Teşekkür ederim. Ne istedigimi bilmekte sıkıntım yok ama uygulayacak/yalnız kalacak cesaretim su an icin yok maalesef. Sınıf öğretmeni olacağım cocukları da severim aslında. Ama şöyle severim onların sorumluluğu ben de değil ben sadece öğretmekten sorumluyum. Özbakımından,kisiliginden, kötü alışkanlıklarından ailesi sorumlu.Çok akıllı birisiniz.
Şu an Türkiyede 1 milyonu aşkın üniversite mezunu işsiz var. Gelecekte çoğu kadının çocuğu işsiz olacak veya yok parasına çalışacak..
Ne istediğini veya neyi istemediğini bilen kadınlara çok saygı duyuyorum..
Bazen çocuk bende istemiyorum. Erkek arkadaşıma da diyorum. Zaten olursa en çok 1 tane. Turkiyede zaten doğum hızları halâ çok yukarıda.. herkes 3er 5er sanki gelecekleri super olacak gibi çocuk sahibi oluyor. Rahatlık seviyemiz dehşet verici..
Zorla sırf baskıdan anne olmak daha kötü.
Sırf üremek için ürenmez. Ürenmemeli..
Erkek arkadaşınız sizi ikna yolunda. Evlenene kadar orta yolu bulmaya çalışıyor. Sonra içinden bir kiro çıkacak muhtemelen..
Bence ufaktan ufaktan erkeğin her dediğini yapacak o kadınlardan biriyle evlensin..niyetini belli etmiş..
Ev isi yapmam dedigi ve bakit ayırmadığı icin ayrılmıştım 1.5 ay uğrasti en son arayıp özür diledi o zamandan beri de her dedigime tamam dedi daha fazla ilgilendi, bulusma planları yaptı, daha anlayışlı oldu ben de düzeldi zannedip mutlu olmustum.Bu çocuktan ayrılmamış mıydın yav?
Bir kaç kez mutlu bir ilisikinin olduğunu yazmıştım bazı yerlerde. Bende bu çocuğu bırakıp yeni bir ilişkiye başladığını düşünmüştüm eski konularını hatirladigimdan
Kendini kandırıp kandırıp nasıl bir sonuca ulaşmayı planlıyosun tam olarak?
Ev isi yapmam dedigi ve bakit ayırmadığı icin ayrılmıştım 1.5 ay uğrasti en son arayıp özür diledi o zamandan beri de her dedigime tamam dedi daha fazla ilgilendi, bulusma planları yaptı, daha anlayışlı oldu ben de düzeldi zannedip mutlu olmustum.
Benim de anne olmak gibi bir isteğim ve niyetim yok. Ben biraz bencilim ve kendime çok önem veriyorum. Bu yüzden hayatımda benim ihtiyaçlarımın, isteklerimin, hayallerimin önüne geçecek kimseyi istemiyorum. Ve aslında zor olan bizim tercihimiz. Çünkü evrimsel süreçte bütün canlıların iki nihai amacı var. Biri hayatta kalmak diğeri ise gen aktarımı. Evet normal değiliz ama kimin normlarına göre. Hiç umrumda değil. Mantığı ile biyolojisine kafa tutan benim gibi insanlara saygı duyuyorum. Hele ki çoğunluk haybeye hamile kalıp doğurdukça.Bir ayril bir barış arayınxa konusacak biri olsun mantığıyla simdilik devam eden uzun süreli bir iliskim var. İleride ayrılık gözüküyor gibi ama su anlık birinin varlığı beni kısmen rahatlattigi icin devam ediyorum. 4 yıl oldu.
Doğmamis cocuga don biçmek değil bu mevzu. Benim icin uzin iliskide gelecekten beklentiler her seyi bastan konusmak çok önemli. Kendisinin yeğeni var bana sürekli onu anlatır ileride kücük karameller yaparız falan diye konusur. Ben de genelde gecistirirdim bugün artık dayanamadım çocuk istemediğimi söyledim erkek arkadaşıma:
"Ne simdi ne 5 yil sonra ne de 10 yıl sonra istemeyeceğim. Kendimi bildim bileli de istemedim, cocukken de evcilik oynamaktan nefret ederdim.Hicbir zaman öyle hayalim istegim olmadı."
Erkek arkadaşımda sorunlu aile yapısı tripleri bu iste benim kuzenimin esi de senin gibiydi dedi. (Kuzeninin esi cok güzel ve basarili bir kadindi kuzeni sürekli onu aldatır hakaret ederdi herkesin icinde kadın da en son bunu aldattı boşandılar) Neyse biraz daha söylendikten sonra bana dedikleri aynen sunlar(ablası öğretmen):
"valla ablam cocuğada bakıyor yemeğinide yapıyor, x abinin annesi kanser ona bakıyo şuan, namaza başlamış 5 vakit namazında kılıyor,hiç daha gık dediğini duymadım"
Şok oldum resmen bu mesajına. Benden bunları nasıl bekler 4 senede beni hic mi tanıyamamış. Daha önce ev isi yapmam dedigi icin kendisinden ayrılmıştım sonra beni ikna etti yaptığına yapacağına dair öyle barıştım. Ki kendi annesi de yaptırıyor bazı ev islerini. Sen sorunlusun demeye getirdi bana.
Arkadaşlar sizce bu sorunlu olmak mı ? İstememenin sebebi sorunlu cocukluk,kötü aile gecmisi,sevgisizlik,elestirilmek vs.. değil. Sadece istemiyorum. Hicbir zaman da istemedim."Ben cocukken erkek gibiydimcilerden" de değilim, gayette kiz gibiydim kız oyunları oynardım ama anne-cocuk oyinlarını sevmezdim. Sokaktaki hayvana canimi veririm hepsini severim ama bebejleri sevmem sürekli ağlayan bakıma muhtaç canlılar benim icin. Hayvanlarda bile sahiplenirken herkes yavru istersen ben yetiskin olsun kisiligi oturmus olsun sorumluluğu az olsun demistim.
Teşekkür ederim umarım hayatimin bir sonraki aşamasında bu tavsiyelerinizi uyvulayabilirimİnsanları oldurmaya çalışma. Senin konularında hep bunu görüyorum . Olmuslara yönel. Kendimizi bile değiştiremiyoruz, karşımızdakini baştan yaratmaya çalışmak mantıklı mı?
Evet ben de ayniyim eğer yatili bakicı tutma imkânı yoksa hayatını askıya almak gerekiyor. Kendinden önce cocuk geliyor. En iyi, en sorumlu eş bile olsa ilk 4 yıl anneye bağımlı. Zaten en dolu dolu yaşayabileceğim ,hayallerimi en verimli gerçeklestirebileceğim şu andan itibaren 25-50 arası. Neden 25 yilin 4-5 yilini baskasi icin endiselenerek harcayayim diyorum. Bırakıp tatile gidemiyorsun, bir plan yaparken önce cocugu düşünmek gerekiyor.Spora düşkünüm fiziğim iyi olsun diye cok uğras verdim. En sorunsuz hamilelikte bile deformasyonlar oluyor. Her zaman elime bavulu alıp beni oraya bağlayan bir sey olmadan hareket edebilmek istemisimdir. Cocuk olunca bu mümkün değil.Benim de anne olmak gibi bir isteğim ve niyetim yok. Ben biraz bencilim ve kendime çok önem veriyorum. Bu yüzden hayatımda benim ihtiyaçlarımın, isteklerimin, hayallerimin önüne geçecek kimseyi istemiyorum. Ve aslında zor olan bizim tercihimiz. Çünkü evrimsel süreçte bütün canlıların iki nihai amacı var. Biri hayatta kalmak diğeri ise gen aktarımı. Evet normal değiliz ama kimin normlarına göre. Hiç umrumda değil. Mantığı ile biyolojisine kafa tutan benim gibi insanlara saygı duyuyorum. Hele ki çoğunluk haybeye hamile kalıp doğurdukça.
Mobiliteni engellediği gibi iyi bir eğitim bizim ülkemizde artık lüks. Bakıcı, kreş, özel okul, özel dersler ve aktiviteler derken zamanın olsa da bu sefer paran olmuyor.Teşekkür ederim umarım hayatimin bir sonraki aşamasında bu tavsiyelerinizi uyvulayabilirim
Evet ben de ayniyim eğer yatili bakicı tutma imkânı yoksa hayatını askıya almak gerekiyor. Kendinden önce cocuk geliyor. En iyi, en sorumlu eş bile olsa ilk 4 yıl anneye bağımlı. Zaten en dolu dolu yaşayabileceğim ,hayallerimi en verimli gerçeklestirebileceğim şu andan itibaren 25-50 arası. Neden 25 yilin 4-5 yilini baskasi icin endiselenerek harcayayim diyorum. Bırakıp tatile gidemiyorsun, bir plan yaparken önce cocugu düşünmek gerekiyor.Spora düşkünüm fiziğim iyi olsun diye cok uğras verdim. En sorunsuz hamilelikte bile deformasyonlar oluyor. Her zaman elime bavulu alıp beni oraya bağlayan bir sey olmadan hareket edebilmek istemisimdir. Cocuk olunca bu mümkün değil.
Aynen aynen zaten ben hicbir erkeğin cocuk mevzusunu ciddi ciddi düşündüğünü sanmıyorum. Sorsan neden cocuk istiyorsun diye cevap hazır "Kendimden bir parça olsun istiyorum" der eee ama maddiyat ve sorumluluk dersin kem küm eder. Gerçekten cocukları sevenleri dışta tutuyorum. Mesela benim erkek arkadaşım öyle cocuklara düskün biri değildir. Sadece yeğenlerini sever o da öyle olmazsa olmaz değildir. Daha hicbir cocuk icin bir sey yaptığına şahit olmadım. Laf olsun diye cocuk sahibi olmak istiyor.çocuk istemek kadar istememek de senin hakkın. gitsin o ablasıyla evlensin o zaman denyo. sanki olunca çok güzel bakıyrlar ilgileniyorlarmış gibi çocuk onusunda diretmesi ilginç. bence başka da bir sürü uyuşmazlığınız var zaten
Evet haklisiniz. Ben düzelirse devam ederim diyordum. Ama artik aklımda ayrılmak var. Oyalamak kötü bir sey biliyorum. Ama bu konuda bencilim. Düzlüğe çıkınca ayrılacağımIyi de zaten vakit geçirmek, sırf bos kalmamak için biri ile birlikteyken, karşı tarafta kusur aramak biraz garip değil mi?
Adam çocuk hayaller kuruyor, siz ayrilacaginiz adamı bosta kalmayayım diye oyalıyorsunuz.
Cocuk istemeyebilirsiniz, sevgilinizin tavri hos degil, ama sizin de bile isteye birini oyalamaniz hos degil.
Evet haklisiniz. Ben düzelirse devam ederim diyordum. Ama artik aklımda ayrılmak var. Oyalamak kötü bir sey biliyorum. Ama bu konuda bencilim. Düzlüğe çıkınca ayrılacağım
Aynen aynen zaten ben hicbir erkeğin cocuk mevzusunu ciddi ciddi düşündüğünü sanmıyorum. Sorsan neden cocuk istiyorsun diye cevap hazır "Kendimden bir parça olsun istiyorum" der eee ama maddiyat ve sorumluluk dersin kem küm eder. Gerçekten cocukları sevenleri dışta tutuyorum. Mesela benim erkek arkadaşım öyle cocuklara düskün biri değildir. Sadece yeğenlerini sever o da öyle olmazsa olmaz değildir. Daha hicbir cocuk icin bir sey yaptığına şahit olmadım. Laf olsun diye cocuk sahibi olmak istiyor.
Adamın hayal kurduğu falan yok ki. Hayal kuran insan is bulmak icin cabalar. Kpss calis yok,memur ol yok,komiser ol yok,arastirma görevclisi ol yok. Sehir disinda islere bak yok. Bedelli parasi biriktirdi askere gidip gelecek onu da kendisi icin yaptı. Anca laf olsun diye bu kadardır sevgiliyiz evlenelim mantığında. Ben o yüzden bu kadar rahatım. Haklisiniz daha önceden söylemem gerekirdi ama son 1 yildir düsünecek vaktim oldu daha önceden laylaylom geliyordu 1 sene icinde 2-3 kez dedim ama hic üstelemedim gecistirdim o da bana 2-3 kez tamam dedi sonra gecistirdi. Hic ciddi olarak konusmadıkAdamı oyalıyorsunuz sadece birinin olması iyi geldiği için ama adam çocuk hayalleri kuruyor sizinle. Siz de 4 yıl sonra ancak çocuk istemediğinizi söylüyorsunuz. Üstelik bu yeni bir durum da değil... gerçekten de Saçma sapan bir konuymuş.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?