- 17 Şubat 2025
- 766
- 528
- 18
- 27
Merhaba. Öncelikle bu konuyu çok karışık hisler içindeyken açtığımı bilmenizi istiyorum. 12 haftalık hamileyim. Bir dönem yaşadığım kanamalardan dolayı hamileliğim biraz korkulu geçiyor. Çok istiyorduk bu bebeği. Benim için hâlâ da öyle. O sağlıkla doğsun diye her şeyimi feda edebilirim.
Kanamalardan dolayı doktor yatak istirahati vermişti. 2 hafta yattım evde. Normalde ev işlerine pek yardım etmeyen kocam bu süreçte elinden geleni yaptı diyebilirim. Fakat duygusal anlamda istediğim desteği bir türlü göremedim. Daha fazla dışarı çıkmaya, bana daha az zaman ayırmaya başladı. Bunu söylediğimde kötü bir şey mi yapıyorum ki, gittiğim yerleri biliyorsun diyerek kendini savundu. Ama benim için olay gittiği yerler değil beni çok fazla yalnız bırakmasıydı. Az önce de ipler sanki iyice koptu. Bana ne zamana kadar böyle davranacaksın diye sordum. Bu stres bana iyi gelmiyor dedim. Cevapları hep kalp kırıcı tarzda oldu maalesef. O kalp kırıklığıyla çıktım yataktan. Gidersen bir daha gelme dedi. Salona geldim. Annem yaşadıklarımı az çok biliyor. Ben konuşayım diyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Aldatıyor mu deseniz değil çünkü zaten bu dönemde tahammülsüzlüğü benim oluşan güvensizliğimden kaynaklı biraz. Az önce geldi. Odaya gel dedi öyle formalite icabı sanki. İçim patlayacak gibi.. Bunları niye buraya yazıyorum, okuduklarım beni rahatlatacak mı bilmiyorum. Hamilelik sürecim zaten zordu, ruhsal sebeplerden de iyice zorlaştı..
Kanamalardan dolayı doktor yatak istirahati vermişti. 2 hafta yattım evde. Normalde ev işlerine pek yardım etmeyen kocam bu süreçte elinden geleni yaptı diyebilirim. Fakat duygusal anlamda istediğim desteği bir türlü göremedim. Daha fazla dışarı çıkmaya, bana daha az zaman ayırmaya başladı. Bunu söylediğimde kötü bir şey mi yapıyorum ki, gittiğim yerleri biliyorsun diyerek kendini savundu. Ama benim için olay gittiği yerler değil beni çok fazla yalnız bırakmasıydı. Az önce de ipler sanki iyice koptu. Bana ne zamana kadar böyle davranacaksın diye sordum. Bu stres bana iyi gelmiyor dedim. Cevapları hep kalp kırıcı tarzda oldu maalesef. O kalp kırıklığıyla çıktım yataktan. Gidersen bir daha gelme dedi. Salona geldim. Annem yaşadıklarımı az çok biliyor. Ben konuşayım diyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Aldatıyor mu deseniz değil çünkü zaten bu dönemde tahammülsüzlüğü benim oluşan güvensizliğimden kaynaklı biraz. Az önce geldi. Odaya gel dedi öyle formalite icabı sanki. İçim patlayacak gibi.. Bunları niye buraya yazıyorum, okuduklarım beni rahatlatacak mı bilmiyorum. Hamilelik sürecim zaten zordu, ruhsal sebeplerden de iyice zorlaştı..
