- 3 Ekim 2010
- 11.525
- 3.930
- 448
Şuan karnıma kramplar giriyor. Sabah sabah neye uğradığımı şaşırdım. Daha kapıdan girdim günaydın dedim, işe patronun eniştesiyle birlikte geliyoruz adamın dediği saatten 15-20 dk önce ben hazır beklerim onu orada, trafik vardı geciktik. Senden dolayı mı geç kalıyorsunuz eniştemden mi dedi? Trafik vardı dedim başladı söylenmeye, yok erken çıkın 9' da iş başı mı olur? Peki dedim, eniştesine de söyledi. Oradan bana hala saydırıyor ama yapılan ödemelerin cari' den düşüp düşmediğimi görecekmiş bundan sonra, işlediğim faturaları kontrol edecekmiş,günde kaç tane fatura işliyor muşum? edin dedim hala bağırıyor.
Küçük bir detay; Hep böyle günde kaç kez aynı şey yaşanıyor sayısını unuttum? Başka şeye kızıyor, benim açığımı arıyor bana patlamak için.
Ne oluyor ya dedim sabah sabah en sonunda, bir açığımı mı gördünüz? Şalterlerim attı resmen, tüm motivasyonum yerle bir, az daha ağlayacaktım kendimi zor tuttum. Bir hışımla çıktım odasından çantamı fırlattım, oturdum hemen liste çıkardım. Listeyi önüne koydum baktı, ses yok. Bakması bir şey değil, baksın kontrol etsin zaten ama bu şekilde mi söylenir? Sanki istemiş ama ben yapmamışım. Çocuk değilim ben, kocaman kadınım.
Kız çocuğu dedi bir kaç kez küçük gösteriyorum diye? Yok ayakta uyuyor muşum.. Böyle deli dolu ol diyor. Bir önceki elemanını tarif etti resmen ki diğer kızlarda söyledi zaten onun gibi ol demiş sana resmen diye. Herkesin karakteri farklı, ayrıca burası iş yeri, oyun oynamaya gelmiyorum ben buraya, beni çalışmamla değerlendirsinler isterim, yapımla değil.
Muhasebenin haricinde çay demliyorum, bulaşık yıkıyorum, gelene gidene çay, kahve veriyorum. Bana çorba koy, çay ver, sigara al, ağrı kesici al. Cumartesi günleri koca ofisi temizliyorum 3+1 ev formunda kocaman bir toplantı salonu sil süpür, toz al. Araya muhasebe işi giriyor, çay kahve giriyor. Bunu baştan söylemediler, işe başladıktan 3 gün sonra söylediler.
Çok yoruluyorum ama hiç bir işimi de aksatmıyorum, ertelemiyorum hatta geç çıkıyorum birikmemesi için çünkü başka türlü yetiştiremem. Sabah 8:30 akşam 7 cumartesi 1-2-3 Allah ne verdiyse..
Moralim alt üst, çantamı alıp çıkmamak için kendimi nasıl zor tuttum anlatamam.. Ne yapacağım, nasıl davranacağım bilmiyorum?
Patronlarınızın, müdürlerinizin size olan tavrı nasıl? İş hayatı hep böyle mi? Birilerinin kum torbası olmak demek mi? Kaldıramayan ben miyim merak ediyorum..
Güncelleme ;
Bu olaydan sonra iş aramaya başlamıştım, burası kafamda bittiği için ve aynı zaman da dolaylı yoldan temizlik ve bulaşık işleriyle ilgilenmek istemediğimi dile getirmiştim, sonuç; yerime eleman bakıyorlarmış gizli gizli, kulağıma bir şekilde geldi.
Konuşmak ve ipleri koparmak için gelmesini bekliyorum. Yani bugün eleman bulsa yarın kendimi kapıda bulacakmışım..
Küçük bir detay; Hep böyle günde kaç kez aynı şey yaşanıyor sayısını unuttum? Başka şeye kızıyor, benim açığımı arıyor bana patlamak için.
Ne oluyor ya dedim sabah sabah en sonunda, bir açığımı mı gördünüz? Şalterlerim attı resmen, tüm motivasyonum yerle bir, az daha ağlayacaktım kendimi zor tuttum. Bir hışımla çıktım odasından çantamı fırlattım, oturdum hemen liste çıkardım. Listeyi önüne koydum baktı, ses yok. Bakması bir şey değil, baksın kontrol etsin zaten ama bu şekilde mi söylenir? Sanki istemiş ama ben yapmamışım. Çocuk değilim ben, kocaman kadınım.
Kız çocuğu dedi bir kaç kez küçük gösteriyorum diye? Yok ayakta uyuyor muşum.. Böyle deli dolu ol diyor. Bir önceki elemanını tarif etti resmen ki diğer kızlarda söyledi zaten onun gibi ol demiş sana resmen diye. Herkesin karakteri farklı, ayrıca burası iş yeri, oyun oynamaya gelmiyorum ben buraya, beni çalışmamla değerlendirsinler isterim, yapımla değil.
Muhasebenin haricinde çay demliyorum, bulaşık yıkıyorum, gelene gidene çay, kahve veriyorum. Bana çorba koy, çay ver, sigara al, ağrı kesici al. Cumartesi günleri koca ofisi temizliyorum 3+1 ev formunda kocaman bir toplantı salonu sil süpür, toz al. Araya muhasebe işi giriyor, çay kahve giriyor. Bunu baştan söylemediler, işe başladıktan 3 gün sonra söylediler.
Çok yoruluyorum ama hiç bir işimi de aksatmıyorum, ertelemiyorum hatta geç çıkıyorum birikmemesi için çünkü başka türlü yetiştiremem. Sabah 8:30 akşam 7 cumartesi 1-2-3 Allah ne verdiyse..
Moralim alt üst, çantamı alıp çıkmamak için kendimi nasıl zor tuttum anlatamam.. Ne yapacağım, nasıl davranacağım bilmiyorum?
Patronlarınızın, müdürlerinizin size olan tavrı nasıl? İş hayatı hep böyle mi? Birilerinin kum torbası olmak demek mi? Kaldıramayan ben miyim merak ediyorum..
Güncelleme ;
Bu olaydan sonra iş aramaya başlamıştım, burası kafamda bittiği için ve aynı zaman da dolaylı yoldan temizlik ve bulaşık işleriyle ilgilenmek istemediğimi dile getirmiştim, sonuç; yerime eleman bakıyorlarmış gizli gizli, kulağıma bir şekilde geldi.
Konuşmak ve ipleri koparmak için gelmesini bekliyorum. Yani bugün eleman bulsa yarın kendimi kapıda bulacakmışım..
Son düzenleme:
