- 10 Ağustos 2009
- 93
- 179
- 628
Merhaba hanımlar...
1.5 yıl süren, zırıl zırıl aşık olmam yüzünden yeter ki ayrılmayalım diye her türlü ilgisizliğini ve yalanlarını sineye çektiğim, ağlaya ağlaya uyuduğum ve uyandığım uzun günlerin ve gecelerin sonunda başka bir şehirde iş bulmasını Allah'ın kafamı toplamam için bana verdiği bir fırsat olduğunu düşünerek nihayet sonlandırdığım bir ilişkim vardı. 1 yıl oldu biteli. Göz görmeyince gönül katlandı, acılar ve üzüntüler azaldı, bitti, arkadaş kendine yeni sevgili buldu, üzerine nişanlandı falan filan... Hiç aramadım, aramalarına yanıt vermedim.
Bu sabah, saat 06.30 da telefonum çaldı. Uyku sersemi arayana bile bakmadan açtım. Halimi hatırımı sormak istemiş. Beni çok özlemiş, ona kızmalarımı bile özlemiş, çok iyi biriymişim, ölene kadar beni unutmayacakmış, bana çok haksızlıklar etmiş ama bilmeliymişim ki ne zaman ona ihtiyacım olsa, bir telefonumla her zaman atlar gelirmiş, falan filan... Sadece dinledim, iyi günler diledim, kapattım.
Artık onu sevmiyorum, kalbim kırık değil, ayrılmakla doğru yaptığımı biliyorum. Ama sabahtan beri içimde ince bir sızı. "Neden beni yeterince sevmiyor? Bende eksik olan ne?..." diye kendi kendime ağladığım günler geldi aklıma. Sadece içimi dökmek, birilerine anlatmak istedim...
1.5 yıl süren, zırıl zırıl aşık olmam yüzünden yeter ki ayrılmayalım diye her türlü ilgisizliğini ve yalanlarını sineye çektiğim, ağlaya ağlaya uyuduğum ve uyandığım uzun günlerin ve gecelerin sonunda başka bir şehirde iş bulmasını Allah'ın kafamı toplamam için bana verdiği bir fırsat olduğunu düşünerek nihayet sonlandırdığım bir ilişkim vardı. 1 yıl oldu biteli. Göz görmeyince gönül katlandı, acılar ve üzüntüler azaldı, bitti, arkadaş kendine yeni sevgili buldu, üzerine nişanlandı falan filan... Hiç aramadım, aramalarına yanıt vermedim.
Bu sabah, saat 06.30 da telefonum çaldı. Uyku sersemi arayana bile bakmadan açtım. Halimi hatırımı sormak istemiş. Beni çok özlemiş, ona kızmalarımı bile özlemiş, çok iyi biriymişim, ölene kadar beni unutmayacakmış, bana çok haksızlıklar etmiş ama bilmeliymişim ki ne zaman ona ihtiyacım olsa, bir telefonumla her zaman atlar gelirmiş, falan filan... Sadece dinledim, iyi günler diledim, kapattım.
Artık onu sevmiyorum, kalbim kırık değil, ayrılmakla doğru yaptığımı biliyorum. Ama sabahtan beri içimde ince bir sızı. "Neden beni yeterince sevmiyor? Bende eksik olan ne?..." diye kendi kendime ağladığım günler geldi aklıma. Sadece içimi dökmek, birilerine anlatmak istedim...