dünden beri sakinleşemiyorum hamileyim yemek yiyemiyorum mide ağrıma katlanamıyorum
biz evlenirken kayınvalidem beni istemedi eşim vazgeçmeyince kabul etmek zorunda kaldı ve yapılanlardan sonra ben hep mesafeli oldum hiç bi zaman çok samimi olmadık ama hiçbi zaman da saygıda kusur etmedim şehirdışındalar her gittiğimde hediyesini aldım bayramlarda gittim kandillerde özel günlerde aradım ama onun istediği gibi hergün arayan havadan sudan konuşup yanyana gelince saatlerce muhabbet eden bi gelin olmadım çünkü ne zaman biraz bu seviyeden çıksak mutlaka ya zoruma giden bişey söyledi ya da bi kusur buldu
ve kendisi zamana zaman eşime drtl beni aramıyor ben onu çok seviyorum özlüyorum bi sorun mu var falan diye şikayet eder gibi değil de sohbet eder gibi beni çok sevdiği için dertleşir gibi şikayet etti ve her 2-3 aydabir biz bunun gerginliğini yaşadık
eşim aslında annesinin lafına çok aman amann körkütük bakan biri değil ama ağlayarak benim kızım yok dertleşemiyorum falan diye konuşunca annesi dayanamıyor gelip bana imalı imalı söylüyor
en son geçen hafta memleketine gitti ve geldiği günden beri hamilelik söz konusu olduğunda normal ama bana o kadar kötü davranıyor ki bi haftadır durduk yere ağlama krizlerine girecek kadar gerildim en son dün döküldü annesi yine ağlamış sızlamış bazen çok iyiymişim bazen yüzüm gülmüyormuş hiç soğuk davranıyormuşum onları yok sayıyormuşum sesim yükseliyormuş arada ki ses tonum yüksektir resmen normlde bağırarak konuşurum ama eşim bunlara dikkat et diye nasıl tehtitkar söylüyor (normalde uygun dille anlatır ben de dikkat ederim derim konu kapanır) annesine de demiş ki bi saygısızlığı olursa gerekeni yap çıldırdım duyunca nasıl savunuyor git yarın gerekeni yaptım ben doğurunca fazlasını yaparım de annenin içi soğusun dedim bu kez ben de susmadım saatlerce tartıştık eşimle resmen eteğimizdeki tüm taşları döktük içimdekileri bi yazsam okumazsınız çok uzun diye
en son gece yatağa yattık ben yine sessiz sessiz ağlarken ya pişman oldu ki hiç sanmam ya da daha olay büyümesin ben tavır almayayım diye ufak ufak alttan almaya ben sert çıktım gerginim işle alakalı annem kötü bişey demedi sen özünde çok iyisin ama soğuksun senden korkuyorlar yaklaşamıyorlar falan dedi üzülme dedi hiç konuşmadan yattım
ona göre sorun çözüldü ama ben unutamıyorum gözlerim doluyor işyerinde herkesin içinde ağlayamıyorum sakinleşemiyorum bu kez bana ağır geldi sanki...
biz evlenirken kayınvalidem beni istemedi eşim vazgeçmeyince kabul etmek zorunda kaldı ve yapılanlardan sonra ben hep mesafeli oldum hiç bi zaman çok samimi olmadık ama hiçbi zaman da saygıda kusur etmedim şehirdışındalar her gittiğimde hediyesini aldım bayramlarda gittim kandillerde özel günlerde aradım ama onun istediği gibi hergün arayan havadan sudan konuşup yanyana gelince saatlerce muhabbet eden bi gelin olmadım çünkü ne zaman biraz bu seviyeden çıksak mutlaka ya zoruma giden bişey söyledi ya da bi kusur buldu
ve kendisi zamana zaman eşime drtl beni aramıyor ben onu çok seviyorum özlüyorum bi sorun mu var falan diye şikayet eder gibi değil de sohbet eder gibi beni çok sevdiği için dertleşir gibi şikayet etti ve her 2-3 aydabir biz bunun gerginliğini yaşadık
eşim aslında annesinin lafına çok aman amann körkütük bakan biri değil ama ağlayarak benim kızım yok dertleşemiyorum falan diye konuşunca annesi dayanamıyor gelip bana imalı imalı söylüyor
en son geçen hafta memleketine gitti ve geldiği günden beri hamilelik söz konusu olduğunda normal ama bana o kadar kötü davranıyor ki bi haftadır durduk yere ağlama krizlerine girecek kadar gerildim en son dün döküldü annesi yine ağlamış sızlamış bazen çok iyiymişim bazen yüzüm gülmüyormuş hiç soğuk davranıyormuşum onları yok sayıyormuşum sesim yükseliyormuş arada ki ses tonum yüksektir resmen normlde bağırarak konuşurum ama eşim bunlara dikkat et diye nasıl tehtitkar söylüyor (normalde uygun dille anlatır ben de dikkat ederim derim konu kapanır) annesine de demiş ki bi saygısızlığı olursa gerekeni yap çıldırdım duyunca nasıl savunuyor git yarın gerekeni yaptım ben doğurunca fazlasını yaparım de annenin içi soğusun dedim bu kez ben de susmadım saatlerce tartıştık eşimle resmen eteğimizdeki tüm taşları döktük içimdekileri bi yazsam okumazsınız çok uzun diye
en son gece yatağa yattık ben yine sessiz sessiz ağlarken ya pişman oldu ki hiç sanmam ya da daha olay büyümesin ben tavır almayayım diye ufak ufak alttan almaya ben sert çıktım gerginim işle alakalı annem kötü bişey demedi sen özünde çok iyisin ama soğuksun senden korkuyorlar yaklaşamıyorlar falan dedi üzülme dedi hiç konuşmadan yattım
ona göre sorun çözüldü ama ben unutamıyorum gözlerim doluyor işyerinde herkesin içinde ağlayamıyorum sakinleşemiyorum bu kez bana ağır geldi sanki...