psikolojim çok kötü lütfen bana yardım edin

arkadaslar benim dar kafali oldugumu düsünmenizi asla istemem.öylede asla degilim.ama bir gercek var ki psikologa gidince ne degisecek?bende cok gittim.psikolog sadece sizi dinliyor.yani sizi cok iyi anlayan bir arkadasiniz varsa onunla dertlesmeniz cözüm aramaniz daha iyi.ayrica türkiyede kac kisi psikologa gidecek sansa sahip.hastanedekilerde ne kadar zaman ayirabilir?psikolokluk aslinda dertlesmek icin güveni yada arkadasi olmayanlar icin güvenilir bir dertlesme imkani sunuyor.psikiyatr ise bildiginiz gibi ilac yazabilen doktorluk egitimi görmüs kisidir ki onunda yazmis oldugu haplar eger cok agir degilse hastaliginiz asla tavsiye etmem.bu tür rahatsizliklara en iyi gelen MELISA cayidir ki eczaneden almanizi tavsiye ederimcünki kurudugu toplandigi ortam cok önemlidir.günde 3 bardak icerseniz size cok iyi gelir.güvenilir ,akilli bir arkadasinizla dertlesmenizi tavsiye ederim.yoksa buraya yazin buradada tecrübelerden yararlanin.sizin sorununuza gelirsek bence sizin hayalinizde cok mutlu bir evlilik vardi,kimin yoktur ki.cocuklugunuz kötü gectigi icin evliiginizden cok sey beklemis olabilirsiniz,cünki siz sadece es degil anne baba kardes arkadas aradiniz esinizde.bulamadiniz belliki.erkekler böyle firsatlari kacirmazlar genelde.darbeyi vurular hemen.sizde her zaman güclü olmayabilirsiniz.ama yikilmamayi ögrenmelisiniz.herkeze verecek en iyi cevap aslinda sadece kendinizde.bütün ilaclar kendinizde bütün careler sizde bütün ilaclar,psikologlar hepisi sizde.beyninizde.lütfen bunu ne kendinize yaptirin ne de yapin.silkelenin ayaga kalkin kimsenin sizi üzmesine izin vermeyin,unutmayin,hepimiz bazen caresiz kaldigimizi düsünürüz.ama tek care biziz kendimiz.biz ne kadar izin verirsek karsimizdakiler bizi o kadar ezebilir üzebilir.saygilarimla

şöyle bi durum var ki, bazen geçmişte kafaya alınan bi darbe, darbeler sonucu ya da hormonların bi şekilde bozulması halinde beyindeki kimya değişiyor, ve bu hormonların normal düzende salgılanması için ilaca ihtiyaç var ve bu beyindeki hormon düzenlemesi öyle dertleşerek, pozitif düşünerek, çay içerek olmaz. her ilaçta öyle uyutan bayıltan cinsten değildir, teknoloji çok gelişti, günlük hayatını hiç etkilemeyen bi ilaçla belkide bu depresyondan kurtulacak arkadaş, eğer günlük hayatını etkiler ve hayatını zindan eder boyutta bi sıkıntısı varsa insanın aynı konu sahibi gibi, tabii ki de dr verirse ilaç kullanmalı, ve bu olayı devlet yada üni. hastalerine giderek kolaylıkla halledebilir.
ayrıca tabii güvendiği arkadaşla dertleşsin, melisa çayı içsin, hatta sen söyleyince aklıma geldi bende ek olarak valerian çayı tavisye edeceğim, ayrıca uzun yürüyüşler yap arkadaşım
 
Son düzenleme:
Hepimiz burada sadece size "şunu yap,bunu yap,böyle düşün" diye ne yapman gerektiğini diyebiliriz...

Pozitif düşün,kendin ol,güçlü ol gibi... Sorun bunları yapamamak zaten, NASIL yapman konusunda burdan hiçbirimiz sana ne yazık ki yardımcı olamayız...Biz sadece senin hakkında bir mektup kadar bilgi sahibiyiz...

Mutlaka bir yolunu bulup,psikiyatriste gitmelisin canım...Doktor yapacaklarıyla senin kendini bildiğinden de fazla şeyler öğrenecektir hakkında. Ve ona göre bir yol elbette ki bulacaktır.
 
canım arkadaşların dediği gibi bi piskoloğa git...ama önemli olan senin düşünce yapını değiştirmen en ufak bişeyle mutlu olmayı bilmen ve bence eşinle düzgün bir tavırla bu konu hakkında eşinle konuşman yazmandan daha doğru olur
 
öncelikle merhaba
iki gece önce eşime yazdığım mektup
slm........
senin duyarsızlığından ötürü artık sana bişiler yazmıcam diye kendi kendime söz vermiştim ama şu an dayanamıyorum delirecek gibiyim kendime gelemiorum.kendimi çok yalnız çaresiz ve büyük bi ruhsal çöküntü içinde hissediorum.benim ağladığımı görmen vede şu an bunları sana yazıyor olmak beni çook üzüo.senin bana acımanı istemiorum....beni anlayamayacağını da biliyorum.
benim çok kötü bi cocukluğum geçti sana bi çok şeyi anlattım biliorsun.eğer annem beni sevseydi şu an belki yaşadığım üzüntülerin ve sorunların hiç birini yaşamayacaktım...ben annemden ufacık bi sevgi bile görmedim..şimdi yakın davranmaya çalışsada geçmişte bana yaptıklarını unutamıyorum annemden resmen nefret ediyorum .hep dayak yedim hep küçük düşürüldüm hep güvenim kırıldı....başarabileceğim şeyler hayallerim vardı geçmişe dönüp baktığımda başarısızlığımın sebebinin annem ve babam olduğunu görüorum...babam bana çok küçük yaştan beri hep annemle olan sorunlarını sıkıntılarını anlatıp durdu annemle babamın sorunları hep beni yiyip bitirdi.ben hep sevgiyi ilgiyi dışardan aradım... ben herkezden farklıydım ne zaman mutlu bi anne kız görsem ne bilim arkadaşlarımın anneleriyle olan ilişkilerini hep kıskanırdım daha doğrusu üzülürdüm kendime çok üzülürdüm.....halada üzüntüm devam ediyo hala anneme nefretim devam edio......
birini seveyim onunla bi hayat kurayım o beni çok sevsin ben onu çok seveyim beni anlasın acılarımı bana unuttursun yeri gelince anne yeri gelince baba ,dost sevgili olsun istedim.ama hiç bişi hayal ettiğim istediğim gibi olmadı. hala sevgiye hasretim ve beni sevmeyen insanlara nefret doluyum....sana karşıda farkında olmadan bi duvar ördüm senden istediğim sevgi ve ilgiyi görememek aynı şekilde senden soğumama ve senden sevgi ve ilgimi esirgememe hatta sürekli nefret kusmama sebep oldu.bu hisleri taşımayı sürekli asık suratlı mutsuz aciz bi başkasının sevgi ve ilgisine muhtaç biri olmayı istemezdim.bunun suçlusu ben değilim...bitti
eşim hala duyarsız üstelik ruh hastası olduğumu söylüyor
iki gündür aralıksız ağlayıp duruyorum
lütfen yardım edin çok kötüyüm

arkadaşlar tavsiyeleriniz için gerçekten çok teşekkür ederim...kendimi değerli hissettim


bence önce kendine güvenmelisin
sen zaten değerlisin
önce kendine sen değer vermelisin ki başkalarıda sana değer versin , önce sen saygı duymalısın kendine, güvenmelisin ki saygı göresin karşındaki insanlardan..

bence önce sadece kendin için bişiy yap basit bişey olabilir ama seni mutlu edecek bişey camdan dışarıyı seyrederken bi

kahve iç bu sana iyi gelecekse, yada makyaj yap genelde işe yarar yada bi kuaföre git.. sadece kendin için yap mutlu olacağın

bişeyi..eşin eminim seni seviyordur severek evlenmişsiniz ama erkekleri böyle bunalımlı haller sıkabiliyor anlamakda zorlanıyorlar

kimyalarımız farklı anlayamaybilirler... anladığım kadarıyla daha çok ailenle olan sorunlar seni yormuş ki mektubunda çoğunlukla

annenden sevgisizlikten bahsetmişsin bu konuda eşin sana destek olmaktan başka bişey yapamaz.. sanırım sana ilgisiz davrandığını

düşünüyosun belki haklısındır ama bu konuda sende ona yardımcı ol eve yorgun gelen eşine hoşgeldin deyip gülümsemezsen onunda

içinden gelmeyebilir evet hep kadınlar ,biz, fedakarlık yapıyoruz ama gülümsemekle hoşgeldin demekle yada günün nasıldı demeklede

bişey kaybetmeyiz bence...

ben psikolog değilim nacizane fikrimdir.. dilerim sorunlarını çözersin...




bende kesınlıkle bı terapiste gıtmenı onerırım ayrıac nacızane fıkrımı soylemek ıstıyorum ınsanlar bıraz boyledır dun ya ıyısı bırı bıle olsa karsında sen tek basına caresız gorduklerı zaman ustune ustune gelırler oyuzden herzaman kımseye kendını caresız gosterme herzaman arkanda senı koruyan kollayn bırı varmıs gıbı davran karsındakıne bunu hıssettır kı sana oyle davranamasın korksun ben aılemın onayı olmadan evlendım bunu esımde aılesıde bılıyodu ama onlara her zaman ne olursa olsun benım aılem arkamda evlılıgıme ızın vermıyo bıle olsalar bugun cantamı alıp gıtsem benı kucaklarlar ımajı cızdım halıyle benı ıtıp kakamadılar aksı taktırde ustume gelebılırlerdı nasıl olsa bırakıp gıdemez kocasını aılesıde sırtını donmus hadı herseyı ona yaptıralım mantıgını gudebılırlerdı oyuzden ehr zaman soyelrım karsında kım olursa olsun her zaman arkanda senı koruyan kolluyan bırı varmıs gıbı davran karsındakıne bunu bellı et o zaman senın gıdebılıcegın onu terk edebılıcegın korkusuyla bu sekılde davranmaz tabı bu benım gorusurum kendını bıraz toparlamaya calıs...ben aglayarak sorunların cozulemıcegını anladım onceden cok agalrdım artık aglıyamıyorum bıle cunku vaktı zamanında aglamamak ıcın cok ugrasmıstım sımdıde aglıyamadıgım ıcın duygularım alınmıs gıbı hıssedıyorum..

bence insan eşine niye çaresizliğini göztermesinki ..

hayatı paylaşıyoruz mutsuzluklarımızı endişelerimizi eşimizle paylaşmıycazda kiminle paylaşıcaz..
ha kendine ailene güvenmek ayrı ama sıkıntılarımızıda eşimizle konuşmalıyız hele eşimizle ilgili bi sıkıntı varsa konuşmadan çözmek

olanaksız bence..

buda benim fikrim ... buyrunnnnnnnnn
 
[/B][/QUOT
ben büyük bi şehirde oturmuyorum.burda psikolak var mı bilmiyorum varsa da sosyal sigorta karşılıyor mu ? yani eşime masraflı gelir o iş de[/QUOTE]

canım bitlis diye yazmışsın oturduğun şehri
Tatvan'da devlet hastanesinde psikologda var psikyatriste var
devlet karşılıyor
tatvan da eskiden sigorta hastanesi olan şimdiki devlet hastanesi olan yerde var psikolog psikyatrist
 
Back
X