Bazılarını en cok anne olmak yuva kurmak mutlu ediyor.Hayelleri bu yönde saygı duyuyorum. Bazı arkadaşlarım var hepsine yetişiyor hem fizikleri güzel gencecik duruyorlar,kendilerince sosyaller, cocukları da akıllı uslu hayret ediyorum buna saygım sonsuz. Ama ben ne zaman arkadaşlarıma( farkli kesimlerden doktor,avukat,öğretmen,katip vs...) aileme desem hep cok anormal sorunlu muamelesi yapılıyor. Hep evlenince istersin deniyor. Hele bir tane kız arkadaşım var öğretmen olacak hayatini tamamen evlilik odaklı yaşıyor. Mesela erkek arkadaşımdan ayrildigimdan bahsediyorum. Kız bana atanınca abin seni arkadaşlarıyla tanıştırsın diyor,flörtümden bahsediyorum yüksek lisans yaptığından direk o polis olur(alakasi yok),burays eğitime gelir. Aynı zamanda atanır evlenirsiniz diyor. Bıktım resmen kimseyle konuşamıyorum. Erkek arkadaşıma patladım en son kesinlikle istemiyorum diye daha önceden kendi demisti çünkü büyük sorumluluk,bakması zor,evlenince 3-4 sene yapmayız diye. Belki mantıklıca anlatınca tamamen vazgeçer beni anlar doye umdum