir tabii bir sürü insan var ama üç tane de sizin moralinizi daha bozacak bir şey yazabilir.
Burda çözemezsiniz.
Tabii konuşun yine iyi gelir derseniz ama psikolog veya psikiyatristten de randevu almayı unutmayın.
Her şeyden önce ailem umursamaz ve bilinçsiz.Ben de psikolojik danışmana ulaşmakta çok bilgisizim deneyimsiz olduğum için.Sadece bir kere böyle bir deneyimim oldu o da okuldaydı zaten.
 
Son düzenleme:
Devlet hastanelerinde de psikolojik destek alınıyor. En kısa zamanda gidip tedavi olun . Sizde acıma duygusu yok. Ben kötü yaşadım herkes yaşasın kafası var sanki. İyi bir insan olun . Böyle devam ederseniz iyi bir insan değil bencil ve geçimsiz olursunuz. Artık yaşınız büyük kendinizi iyi bir insan olmak için geliştirmek için çaba harcayın lütfen. Ayrıca biri ölünce sevinmek asla normal değil
 
Devlet hastanelerinde de psikolojik destek alınıyor. En kısa zamanda gidip tedavi olun . Sizde acıma duygusu yok. Ben kötü yaşadım herkes yaşasın kafası var sanki. İyi bir insan olun . Böyle devam ederseniz iyi bir insan değil bencil ve geçimsiz olursunuz. Artık yaşınız büyük kendinizi iyi bir insan olmak için geliştirmek için çaba harcayın lütfen. Ayrıca biri ölünce sevinmek asla normal değil
İyi insan olmak kaybolan yıllarımı vermeyecek! Ben mezuniyet gününde özel kıyafet giyemeyeceğim,arkadaşlarımla kuaföre gidemeyeceğim dolu dolu mutlu bir lise-ünivetsite hayatım olmayacak! Ben zayıflayarak ölmek bile istemiştim.Bir ara bedenimden de nefret ediyordum.Ben kendi seçimlerim olmayan şeyleri yaşıyorum.Ama o kavga ettiğim kızların kendi tercihleri her şeyi!
 
Merhabalar,geçen mesajlarda ve konularda psikolojik bir danışmadan destek almak istediğimi demiştim çünkü artık dayanılmaz bir hal aldı her şey! Disiplin soruşturmam var ve yatay geçiş yapmaya çalışıyorum başka üniversiteye ama artık hiçbir şey umurumda değil diyebilirim.Çünkü okuldaki başka şehirden gelen kızlara küfür hakaret ettiğim için açıkçası pişman değilim diyebilirim çünkü hak ettiklerini düşünüyorum.Yani hep kendilerini acındırıyor bu tarz insanlar.Ben kimseye acımak zorunda değilim.Ben neler yaşıyorum.Ama hiç kimsenin umurunda değil haliyle.Ben istemediğim bir lisede okudum en azından lisede üniversite için bir ümidim vardı ama bir lise mezuniyeti bile olmadı! Hiç diğer genç kızlar gibi süslü kıyafet giyemedim mezuniyet makyajı vs. hayalim bile olamadı.Ailem de benim sorunlarımı hiç umursamıyor.Sonra işte üniversitede yaşanan sorunlar daha önce bölüm değiştirdim eski bölümümde bile sorunlar yaşadım insanlarla.Şimdi de disiplin soruşturması açılacak kadar ileri gitti her şey! Ben iletişimsiz bir insan olabilirim ama kendimi asla kullandırmam,şimdiki bölümümde arkadaş kazanmaya çalıştım keşke çalışmasaydım diyorum çünkü o zaman bunlar olmazdı.Yani ben eylül ayında belediyenin düzenlediği ücretsiz kız kıza tatile gideceğim buna bile hiç heyecanım yok bir sevincim yok! Ne yapacağımı bilemiyorum en az 4 yıldır hayattan kopuğum.Kalıcı arkadaşım da sadece 1 tane var.Artık hiç kimseye acımıyorum ister yetimmiş ister öksüzmüş! Ya da ölen birine de hiç üzülmüyorum aksine seviniyorum! Hayat sevincimi nasıl kazanabilirim?
Pişman değilim diyorsunuz ama önce ki konunuzda arkadaş sandığınız çevreniz sizi kavga ettiğiniz kızlar hakkında konuşup hakaret ederken görüntülerinizi vermişti hocaya. Yani sizde masum değildiniz bunu da bi düşünün bence. Herhangi bi konuşma için dedikodu için disipline göndereceklerini sanmıyorum demek ki ortada ciddi bir hakaret söz konusu. Bende ilk konunuzda sizin masum olduğunuza pek inanmadığımı söylemiştim. Öfke kontrolünüz için doktora gitmeniz şart. Herkesin okul hayatında bu tip insanlar çıkıyor. Benim ortaokul zamanımdan başladı bana karşı nefret, düşmanlıklar.. Peşime bıçaklı bir manyak takılmıştı lisede... Ama olabildiğimce sakinliğimi koruyup hoca, polis vs. destek almak için uğraştım kavga etmemek adına çok uğraştım diyeyim. Sicilimden korktum hep. Her zaman hocaları tarafından çok sevilen bir öğrenciydim onları hayal kırıklığına uğratmak istemedim.
 
İyi insan olmak kaybolan yıllarımı vermeyecek! Ben mezuniyet gününde özel kıyafet giyemeyeceğim,arkadaşlarımla kuaföre gidemeyeceğim dolu dolu mutlu bir lise-ünivetsite hayatım olmayacak! Ben zayıflayarak ölmek bile istemiştim.Bir ara bedenimden de nefret ediyordum.Ben kendi seçimlerim olmayan şeyleri yaşıyorum.Ama o kavga ettiğim kızların kendi tercihleri her şeyi!
Çok kıskançsiniz. Buna gerek var mı ?
Hepimiz mezuniyet töreni mi yaptık size göre. Şart mı bunun olması. O kızları da kıskandiginiz için bu kadar taktiniz kafaya.kendinizi değerli hissedin. Hayatta herşey süslü elbise giyip kuaföre gitmek değil. Ergen olduğunuz için böyle düşünüyor olabilirsiniz ama bu düşünceler sizi etkileyecek ilerde de. Hiç arkadaşınız sebebiniz olmadan yaşayacaksıniz belki de. İnsanları kıskanmayi kötü biri olmayi bırakıp psikolojik destek alın.
 
Pişman değilim diyorsunuz ama önce ki konunuzda arkadaş sandığınız çevreniz sizi kavga ettiğiniz kızlar hakkında konuşup hakaret ederken görüntülerinizi vermişti hocaya. Yani sizde masum değildiniz bunu da bi düşünün bence. Herhangi bi konuşma için dedikodu için disipline göndereceklerini sanmıyorum demek ki ortada ciddi bir hakaret söz konusu. Bende ilk konunuzda sizin masum olduğunuza pek inanmadığımı söylemiştim. Öfke kontrolünüz için doktora gitmeniz şart. Herkesin okul hayatında bu tip insanlar çıkıyor. Benim ortaokul zamanımdan başladı bana karşı nefret, düşmanlıklar.. Peşime bıçaklı bir manyak takılmıştı lisede... Ama olabildiğimce sakinliğimi koruyup hoca, polis vs. destek almak için uğraştım kavga etmemek adına çok uğraştım diyeyim. Sicilimden korktum hep. Her zaman hocaları tarafından çok sevilen bir öğrenciydim onları hayal kırıklığına uğratmak istemedim.
Hak ettikleri için hakaret ettim kendimi ezdirmek istemedim.Mesela Ben haberlerde ağlayan biri görsem kendini acındırıyor,insanlardan iş dileniyor vs. Diye düşünüyorum.Mesela televizyonda bir kız da fakirim diye ağlıyordu çocuk gelişimi kazanmış biz evde konuşuyoruz bu zengin koca aramıyor muydu acındırmıyordu fakirim vs. Dedi şimdi çocuk gelişimi bölümünde zengin çocuk nereden bulacak diye gülmüştük babam ve teyzemle.Annem beni ayıpladı.Bir de ikimiz de Başak burcu olduğumuz halde annem beni hiç anlamıyor.Mağdurum diyenlere hep kanıyor!
 
Back
X