sahip olduğum Aşağılık Kompleksi

Blueberrytimes .!.:

Bu Arada evli çoluk çocuklu adamları ayartıp(!) eşlerinden boşatıp instagramda kinoalı aşure tarifi paylaşmaya utanmıyorsan sana karada ölüm Yok arkadaş
Silkelen ve kendine gel konu sahibi

Genişletmek için tıkla...

balikburcukadini .!.:

Herkese merhaba. Başlıkta da belirttiğim gibi, bir aşağılık kompleksim var ve bunu paylaşmak, dertleşmek istiyorum. Ben 29 yaşında, iyi bir kurumda iyi bir mevkide çalışan bir bayanım. Türkiye'nin iyi üniversitelerinden birinde ve yurtdışında okudum, tabi ki burslarla. Zengin bir aileden gelmiyorum, üç çocuklu Anadolulu muhafazakar bir ailenin en büyük çocuğuyum. babam ortaokul mezunu işçi, annem de evhanımıydı. Açıkçası bu aşağılık kompleksimin ailemden bana geçtiğini düşünüyorum. Babam her zaman okumuş, yazmış, avukat, mühendis vb. meslek gruplarının önünde hep ezikleşirdi. Ben ortaokuldayken mühendis bir komşumuz vardı, devamlı onların muhabbeti döner, onların "okumuş, kültürlü, üst düzey" olduğundan dem vurulurdu.Mühendisin benle yaşıt Arzu diye bir kızı vardı, babam ne zaman 13 yaşındaki kızı görse "Arzu Hanım" diye iki büklüm olurdu. Keza yine avukat bir akrabamız vardı, ailem onları çok yukarda görürdü, "onlar kültürlü" denirdi, ne zaman bize gelseler izzet ikram çok yapılırdı.

Peki bu beni nasıl etkiledi derseniz, aşağılık kompleksi şeklinde. Ortaokul yıllarımda hep ana-babası doktor, avukat, mühendis olan çocuklara, onların özgüvenlerine imrenirdim, "benim ailem de bu mesleklerden olsa ben de böyle olurdum" diye düşünürdüm. Ailem muhafazakar baskıcıydı ve ben çekingendim. Ayrıca okuduğum okulda doktor, mühendis, avukat çocukları A sınıfında, memur çocukları B sınıfında, bizim gibi işçi ve evkadını çocukları da C sınıfında toplanmıştı, okuldaki ayrım da beni etkiledi tabi. Neyse sonuç olarak, dişimle tırnağımla çalışa çalışa bu noktaya geldim, ama bu kompleksi aşamıyorum.Çalıştığım işyerinde insanlar hep üst düzey ailelerden geliyor, annesi Sayıştay'da çalışan mı dersiniz, babası askeriyede Paşa olan mı dersiniz, babası ünlü Cerrah olan mı dersiniz, hepsi var. Çoğu Ted Ankara Koleji vs. kolejlerde okumuş, ben taşrada düz lise. Ve çoğu da kendine güvenen havalı tipler.İster istemez onların üstün olduğunu düşünüyorum ve onların olduğu ortamlarda kabuğuma çekiliyorum, "onlar ağır toplar" diye düşünüyorum. Halbuki saçma biliyorum. Ben öyle bir aileden gelerek onlarla eşit pozisyona ulaşmışım, kendimle gurur duymalıyım halbuki. Ama bunu aşamıyorum bayanlar. Geçenlerde de babası ünlü bir Cerrah olan iş arkadaşıma çok kibar davrandığımı farkettim. Babam gibi olmak istemiyordum halbuki. Çok saçma çünkü, eğitim başarı olarak eksiğim yok hatta fazlam var ama aileleri üstün, onlar özgüvenli yetişti benim gibi Anadolu'da yetişmedi diye onları üstün görüyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

balikburcukadini .!.:

Herkese merhaba. Başlıkta da belirttiğim gibi, bir aşağılık kompleksim var ve bunu paylaşmak, dertleşmek istiyorum. Ben 29 yaşında, iyi bir kurumda iyi bir mevkide çalışan bir bayanım. Türkiye'nin iyi üniversitelerinden birinde ve yurtdışında okudum, tabi ki burslarla. Zengin bir aileden gelmiyorum, üç çocuklu Anadolulu muhafazakar bir ailenin en büyük çocuğuyum. babam ortaokul mezunu işçi, annem de evhanımıydı. Açıkçası bu aşağılık kompleksimin ailemden bana geçtiğini düşünüyorum. Babam her zaman okumuş, yazmış, avukat, mühendis vb. meslek gruplarının önünde hep ezikleşirdi. Ben ortaokuldayken mühendis bir komşumuz vardı, devamlı onların muhabbeti döner, onların "okumuş, kültürlü, üst düzey" olduğundan dem vurulurdu.Mühendisin benle yaşıt Arzu diye bir kızı vardı, babam ne zaman 13 yaşındaki kızı görse "Arzu Hanım" diye iki büklüm olurdu. Keza yine avukat bir akrabamız vardı, ailem onları çok yukarda görürdü, "onlar kültürlü" denirdi, ne zaman bize gelseler izzet ikram çok yapılırdı.

Peki bu beni nasıl etkiledi derseniz, aşağılık kompleksi şeklinde. Ortaokul yıllarımda hep ana-babası doktor, avukat, mühendis olan çocuklara, onların özgüvenlerine imrenirdim, "benim ailem de bu mesleklerden olsa ben de böyle olurdum" diye düşünürdüm. Ailem muhafazakar baskıcıydı ve ben çekingendim. Ayrıca okuduğum okulda doktor, mühendis, avukat çocukları A sınıfında, memur çocukları B sınıfında, bizim gibi işçi ve evkadını çocukları da C sınıfında toplanmıştı, okuldaki ayrım da beni etkiledi tabi. Neyse sonuç olarak, dişimle tırnağımla çalışa çalışa bu noktaya geldim, ama bu kompleksi aşamıyorum.Çalıştığım işyerinde insanlar hep üst düzey ailelerden geliyor, annesi Sayıştay'da çalışan mı dersiniz, babası askeriyede Paşa olan mı dersiniz, babası ünlü Cerrah olan mı dersiniz, hepsi var. Çoğu Ted Ankara Koleji vs. kolejlerde okumuş, ben taşrada düz lise. Ve çoğu da kendine güvenen havalı tipler.İster istemez onların üstün olduğunu düşünüyorum ve onların olduğu ortamlarda kabuğuma çekiliyorum, "onlar ağır toplar" diye düşünüyorum. Halbuki saçma biliyorum. Ben öyle bir aileden gelerek onlarla eşit pozisyona ulaşmışım, kendimle gurur duymalıyım halbuki. Ama bunu aşamıyorum bayanlar. Geçenlerde de babası ünlü bir Cerrah olan iş arkadaşıma çok kibar davrandığımı farkettim. Babam gibi olmak istemiyordum halbuki. Çok saçma çünkü, eğitim başarı olarak eksiğim yok hatta fazlam var ama aileleri üstün, onlar özgüvenli yetişti benim gibi Anadolu'da yetişmedi diye onları üstün görüyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

balikburcukadini .!.:

Herkese merhaba. Başlıkta da belirttiğim gibi, bir aşağılık kompleksim var ve bunu paylaşmak, dertleşmek istiyorum. Ben 29 yaşında, iyi bir kurumda iyi bir mevkide çalışan bir bayanım. Türkiye'nin iyi üniversitelerinden birinde ve yurtdışında okudum, tabi ki burslarla. Zengin bir aileden gelmiyorum, üç çocuklu Anadolulu muhafazakar bir ailenin en büyük çocuğuyum. babam ortaokul mezunu işçi, annem de evhanımıydı. Açıkçası bu aşağılık kompleksimin ailemden bana geçtiğini düşünüyorum. Babam her zaman okumuş, yazmış, avukat, mühendis vb. meslek gruplarının önünde hep ezikleşirdi. Ben ortaokuldayken mühendis bir komşumuz vardı, devamlı onların muhabbeti döner, onların "okumuş, kültürlü, üst düzey" olduğundan dem vurulurdu.Mühendisin benle yaşıt Arzu diye bir kızı vardı, babam ne zaman 13 yaşındaki kızı görse "Arzu Hanım" diye iki büklüm olurdu. Keza yine avukat bir akrabamız vardı, ailem onları çok yukarda görürdü, "onlar kültürlü" denirdi, ne zaman bize gelseler izzet ikram çok yapılırdı.

Peki bu beni nasıl etkiledi derseniz, aşağılık kompleksi şeklinde. Ortaokul yıllarımda hep ana-babası doktor, avukat, mühendis olan çocuklara, onların özgüvenlerine imrenirdim, "benim ailem de bu mesleklerden olsa ben de böyle olurdum" diye düşünürdüm. Ailem muhafazakar baskıcıydı ve ben çekingendim. Ayrıca okuduğum okulda doktor, mühendis, avukat çocukları A sınıfında, memur çocukları B sınıfında, bizim gibi işçi ve evkadını çocukları da C sınıfında toplanmıştı, okuldaki ayrım da beni etkiledi tabi. Neyse sonuç olarak, dişimle tırnağımla çalışa çalışa bu noktaya geldim, ama bu kompleksi aşamıyorum.Çalıştığım işyerinde insanlar hep üst düzey ailelerden geliyor, annesi Sayıştay'da çalışan mı dersiniz, babası askeriyede Paşa olan mı dersiniz, babası ünlü Cerrah olan mı dersiniz, hepsi var. Çoğu Ted Ankara Koleji vs. kolejlerde okumuş, ben taşrada düz lise. Ve çoğu da kendine güvenen havalı tipler.İster istemez onların üstün olduğunu düşünüyorum ve onların olduğu ortamlarda kabuğuma çekiliyorum, "onlar ağır toplar" diye düşünüyorum. Halbuki saçma biliyorum. Ben öyle bir aileden gelerek onlarla eşit pozisyona ulaşmışım, kendimle gurur duymalıyım halbuki. Ama bunu aşamıyorum bayanlar. Geçenlerde de babası ünlü bir Cerrah olan iş arkadaşıma çok kibar davrandığımı farkettim. Babam gibi olmak istemiyordum halbuki. Çok saçma çünkü, eğitim başarı olarak eksiğim yok hatta fazlam var ama aileleri üstün, onlar özgüvenli yetişti benim gibi Anadolu'da yetişmedi diye onları üstün görüyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

balikburcukadini .!.:

Evet aslında düşünüyorum da, eğitimin temelini attığımız ilkokul-orta-lise yılları taşrada okudum.Hatta hiç unutmam, öğretmen olmadığı için türkçe öğretmeni 5 derse birden giriyordu: adam matematik, fen, ingilizce, resim ve türkçe dersine giriyordu şaka gibi. bazen düşününce evet zor bişey başardım. avukat-doktor vb. ailelerin çocukları havada karada bir yere gelir zaten, marifet kendini çöpten çıkarmakta.

işte o tür avukat-doktor vs. çocukları küçüklükten itibaren büyük şehirlerde, iyi okullarda, özgüvenli ve bilinçli büyüyorlar. Gözleri çok açık, çok uyanık oluyorlar. Aileleri verdiği değeri çok hissettiriyor. Ben küçük ilçelerde kötü okullarda okudum. Küçük yerde büyüyünce gözün açık olmuyor. Bir de ailem "sana değer veriyoruz" olayını hissetirmedi hatta babamda psikolojik ve fiziksel şiddet çok gördüm.

Genişletmek için tıkla...

balikburcukadini .!.:

Herkese merhaba. Başlıkta da belirttiğim gibi, bir aşağılık kompleksim var ve bunu paylaşmak, dertleşmek istiyorum. Ben 29 yaşında, iyi bir kurumda iyi bir mevkide çalışan bir bayanım. Türkiye'nin iyi üniversitelerinden birinde ve yurtdışında okudum, tabi ki burslarla. Zengin bir aileden gelmiyorum, üç çocuklu Anadolulu muhafazakar bir ailenin en büyük çocuğuyum. babam ortaokul mezunu işçi, annem de evhanımıydı. Açıkçası bu aşağılık kompleksimin ailemden bana geçtiğini düşünüyorum. Babam her zaman okumuş, yazmış, avukat, mühendis vb. meslek gruplarının önünde hep ezikleşirdi. Ben ortaokuldayken mühendis bir komşumuz vardı, devamlı onların muhabbeti döner, onların "okumuş, kültürlü, üst düzey" olduğundan dem vurulurdu.Mühendisin benle yaşıt Arzu diye bir kızı vardı, babam ne zaman 13 yaşındaki kızı görse "Arzu Hanım" diye iki büklüm olurdu. Keza yine avukat bir akrabamız vardı, ailem onları çok yukarda görürdü, "onlar kültürlü" denirdi, ne zaman bize gelseler izzet ikram çok yapılırdı.

Peki bu beni nasıl etkiledi derseniz, aşağılık kompleksi şeklinde. Ortaokul yıllarımda hep ana-babası doktor, avukat, mühendis olan çocuklara, onların özgüvenlerine imrenirdim, "benim ailem de bu mesleklerden olsa ben de böyle olurdum" diye düşünürdüm. Ailem muhafazakar baskıcıydı ve ben çekingendim. Ayrıca okuduğum okulda doktor, mühendis, avukat çocukları A sınıfında, memur çocukları B sınıfında, bizim gibi işçi ve evkadını çocukları da C sınıfında toplanmıştı, okuldaki ayrım da beni etkiledi tabi. Neyse sonuç olarak, dişimle tırnağımla çalışa çalışa bu noktaya geldim, ama bu kompleksi aşamıyorum.Çalıştığım işyerinde insanlar hep üst düzey ailelerden geliyor, annesi Sayıştay'da çalışan mı dersiniz, babası askeriyede Paşa olan mı dersiniz, babası ünlü Cerrah olan mı dersiniz, hepsi var. Çoğu Ted Ankara Koleji vs. kolejlerde okumuş, ben taşrada düz lise. Ve çoğu da kendine güvenen havalı tipler.İster istemez onların üstün olduğunu düşünüyorum ve onların olduğu ortamlarda kabuğuma çekiliyorum, "onlar ağır toplar" diye düşünüyorum. Halbuki saçma biliyorum. Ben öyle bir aileden gelerek onlarla eşit pozisyona ulaşmışım, kendimle gurur duymalıyım halbuki. Ama bunu aşamıyorum bayanlar. Geçenlerde de babası ünlü bir Cerrah olan iş arkadaşıma çok kibar davrandığımı farkettim. Babam gibi olmak istemiyordum halbuki. Çok saçma çünkü, eğitim başarı olarak eksiğim yok hatta fazlam var ama aileleri üstün, onlar özgüvenli yetişti benim gibi Anadolu'da yetişmedi diye onları üstün görüyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

balikburcukadini .!.:

Evet Allah nasip ederse çocuğum rahat edecek, benimle gurur duyacak, benim gibi olmayacak diye düşünüyorum.

Evlilik konusunda da acabalarım oluyor. Mesela bana ilgi gösteren biri var aynı işyerindeyiz, annesi emekli hakim, babası Prof. Dr. Çocukla eşit pozisyondayız hatta okuduğum okulları öğrenince bana imrendi bile. Ama ister istemez düşündüm, yaşlarımız evlilik yaşı, benim babam ortaokul mezunu işçi annem evkadını, yani bu aileyle nasıl uyuşpacaklar ki ? Ya ailemi küçümserlerse ? sorusu kurcaladı kafamı ve moralim bozuldu..

Genişletmek için tıkla...

balikburcukadini .!.:

Herkese merhaba. Başlıkta da belirttiğim gibi, bir aşağılık kompleksim var ve bunu paylaşmak, dertleşmek istiyorum. Ben 29 yaşında, iyi bir kurumda iyi bir mevkide çalışan bir bayanım. Türkiye'nin iyi üniversitelerinden birinde ve yurtdışında okudum, tabi ki burslarla. Zengin bir aileden gelmiyorum, üç çocuklu Anadolulu muhafazakar bir ailenin en büyük çocuğuyum. babam ortaokul mezunu işçi, annem de evhanımıydı. Açıkçası bu aşağılık kompleksimin ailemden bana geçtiğini düşünüyorum. Babam her zaman okumuş, yazmış, avukat, mühendis vb. meslek gruplarının önünde hep ezikleşirdi. Ben ortaokuldayken mühendis bir komşumuz vardı, devamlı onların muhabbeti döner, onların "okumuş, kültürlü, üst düzey" olduğundan dem vurulurdu.Mühendisin benle yaşıt Arzu diye bir kızı vardı, babam ne zaman 13 yaşındaki kızı görse "Arzu Hanım" diye iki büklüm olurdu. Keza yine avukat bir akrabamız vardı, ailem onları çok yukarda görürdü, "onlar kültürlü" denirdi, ne zaman bize gelseler izzet ikram çok yapılırdı.

Peki bu beni nasıl etkiledi derseniz, aşağılık kompleksi şeklinde. Ortaokul yıllarımda hep ana-babası doktor, avukat, mühendis olan çocuklara, onların özgüvenlerine imrenirdim, "benim ailem de bu mesleklerden olsa ben de böyle olurdum" diye düşünürdüm. Ailem muhafazakar baskıcıydı ve ben çekingendim. Ayrıca okuduğum okulda doktor, mühendis, avukat çocukları A sınıfında, memur çocukları B sınıfında, bizim gibi işçi ve evkadını çocukları da C sınıfında toplanmıştı, okuldaki ayrım da beni etkiledi tabi. Neyse sonuç olarak, dişimle tırnağımla çalışa çalışa bu noktaya geldim, ama bu kompleksi aşamıyorum.Çalıştığım işyerinde insanlar hep üst düzey ailelerden geliyor, annesi Sayıştay'da çalışan mı dersiniz, babası askeriyede Paşa olan mı dersiniz, babası ünlü Cerrah olan mı dersiniz, hepsi var. Çoğu Ted Ankara Koleji vs. kolejlerde okumuş, ben taşrada düz lise. Ve çoğu da kendine güvenen havalı tipler.İster istemez onların üstün olduğunu düşünüyorum ve onların olduğu ortamlarda kabuğuma çekiliyorum, "onlar ağır toplar" diye düşünüyorum. Halbuki saçma biliyorum. Ben öyle bir aileden gelerek onlarla eşit pozisyona ulaşmışım, kendimle gurur duymalıyım halbuki. Ama bunu aşamıyorum bayanlar. Geçenlerde de babası ünlü bir Cerrah olan iş arkadaşıma çok kibar davrandığımı farkettim. Babam gibi olmak istemiyordum halbuki. Çok saçma çünkü, eğitim başarı olarak eksiğim yok hatta fazlam var ama aileleri üstün, onlar özgüvenli yetişti benim gibi Anadolu'da yetişmedi diye onları üstün görüyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

balikburcukadini .!.:

Evet Allah nasip ederse çocuğum rahat edecek, benimle gurur duyacak, benim gibi olmayacak diye düşünüyorum.

Evlilik konusunda da acabalarım oluyor. Mesela bana ilgi gösteren biri var aynı işyerindeyiz, annesi emekli hakim, babası Prof. Dr. Çocukla eşit pozisyondayız hatta okuduğum okulları öğrenince bana imrendi bile. Ama ister istemez düşündüm, yaşlarımız evlilik yaşı, benim babam ortaokul mezunu işçi annem evkadını, yani bu aileyle nasıl uyuşpacaklar ki ? Ya ailemi küçümserlerse ? sorusu kurcaladı kafamı ve moralim bozuldu..

Genişletmek için tıkla...

balikburcukadini .!.:

Herkese merhaba. Başlıkta da belirttiğim gibi, bir aşağılık kompleksim var ve bunu paylaşmak, dertleşmek istiyorum. Ben 29 yaşında, iyi bir kurumda iyi bir mevkide çalışan bir bayanım. Türkiye'nin iyi üniversitelerinden birinde ve yurtdışında okudum, tabi ki burslarla. Zengin bir aileden gelmiyorum, üç çocuklu Anadolulu muhafazakar bir ailenin en büyük çocuğuyum. babam ortaokul mezunu işçi, annem de evhanımıydı. Açıkçası bu aşağılık kompleksimin ailemden bana geçtiğini düşünüyorum. Babam her zaman okumuş, yazmış, avukat, mühendis vb. meslek gruplarının önünde hep ezikleşirdi. Ben ortaokuldayken mühendis bir komşumuz vardı, devamlı onların muhabbeti döner, onların "okumuş, kültürlü, üst düzey" olduğundan dem vurulurdu.Mühendisin benle yaşıt Arzu diye bir kızı vardı, babam ne zaman 13 yaşındaki kızı görse "Arzu Hanım" diye iki büklüm olurdu. Keza yine avukat bir akrabamız vardı, ailem onları çok yukarda görürdü, "onlar kültürlü" denirdi, ne zaman bize gelseler izzet ikram çok yapılırdı.

Peki bu beni nasıl etkiledi derseniz, aşağılık kompleksi şeklinde. Ortaokul yıllarımda hep ana-babası doktor, avukat, mühendis olan çocuklara, onların özgüvenlerine imrenirdim, "benim ailem de bu mesleklerden olsa ben de böyle olurdum" diye düşünürdüm. Ailem muhafazakar baskıcıydı ve ben çekingendim. Ayrıca okuduğum okulda doktor, mühendis, avukat çocukları A sınıfında, memur çocukları B sınıfında, bizim gibi işçi ve evkadını çocukları da C sınıfında toplanmıştı, okuldaki ayrım da beni etkiledi tabi. Neyse sonuç olarak, dişimle tırnağımla çalışa çalışa bu noktaya geldim, ama bu kompleksi aşamıyorum.Çalıştığım işyerinde insanlar hep üst düzey ailelerden geliyor, annesi Sayıştay'da çalışan mı dersiniz, babası askeriyede Paşa olan mı dersiniz, babası ünlü Cerrah olan mı dersiniz, hepsi var. Çoğu Ted Ankara Koleji vs. kolejlerde okumuş, ben taşrada düz lise. Ve çoğu da kendine güvenen havalı tipler.İster istemez onların üstün olduğunu düşünüyorum ve onların olduğu ortamlarda kabuğuma çekiliyorum, "onlar ağır toplar" diye düşünüyorum. Halbuki saçma biliyorum. Ben öyle bir aileden gelerek onlarla eşit pozisyona ulaşmışım, kendimle gurur duymalıyım halbuki. Ama bunu aşamıyorum bayanlar. Geçenlerde de babası ünlü bir Cerrah olan iş arkadaşıma çok kibar davrandığımı farkettim. Babam gibi olmak istemiyordum halbuki. Çok saçma çünkü, eğitim başarı olarak eksiğim yok hatta fazlam var ama aileleri üstün, onlar özgüvenli yetişti benim gibi Anadolu'da yetişmedi diye onları üstün görüyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...