Çok teşekkür ederim yorumlarınız için,hastalık her an herkesin başına gelebilir buna itirazım yok ama bunu tercih etmek yani ben geçmişimle ilgili en ufak detaya kadar “sonradan ben bilmiyordum demesin”mantığıyla her şeyi anlatırken;gözümün içine bakıla bakıla “iyileştiğimi düşündüm “düşüncesiyle zorla hastaneye yatırılma,elektrikle tedavi görme,raporlarla iş yerinden aylarca uzak bırakılması ve hala idare ediliyor olması…Bunlar bende ciddi bir güven problemi zaten oluşturmuştu.Ben bunu evliliğin 2.ayında öğrendim ve hala her tartışmada bu kandırılmışlık hissine dönmeden edemiyorum…Velev ki dedikleri gibi iyileşmiş olsun,biz 9aylık evliyiz ve benim eşim gün geçtikçe beni daha da zorluyor,ona sorsalar o da diyecek ki tamam karım benim asosyalliğimi ya da rahatsızlığımı öğrendi ve buna rağmen üstüme çok geliyor ama ben de o zaman diyorum ki ben bunları bilmiyordum ve bana sunulan tek çözüm “idare et biz 36yıldır öyle yapıyoruz,maddi manevi ne ihtiyacın varsa bizimle çöz “ , ama e be kardeşim,ben hava almak için,muhabbet etmek için,hayatı paylaşmak için sizi mi arayayım???Bunlarla beraber ,evde sürekli acı çeker tipte,hiç bir şeyin varlığına (örn kv leri iftara almak istiyorum tepki gerek yok biz gideriz yeter,e diyorum ramazan bereket paylaşmak,cevap ben kalabalık ortam sevmiyorum)gerek duymayan bi tip bir süre sonra sinir bozucu oluyor.Ben üç tane erkeğin içinde yetiştim bir sorun varsa en hızlı şekilde hallolur biz şimdi en ufak sorunu bile 3gümdem önce halledemiyoruz ve bazı şeyler için yalvarmak zorunda kalıyorum,yani rahatsızlığı iyileşmiş olsa bile ailesi ve kendine göre ki herkes böyle bir hastalık tam olarak iyileşmez diyor ve ben de tam olarak iyileşmediğine şahidim ama velev ki iyileşmiş olsun,bu diğer durumlar,muhabbetsizlik,iletişimsizlik vs 9aylık bir evliliğin normali midir???
n