Merhabalar bir konuda fikirlere ihtiyacım var ben hayat dolu pozitif başarıları hedefleri olan bir genç kızdım sonra öğretmen olarak atandım 3 yıllık öğretmenim 4 senelik de bir ilişkim var sevgilim inşallah bu sene atanacak. Fakat benim sorunum kendimle. Sevgilime anne gibi oldum kendimi unuttum atandığım yer köy yeri büyük bir boşluktayım pek sosyal değilim okul dışında hep evdeyim yakında düğün hazırlığım olabilir ama ben kendimi hiç kadınsı bulmuyorum uzun zamandır içime kapandım sevgilim de bu halimden şikayetçi değişmek eski halime dönmek istesem de elimde değil. İnanın müzik dinlemek bile rahatsız ediyor doktora gitmek istedim antidepresan verir diye gitmedim ilaçsız düzelmek istiyorum. Mesela daha kadınsı daha olgun daha pozitif olmak. Ama sürekli bir şeylerden şikayet eden kavga çıkaran biri oldum çıktım
Hayattan ne istediğimi de bilmiyorum artık neden böyle oldum ki
Lütfen birkaç fikir rica ediyorum yılların depresyonu bile olabilir bendeki
Merhaba meslekdaşım.Öncelikle emin olmalısın ki insanların büyük bir çoğunluğunun psikolojisi berbat durumda. Yani aslında hepimiz o kadar benzer şeyler yaşıyoruz ki...Ben hayatının bir döneminde çok ağır depresyon yaşamış biriyim.Bunun bedelini de çok ağır ödemiş biriyim. Hala zaman zaman bir bunalımın içerisine düşüyorum ama aslında bir süre sonra fark ediyorsun ki bunu kendime yapan tamamen benim. İnsana kendini hasta eder mi? Ediyor işte.
Yakında düğünüm olabilir kadınsı değilim yazmışsın.
Söylesene nedir kadınsılık?
Fiziksel görüntünün herkes tarafından seksi kabul edilmiş kalıplara uyması mı?
Kendine büyük bir haksızlık ediyorsun biliyor musun?
Biraz da başardıklarına baksana
Biraz da hayatın sana getirdiği güzelliklere baksana be güzel dostum.
Eğitim almışsın
Atanmış kadrolu bir öğretmensin
Seni seven bir erkek var hayatında
Her şeyden önce sağlıklısın
Nefes alırken yanmıyor canın
Sahip olduklarını gör
Kendini gör
Sen bir kadınsın
Sen güzel ve çok değerlisin
Eğer bir erkek karşısındaki kadını gerçekten seviyorsa inan bana çatlağına, selülitine, fazla kilosuna, fazla zayıflığına bakmıyor.
Sen kendini ne kadar güzel bulursan değer verirsen karşındaki adam da o kadar değer veriyor.
Sen kendine ne kadar şefkatliysen
O kadar şefkat görüyorsun
Sahip oldukların çok değerli
Zaten pandemi sürecinde hepimiz evlerimizdeyiz
Sosyal hayatı şu dönemde kimsenin olmamalı zaten
Derslerimiz bile uzaktan yapıyoruz değil mi?
Kendine hobiler bulabilirsin
Ben bütün pandemi sürecinde bol kitap okudum
Sulu boyaya merak saldım
Bitkilerle uğraştım
Deli gibi pubg oynadım ve bunlar bana iyi geldi
Ve sana ne diyeceğim
Sistit uyutmadı bu gece beni. Hayatımda ilk defa sistit oldum ve dakikada bir tuvalet o acı üşüme vücut ağrısı Allahım dedim ne korkunç bir hastalık. İnan ağlıyordum acıdan.
Sonra siteye girdim ve bir arkadaşın kafasındaki tümörle alakalı bir yazıya denk geldim.
Basit bir sistit için dert yandığıma utandım
Aslında hastalığa bile şükretmek lazımmış onu anladım.
Demem o ki ne psikologlar ne ilaçlar...
Sen kendinin doktoru olacaksın
Birilerinin beni dinlemesine o kadar ihtiyacım var ki aynı zamanda anlatacak mecalim de yok tuhaf bir tükenmişlik içerisine girdim çıkmak için debeleniyorum
