Merhaba hanımlar. Ben 7 senelik evliyim 2 çocuğum var eşimi hala çok seviyorum ama sabredemiyorum dayanamıyorum artık. Evlendigimizde çok sorunluydum eşim de dört dörtlük değildi tabi ki hoş öyle olan yoktur ama bana göre daha iyiydi galiba yada ben onu çok sevdiğimden hep hataları kendime yonttum. Ben herşeyi abartan kıskanan çok supheciydim ilk zamanlar eşimde dik kafalı haklıysa eyvallahi olmayan biri mesela ben bir konuyu yanlış anlayım ondan açıklama beklerim o ise sinirlenir bağırır yada umursamaz uyur benle konuşmazdı ben kendi kendime ağlar bağırır olayları daha kötü noktaya getirtirdim çünkü eşimin vurdumduymazligi beni sinirlendirirdi. Neyse sonra tatlıya bağlardık ama böyle böyle birbirmize saygımızı kaybettik galiba. Sonra çocuklar oldu ben biraz daha olgunlastim sabırlı oldum bu sefer eşim çok değişti. Mesela sürekli bana çok konusuyosun bossun gibi laflar söyler sinirlenince hakaret eder çocuklar ağlayınca oflar pufler tahammül edemez sürekli telefonuyla oynar. Bugün bana eve alincak bir ihtiyaçla ilgili bir mevzu oldu seni degistiremiyormuyuz dedi. Aman ne var bunda şaka yapiyodur demeyin genelde bu tarz konuşmalar yapar şakaya bağlar sonra. Neyse bende sinirlendim sen neden sürekli başka kadınlara bağlıyorsun mevzuyu dedim çok konuşuyorsun boş konusuyosun bunalıyorum dedi. Kalbim acıdı. Ben iki çocuğuma herşeyine bakıyorum bunalıyorum hiç arkadaşım yok sosyal hayatım yok namusumla yaşamımı sürdürüyorum. Bazen evet fazla konuşuyorum ama ondan başka içimi kimseye açan biri değilim ben onu hem eşim hem arkadaşım herşeyim olarak gördüm hep ama o beni baştan beri genelde hep küçümser sorsan yapmıyorum der ama bilgimi konuşmamı herşeyimi eleştirir . Tamam eksiklerimizi alır çocuklarına iyidir oda ıs yerinde bunalıyor ama sürekli sürekli aynı duruma magruz kalmaktan yoruldum. Bana annene gitsen iki hafta konuşmasak dedi birde çok zoruma gitti artık sabredemiyorum