Ruhum daralıyor

TheQueeninthenorth

Nirvana
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2010
11.362
20.400
598
Ilk bebegimi 11 haftalikken kalp atislari durduğu icin kaybettim şimdi tekrar hamileyim. 33.haftaya geldik cok sukur. Zaman zaman yorulduğumda gelen lekelenmeleri saymazsak genel olarak iyi giden bir hamileligim var. Ancak içimdeki korkuları bir türlü atamiyorum. Devamlı bu bebegimin de kalbi duracakmış endişesi tasiyorum. Hareketlerini hissedene kadar hemen her hafta acildeydim. Şimdi de biraz az hareket etse acaba kordon mu dolandı acaba beslenemiyor mu vs surekli takacak bir sey buluyorum daha bugun gene gittim acile.artik esim ailem bunaldılar hakli olarak. Eşimi de panikletiyorum Cogu zaman. Bir sure psikologa gittim gittigim psikologun da 8 ayıkken bebegimin karnnda oldugunu ogrendim. Aslında bunu bana kendi acılı sürecini nasil atlattığını örneklendirmek icin anlatmıştı ama ben kaybetmis olusuna cok taktım. Paniğe bağlı tansiyon yükselmesi yasiyorum randevulardan once. Evde tansiyonum normal. Nasil aşacağım bu korkuları bilmiyorum. Bazen yatıp dklarca hareketini takip ediyorum. Eger azsa o gün zehir oluyor. Cok hareketli bir bebis degil bir de. Bir günü diğerine uymuyor. Ama kontrollerde sorun yok gelisiminde. Profesyonel yardim olmadan aşabilir miyim bu hallerini bilmiyorum ama paylaşmak istedim...
 
Psikoloğunuz 'kendini açma' tekniğini kullanmış ama sizde ters etki yapmış.
Kulakları çınlasın Prof.Dr.Fulya Yüksel Şahin Hocamız ; 'bu teknik çok dikkatli kullanılmalı, mümkün mertebe kullanmamaya çalışın' derdi,haklıymış.

Sizde bebeğinizin sağlığına dair obsesyon yani takıntı gelişmiş.
Uzmanlığı PDR olan biri olarak 'bu durumu tek başınıza aşmanız zor görünüyor,psikolojik destek almaya devam edin' derim.
Çünkü bu işin daha doğumu,lohusalığı var ve sizin ruh sağlığınız çok iyi görünmüyor.
 
Haklısınız, esim de dogduktan sonra da bu kez bebegin sağlığına takacaksin simdiden bizi çekecek bi çocuk doktoru araştıralım diyor şakayla karışık. Benim annem ve anneannem de bu sekilde hastalık takıntıları var. Onlardan cok etkileniyorum sanirim bilinç altimda...
 
Bu tip takıntıları başlangıçta çözüp kurtulmazsanız ilerde tedavi süreciniz daha uzun ve zor olur.
Anne ve anneannize bu konuların konuşulduğu ortamlardan rahatsız olduğunuzu uygun bir dille anlatın,gerekirse ortamı terkedin.
Hiç bir şey sizin ruh sağlığınızdan daha önemli değil.
Size bir kitap önereceğim,faydası olacağını düşünüyorum.
 

Eklentiler

  • IMG_0513.webp
    31,2 KB · Görüntüleme: 91
Bu kitabı biliyorum.ama okumamistim. Teşekkür ederim tavsiyeleriniz için
 
O nasıl psikolog yahu. Lütfen kendinizi Allaha ve yazmış olduğu kadere bırakın. Dini inancınızı bilmiyorum ama. Korkmayın siz korktukça bebeğiniz hissediyor
Dini inançlarım cok kuvvetli degil. Belki de dindar biri olsam her sey cok daha kolay olurdu. Zaten tam bir kısır döngü içindeyim bebegimin hissetmesi konusunda. Uzuldukce o da hissediyor diye daha cok üzülüyorum.
 
Canım bebeginin kalp atişlarini duyabilcegin bi alet var ondan alsana
Pilli kuçük bisi zaten hiç bi zararida yok

Gece gunduz ne zaman aklina gelirse koy karnina yavrunu dinle gümbür gümbür
 
Bende başka türkü kendimi açayım rahatlaman için. 31 haftalık doğdu üçüzlerim hepsi gayet iyiler şükür. Şimdi bile bizden 2 hafta iyisin. Keyfini çıkar bu anların
 
@Katrina_ kaybın için çok üzüldüm ama bu düşüncelerin bi sonu yok.
Ben de şu sıralar ya doğumu gecikir de mekonyum yutarsa diye takmış durumdayım. Hele bir de son haftalarda yer olmadığından hareketleri pek önceli zamanlar gibi olmuyor. İyi mi değil mi tam anlayamıyorum. İyice işkilleniyorum ama bu düşünceler aklıma geldiğinde hemen başka bi işe yönelmeye çalışıyorum. Çünkü 24 saat bunları düşünerek kendimizi daha çok strese sokmamalıyız.
Allah korusun ama dediğin gibi bir sorun olsa bizim müdahale şansımız var mı? Yok. O zaman kurup durmanın da alemi yok değil mi?
 

Doğrudur evet, bu tekniğin kullanılması pek önerilmez, hoş ben kendini açma tekniğinin hiç kullanılmamasından yanayım. Komşu teyzenin kendi tecrübelerini sana anlatmasından farkı yok, kaldı ki her insanın yaşadıkları, duyguları farklı farklı. Genellemek gibi oluyor bence bu; "Aynısı benim kaynımda da var" hesabı. Psikoterapi böyle bir şey değil ki. Hele ki psikoloğun yaptığı iyice saçmalık, kadının obsesyonunu tetiklemekten başka bir işe yaramamış yaptığı.

Konu sahibi, öncelikle kaybınız için üzgünüm başınız sağ olsun. Takıntı haline getirmişsiniz bu durumu; ileride bebek doğduktan sonra daha da ilerleyebilir. Fazla ilerlemeden başka bir uzmandan yardım almanızı öneririm, gittiğiniz psikoloğa gitmeyin tekrar.
 

Hah ilerki haftalarda da bunlardan korkucam iste hazırladım kendimi simdiden hareketi zaten cok degil su an bile o zmn hic edemeyecek nerden bilicem diyorum. Ama tabii ki dediğin cok dogru. Bzm müdahale edebileceğimiz bir durum yok cidden bi noktadan sonra tevekkül etmekten başka care yok.
 
Evet bir suru sey konustuk mesela ev ödevi de vermişti ama su anda düşündüğümde en net hatirladigim sey 8 aylık kocaman olmus bebegin kaybının üzüntüsü. Detay sormaya basladim detayli ultrasonda bir sey çıkmamış miydi vs baktı cok deşiyorum onun da anlattığına pisman oldugunu sezdim.
Şu anda bebegin sağlıklı doğması sanki tüm dertlerin sonu gibi rahatlayacakmışım gibi geliyor ama dediğiniz gibi önlem almazsam artarak devam edebilir
 
Seni okadar iyi anlıyorum ki

İlk bebeğimi 9 haftalıkken aynı sebepten kaybettim
1 ay sonra hamile kaldım keseyi gördük 10 gün sonra kalp atışı için gel dedi, o 10 gün boyunca bununda kalbi atmıyor diye ağladım. Kalp atışı duyduktan sonra hareketlerini hissedene kadar her hafta doktor kontrolüne gittim sürekli panik halinde 1 saat hareket hissetmezsem sağlık ocağında kalp atışı dinlemeye gittim falan filan..
aklımda hep kötü senaryolar oturup oturup ağlardım ah akılsız kafam :)

Şimdi Bebeğim yatağında mışıl mışıl uyuyor yaşına girmesine az kaldı
Sen neyaparsan yap nasibinde varsa o gelicek zaten

Sağlıkla kavuşun inşallah
 
Kalp atışı duyana kadar yaşadığım stresi ztn anlatamam. Oyle iyi geldi ki yazdiklarin. Allah bağışlasın yavrunu.
 

Keşke herkes terapi yapmaya çalışmasa, psikoterapi böyle bir şey değil gerçekten. Terapist olmakla psikolog olmak da aynı şey değil. Çok açık bi şekilde hata yapmış. Süpervizyon almış birinin de böyle bir hata yapacağını hiç düşünmüyorum. Bundan sonra başka biriyle devam etmeniz daha uygun olur bence. Gerçekten terapi yapabilecek yeterlilikte olmasına dikkat edin bence.
 
Sizinki biraz ileri seviyede olmuş. Ancak annelik ne yazık ki hep içsel bir savaş, bir endişe hali. Hoşgeldiniz anneliğe diyorum. Rahat olun. Bebekler çok güçlüler. Sağlıkla doğması, büyümesi dileğiyle.
 
Zaten ondan sonra devam etmek istemedim nedense. Seanslara gitmek hic icimden gelmedi. Psikoloğun o zaman da hamileydi ben ona giderken. Benden küçüktü haftasi. Sanirim degisik bir bicimde onun hamileliği icin de kaygı duydum
 
Ben de kendime bunu telkin ediyorum o cok güçlü, ben ne hissedersem hissedeyim eget o saglikliysa-ki aksi yönde bir bulgu yok su ana kadar-mucadelesini sürdürecek diyorum. Teşekkür ederim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…