Robot gibiyim, yaşayamıyorum...

Minnie128

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
24 Aralık 2016
15
5
1
26
Herkese merhaba. Sanırım benim psikolojik bir hastalığım var, sebebini ve ne olduğunu bilmiyorum, zeka geriliği olabilir mi onu bile düşünmeye başladım. İnsanlarla yakınlaşamıyorum, tepkilerim robot gibi, kahkaha bile atamıyorum, konuşacak konu bulamıyorum; bazen birileri bir şeyler anlatırken veya bana soru sorulduğunda beynim duruyor, donakalıyorum veya alakasız, kısa cevaplar veriyorum. Bazen etrafımda konuşulanları dinliyorum ama algılayamıyorum, boş boş bakıyorum, eğlencelerine dahil olamıyorum...

Kalabalık bir üniversitede okuyorum, kurslara gidiyorum, kitaplar okuyup filmler izliyorum; arkadaşlarım var ama onlarla bu dediğim sebeplerden istediğim yakınlığı kuramıyorum. Özellikle birisiyle yalnız kalmamaya dikkat ediyorum çünkü uzun muhabbetler edemiyorum. Zamanında antidepresan kullandım ama daha kötü oldum. Saçma sapan hareketler yapmaya başladım, sarhoş gibi. Ben ne yapacağım? Arkadaşlığı, çevreyi, ilişkileri geçtim gelecekteki iş hayatımı da etkileyecek bu tuhaf davranışlarım. Bana ne yapmamı önerirsiniz? Çok zor durumdayım. Kendimi eve kilitleyip insanlardan uzaklaşmak zorunda kalacağım en sonunda
 
İzlediğin filmleri, okuduğun kitapları tamamen anlayabiliyor musun?

Çok hayal kurar mısın? Sürekli hayal alemindeysen odaklanma problemi yaşıyo olabilirsin, bi süre sonra dış dünyayla muhatap olmak istemiyor beyin o zaman.
 
Üniversitenin psikiyatri bölümüne gitsen, sonra da üniversitenin psikoloğu varsa onunla devam etsen derdine derman onlar ancak. Kendine geri zekalı deme ama canım akıllı birisinki bunlarin normal olmadığının farkındasin. Beynini kandirman lazım bir yerde. Kendine daima iyi olduğunu ve akıllı biri olduğunu telkin et. Doktora da mutlaka git, ihmal etme. Bu yaşadıkların bir yakinimin da başına gelen durumlar, şeker hastasi kendisi, şeker hastaları çok hassas oluyor. Onun durumu bundan kaynaklanıyor diye düşünüyoruz. Geçmiş olsun canim
 
Evet çok fazla hayal kurarım. İlk zamanlar anlamıyordum ama sonra üzerine düşünmeye, notlar almaya başladım şimdi çok daha iyiyim bu konuda. Bunun çözümü ne sizce? Bilginiz varsa bu konularda tavsiyelerinize ihtiyacım var
 
Zeka geriliğin yok o kesin

Üniversite okuyorsun

Sosyal fobin olabilir

Ders dinlerken odaklanabilşyor müsün parmak kaldırıp cevap verir misin
Maalesef üniversite kazanmak zekaya bakmıyor ders çalışmaya bakıyor ülkemizde derslere odaklanamıyorum ki konuyu anlayıp soru sorayım. Evde kendim çalışınca anca anlıyorum. Hep böyleydim ben derste hiçbir zaman konuyu anlayamadım. Sosyal fobiyi de düşündüm ama insanlardan çekinme durumum yok, işlerimi kendim rahatça halledebiliyorum veya çekinmeden tanışabilirim mesela ama sorun insanlarla yakınlaşma aşamasına gelince olmuyor işte bir yerden sonra kaçıp gitmek istiyorum o ortamdan
 
Şeker hastalığım yok ama kendimi hiç sevmem böyle olunca da insanlar beni neden sevsin değil mi? Psikiyatri ilaç veriyor dediğim gibi psikolog için de maddi durumum yetersiz maalesef. Teşekkürler, inşallah geçer
 
Bunlar okul dönemimde bende de vardi.. Mahalemde arkadasim bile yoktu ilk okuldan sonra.. Ögretmenim düşuncen nedir derdi, bende yok bir dusuncem derdim.. Oda sasirirdi mutlaka vardir soyle derdi.. Bende bakardim oyle ... Okulda arkadas cevresindede oyleydim. Hata bir arkadas da demisti sana konusuyorum ama sen sanki beni dinlemiyorsun veya dinlersen hayir ve evet kısa cevaplar veriyorsun demisti. Gine benden , bilmiyorum ben boyleyim demistim .Allahtan bir tane samimi arkadasim vardi, yoksa okulumu bitiremezdim.. Iş ortamina girdinde ve iş ortamini evin gibi hisedersen, cidden bunlar geciyor ve bir özguvenin geliyor.. Konuşman ,duruşun ve hareketlerin istedigin duruma geliyor.. Bilmiyorum bende boyle olmustu, insallah ilerki zamandada sende olur bak goreceksin..
 
Umarım dediğiniz gibi olur. Korkmaya başladım artık. Bu yaşımda hayattan zevk alamıyorum bile
 


tabi ki doktor vs değilim, ama okuduğum öğrendiğim şeyleri aktarayım belki yardımcı olur. zeka geriliği olduğunu hiç düşünmüyorum. zeka geriliğiniz olsa üniversite sınavını kazanamazdınız, çünkü ygs de okuma-anlama sorularına çok yer veriyorlar, zeka geriliği olsa onları anlayıp cevaplamak mümkün olmazdı.

biraz daha beyninizi aktif hale getirecek şeyler yapın, akıl oyunları, bulmacalar, vs gibi.

ve kesinlikle egzersiz, spor şart.

''sağlam kafa sağlam vücutta bulunur'' diye boşuna dememişler.

mutlaka hem sağ kolunuzu, hem sol kolunuzu, hem sağ bacağı, hem sol bacağı çalıştırın, egzersizler yapın.

spor yapmak kan dolaşımını hızlandırır, beyin hücreleri yenilenir, hafızanız güçlenir. tabi ki bi iki kereyle olmaz düzenli olarak yapmalısınız.

mesela bi spor salonuna yazılın, haftanın belli günleri spor yapın. hem vücut için de iyi olur.

nefes egzersizleri yapın, google dan doğru nefes alma tekniklerini öğrenip gün içinde bi yarım saatinizi nefes egzersizi yapmaya ayırın.

odaklanma sorunu yaşıyorsunuz bence, aslında tam olarak aklınızı vererek dinleseniz anlarsınız, sanırım bunun sebebi de hayalperest olmanız.

ben de bi ara çok fazla hayal kurardım, mesela yolda giderken bi şey görsem hemen onla alakalı hayal kurardım, yanımdakinin ne dediğini anlamazdım. hayal dünyasında yaşardım. kitap bile okuyamazdım, bi iki sayfa okusam hemen ordaki karakterin yerine kendimi koyar, hayal kurardım.

kendinizi bu konuda da dizginleyebilirsiniz, mesela aklınıza bi hayal mi geldi, gidin bi yere yazın onu unutmamak için, ve ''sadece geceleri yatağıma girdiğimde hayal kuracağım'' diye kendinizi törpüleyin.

bunlar eminim işinize yarayacaktır, ama olur da işe yaramazsa psikoloğa gidersiniz.
 


nişanlımın ailesi ile tanışmaya gittiğimde, bahçelerinde dolaşırken abisi bana bi şeyler anlatmaya başlamış, ben benimle konuştuğunu anlamadım bile, kendi aralarında konuşuyorlar sandım, sonradan çaktım durumu. dinledim ama yine anlamadım ne dediğini. o da bana ''sen ne tuhaf kızsın huzur sana bi şey söylüyorum transa geçmiş gibi bakıyorsun'' demişti, çok kötü hissetmiştim.

aslında bazen karşımızdakilerde de sorun olabiliyor tek sorun biz değiliz bence. ama zamanla düzeldi, şimdi öyle şeyler yaşamıyorum sayılır. herkesin böyle yılları var demekki
 
Umarım dediğiniz gibi olur. Korkmaya başladım artık. Bu yaşımda hayattan zevk alamıyorum bile
Evet zamaninda bende korkardim, bu gidisle hic bir yere tutanamicam diye.. Dusundukcede aglama krizlerine girerdim.. Annem bir tapalardı, ucunde ölum yok ya derdi.. Bir kac gun sonra ayni krizler.. Taki iş ortamina girdikten sonra.. Biliyormusun yaşadigim yerden bile bir kisiden teklif aldim 23 yaşima kadar ...
 
Acaba otizm li olabilirmisin.
yanlış anlama anlattıklarının tanısı cok benziyor
vedr diyoki kendisi bile otizmli olduğunu bilmeyen insanlarımız cok fazla diye.
 
Benim hayallerim yaşamak istediğim ama yaşayamadığım hayatımdan oluşuyor o yüzden istemediğim hayatı yaşamak yerine istediğim ama gerçek olmayan hayalimdeki hayatı seçip hayal kuruyorum sürekli. Bu bağımlılık nasıl aşılır hiç bilmiyorum gerçekten. Kendimi eve attığım anda ister saat 6 7 olsun koyarım kafayı yastığa başlarım hayal kurmaya. Gerçek hayatımda mutlu değilken nasıl aşarım o sorunumu gerçekten bilmiyorum. Ama diğer tavsiyeleriniz için teşekkür ederim finaller bitsin ilk işim spor salonuna kaydolmak olacak kesinlikle
 
Zihnin dolu bence.
Yok ya düşündüğüm bir şey yok eminim diyorsan da bilinçaltın çok dolu..
O kadar dolu ki bulunduğun yerde bedenin var ama ruhun yok.

Kafamın, sıkıntılarımın çok dolu olduğu zamanlar ben bunu yaşarım..

Stresten arınmak bir çözüm olacaktır.

Hobilerinden bahseder misin?
Seni en çok ne rahatlatır?

Öfkeni, sevincini, mutsuzluğunu gerektiği gibi yaşayabiliyor musun?
 
Ben her sorunum olduğunda hayal kurmaya başlarım beni en çok bu rahatlatır aslında. Bir de kedim var dünyadaki bütün tanıdıklarımı toplasam kimseye o kadar sevgi gösterip, ilgilenmemişimdir evdekiler bile kıskanır hatta bizi de keşke şu kedinin yarısı kadar sevsen diye. Onun dışında evde yoga yapıyorum ve herkesin yaptığı klasik müzik dinlemek, kitap okumak ve bol bol film izlemek bütün hayatım bunlardan ibaret aslında.
Duygularımı da şu şekilde yaşıyorum; mesela çok mutluyken ağlarım, üzgünken sinirli olurum ama yine de dediğim gibi toplum içindeyken robot gibiyim ve gösteremem duygularımı
 

Sana kendini koyvermeni öneriyorum.
Deli ol, manyak ol biraz :)
Toplum içinde sinirliysen dağıt ortalığı.
Çığlık at falan.
Çok sakin, çok hanım olmak da insanın psikolojisini bozuyor
 
Her insan aslında biraz otistiktir. Otizm belirtileri icin tohum otizm vakfının sitesine bakabilirsin.Üniversitenin psikoloğundan veya psikolojik danışma servisinden ücretsiz faydalanıyorsun diye biliyorum canım. Bir araştır derim
 
Biraz baktım ama otizmli insanlar genelde yalnız oluyormuş ben hayatımın hiçbir döneminde yalnız değildim, göz kontağı kuramama gibi bir sorunum da yok, rutin olayları zaten sevmem onun dışında iletişim başlatamama gibi bir sorun varmış ben çok rahat başlatırım ama devamını getiremem işte. Yok gibi duruyor şimdilik ama yine de uzman görüşü alsam iyi olacak sanırım
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…