- 22 Kasım 2010
- 11.362
- 20.400
- 598
- Konu Sahibi TheQueeninthenorth
-
- #1
Haklısınız, esim de dogduktan sonra da bu kez bebegin sağlığına takacaksin simdiden bizi çekecek bi çocuk doktoru araştıralım diyor şakayla karışık. Benim annem ve anneannem de bu sekilde hastalık takıntıları var. Onlardan cok etkileniyorum sanirim bilinç altimda...Psikoloğunuz 'kendini açma' tekniğini kullanmış ama sizde ters etki yapmış.
Kulakları çınlasın Prof.Dr.Fulya Yüksel Şahin Hocamız ; 'bu teknik çok dikkatli kullanılmalı, mümkün mertebe kullanmamaya çalışın' derdi,haklıymış.
Sizde bebeğinizin sağlığına dair obsesyon yani takıntı gelişmiş.
Uzmanlığı PDR olan biri olarak 'bu durumu tek başınıza aşmanız zor görünüyor,psikolojik destek almaya devam edin' derim.
Çünkü bu işin daha doğumu,lohusalığı var ve sizin ruh sağlığınız çok iyi görünmüyor.
Bu tip takıntıları başlangıçta çözüp kurtulmazsanız ilerde tedavi süreciniz daha uzun ve zor olur.Haklısınız, esim de dogduktan sonra da bu kez bebegin sağlığına takacaksin simdiden bizi çekecek bi çocuk doktoru araştıralım diyor şakayla karışık. Benim annem ve anneannem de bu sekilde hastalık takıntıları var. Onlardan cok etkileniyorum sanirim bilinç altimda...
Bu kitabı biliyorum.ama okumamistim. Teşekkür ederim tavsiyeleriniz içinBu tip takıntıları başlangıçta çözüp kurtulmazsanız ilerde tedavi süreciniz daha uzun ve zor olur.
Anne ve anneannize bu konuların konuşulduğu ortamlardan rahatsız olduğunuzu uygun bir dille anlatın,gerekirse ortamı terkedin.
Hiç bir şey sizin ruh sağlığınızdan daha önemli değil.
Size bir kitap önereceğim,faydası olacağını düşünüyorum.
Dini inançlarım cok kuvvetli degil. Belki de dindar biri olsam her sey cok daha kolay olurdu. Zaten tam bir kısır döngü içindeyim bebegimin hissetmesi konusunda. Uzuldukce o da hissediyor diye daha cok üzülüyorum.O nasıl psikolog yahu. Lütfen kendinizi Allaha ve yazmış olduğu kadere bırakın. Dini inancınızı bilmiyorum ama. Korkmayın siz korktukça bebeğiniz hissediyor
@Katrina_ kaybın için çok üzüldüm ama bu düşüncelerin bi sonu yok.Ilk bebegimi 11 haftalikken kalp atislari durduğu icin kaybettim şimdi tekrar hamileyim. 33.haftaya geldik cok sukur. Zaman zaman yorulduğumda gelen lekelenmeleri saymazsak genel olarak iyi giden bir hamileligim var. Ancak içimdeki korkuları bir türlü atamiyorum. Devamlı bu bebegimin de kalbi duracakmış endişesi tasiyorum. Hareketlerini hissedene kadar hemen her hafta acildeydim. Şimdi de biraz az hareket etse acaba kordon mu dolandı acaba beslenemiyor mu vs surekli takacak bir sey buluyorum daha bugun gene gittim acile.artik esim ailem bunaldılar hakli olarak. Eşimi de panikletiyorum Cogu zaman. Bir sure psikologa gittim gittigim psikologun da 8 ayıkken bebegimin karnnda oldugunu ogrendim. Aslında bunu bana kendi acılı sürecini nasil atlattığını örneklendirmek icin anlatmıştı ama ben kaybetmis olusuna cok taktım. Paniğe bağlı tansiyon yükselmesi yasiyorum randevulardan once. Evde tansiyonum normal. Nasil aşacağım bu korkuları bilmiyorum. Bazen yatıp dklarca hareketini takip ediyorum. Eger azsa o gün zehir oluyor. Cok hareketli bir bebis degil bir de. Bir günü diğerine uymuyor. Ama kontrollerde sorun yok gelisiminde. Profesyonel yardim olmadan aşabilir miyim bu hallerini bilmiyorum ama paylaşmak istedim...
Psikoloğunuz 'kendini açma' tekniğini kullanmış ama sizde ters etki yapmış.
Kulakları çınlasın Prof.Dr.Fulya Yüksel Şahin Hocamız ; 'bu teknik çok dikkatli kullanılmalı, mümkün mertebe kullanmamaya çalışın' derdi,haklıymış.
@Katrina_ kaybın için çok üzüldüm ama bu düşüncelerin bi sonu yok.
Ben de şu sıralar ya doğumu gecikir de mekonyum yutarsa diye takmış durumdayım. Hele bir de son haftalarda yer olmadığından hareketleri pek önceli zamanlar gibi olmuyor. İyi mi değil mi tam anlayamıyorum. İyice işkilleniyorum ama bu düşünceler aklıma geldiğinde hemen başka bi işe yönelmeye çalışıyorum. Çünkü 24 saat bunları düşünerek kendimizi daha çok strese sokmamalıyız.
Allah korusun ama dediğin gibi bir sorun olsa bizim müdahale şansımız var mı? Yok. O zaman kurup durmanın da alemi yok değil mi?
Evet bir suru sey konustuk mesela ev ödevi de vermişti ama su anda düşündüğümde en net hatirladigim sey 8 aylık kocaman olmus bebegin kaybının üzüntüsü. Detay sormaya basladim detayli ultrasonda bir sey çıkmamış miydi vs baktı cok deşiyorum onun da anlattığına pisman oldugunu sezdim.Doğrudur evet, bu tekniğin kullanılması pek önerilmez, hoş ben kendini açma tekniğinin hiç kullanılmamasından yanayım. Komşu teyzenin kendi tecrübelerini sana anlatmasından farkı yok, kaldı ki her insanın yaşadıkları, duyguları farklı farklı. Genellemek gibi oluyor bence bu; "Aynısı benim kaynımda da var" hesabı. Psikoterapi böyle bir şey değil ki. Hele ki psikoloğun yaptığı iyice saçmalık, kadının obsesyonunu tetiklemekten başka bir işe yaramamış yaptığı.
Konu sahibi, öncelikle kaybınız için üzgünüm başınız sağ olsun. Takıntı haline getirmişsiniz bu durumu; ileride bebek doğduktan sonra daha da ilerleyebilir. Fazla ilerlemeden başka bir uzmandan yardım almanızı öneririm, gittiğiniz psikoloğa gitmeyin tekrar.
Kalp atışı duyana kadar yaşadığım stresi ztn anlatamam. Oyle iyi geldi ki yazdiklarin. Allah bağışlasın yavrunu.Seni okadar iyi anlıyorum ki
İlk bebeğimi 9 haftalıkken aynı sebepten kaybettim
1 ay sonra hamile kaldım keseyi gördük 10 gün sonra kalp atışı için gel dedi, o 10 gün boyunca bununda kalbi atmıyor diye ağladım. Kalp atışı duyduktan sonra hareketlerini hissedene kadar her hafta doktor kontrolüne gittim sürekli panik halinde 1 saat hareket hissetmezsem sağlık ocağında kalp atışı dinlemeye gittim falan filan..
aklımda hep kötü senaryolar oturup oturup ağlardım ah akılsız kafam :)
Şimdi Bebeğim yatağında mışıl mışıl uyuyor yaşına girmesine az kaldı
Sen neyaparsan yap nasibinde varsa o gelicek zaten
Sağlıkla kavuşun inşallah
Bir sure psikologa gittim gittigim psikologun da 8 ayıkken bebegimin karnnda oldugunu ogrendim. Aslında bunu bana kendi acılı sürecini nasil atlattığını örneklendirmek icin anlatmıştı ama ben kaybetmis olusuna cok taktım. Paniğe bağlı tansiyon yükselmesi yasiyorum randevulardan once
Zaten ondan sonra devam etmek istemedim nedense. Seanslara gitmek hic icimden gelmedi. Psikoloğun o zaman da hamileydi ben ona giderken. Benden küçüktü haftasi. Sanirim degisik bir bicimde onun hamileliği icin de kaygı duydumKeşke herkes terapi yapmaya çalışmasa, psikoterapi böyle bir şey değil gerçekten. Terapist olmakla psikolog olmak da aynı şey değil. Çok açık bi şekilde hata yapmış. Süpervizyon almış birinin de böyle bir hata yapacağını hiç düşünmüyorum. Bundan sonra başka biriyle devam etmeniz daha uygun olur bence. Gerçekten terapi yapabilecek yeterlilikte olmasına dikkat edin bence.
Ben de kendime bunu telkin ediyorum o cok güçlü, ben ne hissedersem hissedeyim eget o saglikliysa-ki aksi yönde bir bulgu yok su ana kadar-mucadelesini sürdürecek diyorum. Teşekkür ederimSizinki biraz ileri seviyede olmuş. Ancak annelik ne yazık ki hep içsel bir savaş, bir endişe hali. Hoşgeldiniz anneliğe diyorum. Rahat olun. Bebekler çok güçlüler. Sağlıkla doğması, büyümesi dileğiyle.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?