- Konu Sahibi gokdeniz8811
-
- #1
1,5 senelik evliyim ve 8,5 aylık bir oğlum var...yani evlendiğimden buyana hamilelikti doğumdu doğum sonrası rahatsızlıklar vs..eve tıkıldım kaldım.. eşim bilgisayar programcısı ve yoğun calısıyor şimdiki işinde bu konuda bayağı bir muzdaribim... daha bugün bunun mücadelesini verdim yeni sustum ağlamaktan...sürekli evdeyim oğlumla beraberim bazen kapının önüne komsumla cıkıyoruz hava aldırıyoruz cocuklara vs öyle bir hava alıyoruz bebeğimle sabırsızlıkla haftasonunu bekliyoruz babamız evde olsunda bizi gezdirsin diye... bugün aradım ne zaman gelirsin diye sordum 4-5 gibi gelirim dedi saat oldu 5 tık yok msnden cvp yok telefona cvp yok cok sinirlendim bir müddet sonra kendi aradı eee ne yapıyorsun hani gelecektin yaa işte kodlama yaptık 1/2 tur pes (zıkkım futbol macı oyunu ) oynayıp geleceğim diyince tepem attı ben ne hayallerle onu bekliyorum beyefendinin daha yeni aklına geliyor aramak birde pişkin pişkin pes oynıycaz diyor zaten basına gectimi beni duymuyor bile illet oluyorum o oyuna ...bazen kendimi hiçmişim gibi hissediyorum boşuna hevesleniyorum kursağımda kalacağını bile bile...öyle pes oynayacağız diyince kapattım suratına telefonu sonra aradı acmadım msj attı terbiyesiz suratıma telefon kapatmamayı öğreneneceksin birdaha söylemiycem diye iyice sinirlendim...bana terbiyezi diyor ama kendide öyle beni dinlemiyor bile hep kendi istediği olacak ben birsey söyleyince bide boş konuyor oluyorum kendi ile neden kıyaslıyormusun kendimi falan filan anlatamıyorum kendimi ona anlamıyor cünkü... allahtan bazen pazar günleri anneme götürüyor sağolsunnnnn orayada gitmesem pek değişiklik yok hayatımda...hadi cocuğu anneme bırakalım 2 saatlik bir kacamak yapalım sinemaya gidelim diyorum gezelim diyorum onada yok yani ne yapayım bilemedim kendi kırk yılın basıda olsa arkadasları ile bulusup prtam yapıyor bende istiyorum diyince çağır eve gelsinler sen gidemezsin oluyor off amannnn cok sıkılıyorum zaten oturduğumuz yeride sevmedim iyice psikolojim bozulmus durumda bir kapı komsum var oda olmasa iyice delirirdim sanırım...yani kısacası eşim oynadığı pes denilen zıkkımdan c.tesi günü aksama kadar çalışmasından haftada bir günümüz var zaten ondada annemler haricince değişik bir yere gidememekten, oturduğumuz evin muhitinden komsulardan heeee birde hergün eşim için araba park yeri için evin önünü takip etmekten çokkk ama çok sıkıldımmmmm ne yapsam bilemiyorum artık