Sabır Güncesinden - Sana!
Bazen unutmadığımın tövbesidir ve çoğu zaman unuttuğunun şahadetidir cümlelerim. Biz düşerken kaybettiğim ellerimle uzanıyorum yokluğuna. İçimin satır aralarından çalıyorum bu ihaneti. Ardın sıra buza kesmis gözlerimi ah-layarak ısıtırken resmettiğim loşluklardan birini daha yolluyorum şimdi sana. Ki bir kez daha bildiğim bütün selamlar üzerine olsun üzerime gelen bir vedaya kaybettiğim! Ve selam olsun merhabası içimde kalan sevdiğim!...
Bu sabah uyanır uyanmaz gittiğinin bilmem kaçıncı günü diye fısıldadım kendime. Yüzümü yıkarken içime dökülen tavanda parmaklarımın bir boşluğa daha düştüğünü farkettim. Gülümsedim aynalara hasretimin yeni bir çizgisi daha oldu diye sevindim. Boş tabağını seyrederken bi güzel boğazıma dizdim yemeğimi. Altı yalan üstü hayal kıyafetimi giydirip senden sonraya kalan tek insana taşıdım cesedimi. Bakkal amca dedim bir paket sigaran daha var mı hani içime çektikçe ondan sonraları tükettiğim... Eve dönerken pencerede yokluğun gülüyordu yine. Merdivende gözlerini görünce irkildim! Düşmemek için saçlarının trabzanlarına yasladım hislerimi. Hani bildiğimiz kuş seslerinden arınmış ismini haykıran zile takıldım bir süre; işkencen kapıyı açar diye bekledim. İçerde pusuya yatmış korkularım vardı yine; mesela hayallerim ardı sıra düşlerim... Güneş en tepeden beynime batarken bi güzel ağlamak için balkona attım sandalyemi. Akşam en yenisinden bir seni getirene kadar bekledim. İçeri alana kadar özlemini sözlerinin bir kez daha kalbime battığını hissettim; ellerine yapma dedim... Ve ben bu kağıdı avuçlarıma alana kadar milyon defa gittin benden kalem parmaklarıma sığınana kadar milyon defa terkettin...
Olsun dememi bekliyorsun biliyorum fakat kusuruma bakma gülüm; ''ölsün'' dedim! Çektiklerim dipdiriyken karşımda ve boşluğun an gibiyken aklımda hatıran da benim kadar gülsün istedim! Belki de bu yüzden ölmek kaldı dilimde! Ve böyle hatırlamak kaldı ya geriye. Ne gel diyebiliyorum nede kendimi avutabiliyorum artık! Velhasıl sevdiğim;............? Hayalin gözlerimi çalıyor bak yine müsadenle! Kalem burada kalsın gün doğmadan döneceğim...
Ömer Faruk Yılmaz
Alintidir
sizinle paylasmak istedim cok güzel cünkü:)
Bazen unutmadığımın tövbesidir ve çoğu zaman unuttuğunun şahadetidir cümlelerim. Biz düşerken kaybettiğim ellerimle uzanıyorum yokluğuna. İçimin satır aralarından çalıyorum bu ihaneti. Ardın sıra buza kesmis gözlerimi ah-layarak ısıtırken resmettiğim loşluklardan birini daha yolluyorum şimdi sana. Ki bir kez daha bildiğim bütün selamlar üzerine olsun üzerime gelen bir vedaya kaybettiğim! Ve selam olsun merhabası içimde kalan sevdiğim!...
Bu sabah uyanır uyanmaz gittiğinin bilmem kaçıncı günü diye fısıldadım kendime. Yüzümü yıkarken içime dökülen tavanda parmaklarımın bir boşluğa daha düştüğünü farkettim. Gülümsedim aynalara hasretimin yeni bir çizgisi daha oldu diye sevindim. Boş tabağını seyrederken bi güzel boğazıma dizdim yemeğimi. Altı yalan üstü hayal kıyafetimi giydirip senden sonraya kalan tek insana taşıdım cesedimi. Bakkal amca dedim bir paket sigaran daha var mı hani içime çektikçe ondan sonraları tükettiğim... Eve dönerken pencerede yokluğun gülüyordu yine. Merdivende gözlerini görünce irkildim! Düşmemek için saçlarının trabzanlarına yasladım hislerimi. Hani bildiğimiz kuş seslerinden arınmış ismini haykıran zile takıldım bir süre; işkencen kapıyı açar diye bekledim. İçerde pusuya yatmış korkularım vardı yine; mesela hayallerim ardı sıra düşlerim... Güneş en tepeden beynime batarken bi güzel ağlamak için balkona attım sandalyemi. Akşam en yenisinden bir seni getirene kadar bekledim. İçeri alana kadar özlemini sözlerinin bir kez daha kalbime battığını hissettim; ellerine yapma dedim... Ve ben bu kağıdı avuçlarıma alana kadar milyon defa gittin benden kalem parmaklarıma sığınana kadar milyon defa terkettin...
Olsun dememi bekliyorsun biliyorum fakat kusuruma bakma gülüm; ''ölsün'' dedim! Çektiklerim dipdiriyken karşımda ve boşluğun an gibiyken aklımda hatıran da benim kadar gülsün istedim! Belki de bu yüzden ölmek kaldı dilimde! Ve böyle hatırlamak kaldı ya geriye. Ne gel diyebiliyorum nede kendimi avutabiliyorum artık! Velhasıl sevdiğim;............? Hayalin gözlerimi çalıyor bak yine müsadenle! Kalem burada kalsın gün doğmadan döneceğim...
Ömer Faruk Yılmaz
Alintidir
sizinle paylasmak istedim cok güzel cünkü:)