- Konu Sahibi YILDIZ1980
- #521
merhaba arkadaşlar herkes iyimi????
sizinle paylaşmak istediğim bir konu var yazdıklarımdan eminim herkes kendi payına düşeni anlayacaktır. dün kadınlar günü kapsamında bir etkinliğe katıldım o etkinlik engelli çocuk annelerine yönelikti "engelli çocuk annesi olmak" .... pek çok eğitim merkezinde çocukları eğitim gören aileler burada biraraya geldi arkadaşımın engelli bir çocuğu var bende onlarla beraber gittim...
önce çocuklar hünerlerini sergiledi şarkılar, danslar, oyunlar, sonra anne babaların anlattıkları çocuklarına dair acı hikayeleri...... ellerimiz patlayana kadar onları alkışladık program 3 saat kadar sürdü ve 3 saat boyunca ağladık..... inanılmaz bir duygu yoğunluğu vardı tarifsiz.... en oynak şarkılarda çocuklara alkışla tempo tutarken herkesin gözlerinizden oluk oluk yaş boşalıyordu........
nedeni acımamı? onların dünyalarını görüp kendi dünyamda neleri göremediğimi anlamamı? yoksa kendim için hep yaşamı ertelerken oysa ne kadar şükredilmesi gereken bir hayatım olduğunu anlamamı? bilemedim. ............ onlarda bizler gibi anne baba olmak istemiş ama allah onlara bunu nasip etmiş........ hiç dinmeyecek bir acı ve hiç bitmeyecek bir mücadelenin içindeler...... ve hepsinde aynı korku..... ya bana bişey olursa evladım ne yapar..... oradan çıktığımda gözlerim kıpkırmızıydı..... anne babaların tüm zorluklara nasıl gögüs gerdikleri ve belki hiçbir zaman hayal edemeyeceğimiz duyguları nasıl hergün yaşadıklarını bir nebze anlayabildim sanıyorum... sevgiyle sarıp sarmalamışlar çocuklarını... sonra dedimki bunlar bilinçli aileler imkanları olan eğitim alan çocuklar .... ya bunları yapamayanlar..... kızlar çok kötüyüm şu an
artık uzatmadan şunuda söyliyim eğer bizler belki bir evlat sahibi olamıyorsak belki şuankinden daha büyük acılar yaşamayalım diye...... tek dileğim vakti saati gelince sağlıklı bir evlat sahibi olmak... tüpten tüpe ameliyattan ameliyata koşarken acaba allahın takdirine karşımı geliyorum çokmu zorluyorum birşeyleri demek hiç aklıma gelmemişti... dünden beri bunu düşünür oldum... şimdi siz bana söyleyin bunu ... çok ihtiyacım var.....
sizinle paylaşmak istediğim bir konu var yazdıklarımdan eminim herkes kendi payına düşeni anlayacaktır. dün kadınlar günü kapsamında bir etkinliğe katıldım o etkinlik engelli çocuk annelerine yönelikti "engelli çocuk annesi olmak" .... pek çok eğitim merkezinde çocukları eğitim gören aileler burada biraraya geldi arkadaşımın engelli bir çocuğu var bende onlarla beraber gittim...
önce çocuklar hünerlerini sergiledi şarkılar, danslar, oyunlar, sonra anne babaların anlattıkları çocuklarına dair acı hikayeleri...... ellerimiz patlayana kadar onları alkışladık program 3 saat kadar sürdü ve 3 saat boyunca ağladık..... inanılmaz bir duygu yoğunluğu vardı tarifsiz.... en oynak şarkılarda çocuklara alkışla tempo tutarken herkesin gözlerinizden oluk oluk yaş boşalıyordu........
nedeni acımamı? onların dünyalarını görüp kendi dünyamda neleri göremediğimi anlamamı? yoksa kendim için hep yaşamı ertelerken oysa ne kadar şükredilmesi gereken bir hayatım olduğunu anlamamı? bilemedim. ............ onlarda bizler gibi anne baba olmak istemiş ama allah onlara bunu nasip etmiş........ hiç dinmeyecek bir acı ve hiç bitmeyecek bir mücadelenin içindeler...... ve hepsinde aynı korku..... ya bana bişey olursa evladım ne yapar..... oradan çıktığımda gözlerim kıpkırmızıydı..... anne babaların tüm zorluklara nasıl gögüs gerdikleri ve belki hiçbir zaman hayal edemeyeceğimiz duyguları nasıl hergün yaşadıklarını bir nebze anlayabildim sanıyorum... sevgiyle sarıp sarmalamışlar çocuklarını... sonra dedimki bunlar bilinçli aileler imkanları olan eğitim alan çocuklar .... ya bunları yapamayanlar..... kızlar çok kötüyüm şu an
artık uzatmadan şunuda söyliyim eğer bizler belki bir evlat sahibi olamıyorsak belki şuankinden daha büyük acılar yaşamayalım diye...... tek dileğim vakti saati gelince sağlıklı bir evlat sahibi olmak... tüpten tüpe ameliyattan ameliyata koşarken acaba allahın takdirine karşımı geliyorum çokmu zorluyorum birşeyleri demek hiç aklıma gelmemişti... dünden beri bunu düşünür oldum... şimdi siz bana söyleyin bunu ... çok ihtiyacım var.....
