esimin abisi söledi iki gün önce. bir anda baski yapmaya basladi. dedi nisan tarihi yaklasiyor eger ailen bizim bildigimizi sonra ögrenirse itibarimiz kalmaz. bende mecbur kaldim kabul ettim sölemesini. gerci ben sölerdim onlara, teklifde bulundum abisi inat etti yok ben kendim söyleyecegim, sen telefonda sölersin onlara diye. annem hayal kirikligina ugrattin bizi dedi ve bir takim seyler daha..cok üzüldüm..üzülüyorum. kardesim bana annemlere sakin görünme diyor ortalik cok gergin...nisan davetiyeleri de dagitildi, bu ara ama hicbirseye hevesim kaldi...ne abiye diktirmeye...ne masa süsü hazirliklarina devam etmeye...insallah ne kendi aileme ne de onun ailesine muhtac kalirim bir gün...allah bana öyle günleri yasatmaz insallah....sonra demicekleri sey kalmaz hakkimda...zaten bugün abisi bana soruyor durumlar nasil diye bende özet gectim dedim annemler beni eve kabul etmiyor diye. birde soruyor annen baban seni affetmezlermi yoksa diye. bu sefer gözüm döndü dedim ben nerden bileyim affedeceklerini, bende gelecegi görme kabiliyeti yokki dedim. bu sefer sesi yükseldi dedi sen anneni tanimiyormusun sen nasil bir cevap diye bu..iste, benim bundan cikarttigim ders, bu hatam yüzünden kendimi cignetmis oldum simdiden karsi tarafin laflarini isitiyorum. esim de diyor ben iki trafi da anliyorum diyor hepimiz gerginiz felan...bende sinirimi ondan cikartiyorum...baska desarj olamiyorum maalesef...