Ruh hali değişikliği

Merhaba arkadaşlar dert değil sadece doluyum ve sizlerden bir yorum iyi gelir diye düşündüm herzaman iyi geldi bugüne kadar, insanlar tarafından çok hayal kırıklığına uğramış ve üzülmüş biri olarak kimseye çok değer vermemeyi, köşeme çekilmeyi ve kendimce duvarlarımla güçlü olmayı ögrenmiştim ama son zamanlarda kafama çok takıyorum herşeyi.

Kimsenin beni anladığını düşünmüyorum annem ve eşim bile ki çevremle paylaşmam hiç bir durumumu zaten. Ben karşımdaki düşünerek konuşan biriyim ağzımdan çıkan kelimeler karşımdakini bir şekilde üzer mi bilir ona göre konuşurum ama beni kimse düşünmüyor.

Annemle iletişimim git gide kötüleşiyor ondan beklediğim desteği, sıcak bir anne kız konuşmasını asla yaşayamıyorum, düşüncesiz ve bencil ama bende yorgunum psikolojik olarak annemin beni anlamasına ve desteğine ihtiyacım var bir tek annemden medet ummuşum paylaşıyorum derdimi o ama bile ama bilmeye hep benim moralimi dahada bozuyor.

Eşimin sadece pazarı var onuda aylardır değerlendiremiyoruz bir sorun bir iş veya yardım edilmesi gereken bir yakınınız oluyor, borçlarımız var, çok çalışıyor yorgun onu doğru düzgün göremiyorum bile. Anneme ve eşime ihtiyacım var sadece başka kimseye değil ama onlarda beni anlamıyor çok yalnızım. Bir aydır bu ruh halindeyim önceleri çıkmak için çok denedim hobi vs ama artık vazgeçtim hiçbirşey iyi hissettirmiyor. Bugünde böyle geçti ama yarın güzel olacak derdim hep ama ama artık tamamen o duruma geldim yarin içinde iyi hissedemiyorum.

Sizinle paylaşmak istedim, beni burada anlayan birileri olacağını bildiğim için paylaşmak istedim sadece.

Hayalini kurduğun bi hayat var sanırım o yüzden şuan mutlu olamıyorsun. Herkesin harcı borcu var, bunlar dert değil de annenin tavrını bilemedim. Herkese mi böyle, mizaç meselesi belki de.

Hayattan keyif almamak kolay çözülecek bir sorun değil. Ben de almıyorum. Her şeyi saldım, beklentim yok, kilo alıyorum, sanki zekam geriliyor gibi hissediyorum. Çevremdeki insanların yaşama hevesini ve kıpır kıpırlığını görünce kendimi tamamen farklı görüp daha çok kendimi dışlıyorum. Ama bir faydası oluyor mu? Hayır. Hiçbir şey daha iyiye gitmiyor. Siz "annemle eşim benimle ilgilense daha iyi olacak" diyorsunuz. Ben de hep şu şöyle olsa her şey düzelir falan kafasındayım. Aslında her şey bizde başlar ve bizde biter. Yalnızken de başkalarından bir şey beklemeden kendimizi sevmeli ve mutlu edebilmeliyiz. Ama nasıl olacak bilmiyorum henüz. Sadece sizi anladığımı bilmenizi isterim. Yalnız değilsiniz.

depresyona girmişsin. önereceğim ilk şey hobilere tutunman olur. bir enstrüman çal veya dans et. kendinle ilgilendikçe düzeliyorsun.

Arkadaşınız yok mu ?
Eşiniz ya da anneniz dışında ailenizden kimseniz yok mu ?
Yarın ilk iş Tek.basiniza yürüyüşe çıkın mesela eminim çok daha iyi gelecektir.