- Konu Sahibi Nightingale
-
- #1
Kızlar daha öncede konu açmıştım. Çok aşık olduğum bir sevgilim var 26 yaşındayım ve ikinci sevgilim, ilki de çocukça bir şeydi zaten. İlişkimizin ilk başlarından beri hep hep kavgalıyız. Önceleri kıskançlığım vardı, şüpheciliğim vardı Allah'a şükür onu yendim. Benimle evlenmek istemiyor mu diye kafama takıyordum askere gidince değişti. Annesi beni biliyor dönünce senin işi halledelim demiş, buradan çıkınca oturalım konuşalım, ölçelim tartalım hayatımızı bir yoluna koyalım, ömür boyu sevgili olamayız dedi. Belki evleniriz belki değil hayırlısı olsun. Bu da tamam. Ama ben çok kavgacıyım. O asla sorun çıkarmaz. Ben sorun çıkarınca önce alttan alır, konuyu değiştirir, güzel şeyler söyler, yanlış anladıysam ki çoğunlukla o yüzden çıkıyor kavgalarımız iki gün üç gün anlatır, açıklar. Ama ben bildiğimden şaşmam kavgaya devam hele adet dönemindeysem yandık. Sonra hatamı anlayıp üzülüyorum, keşke yapmasaydım diyorum sinirlenmişsindir olur önemli değil unutalım diyor normal devam ediyor hemen. Benim ilişkilerde tecrübem yok. Erkek arkadaşınızla, nişanlınızla, eşinizle nasıl iyi geçiniyorsunuz? Sinirlenince nasıl sakinleşiyor, nasıl dır dır yapmıyorsunuz? Biz hiç kavga etmeyiz diyen çiftler bir el atsın benim durumuma.
bende bazen kızıyorum bağırıyorum sonra bana diyo ki sakinleş öyle konuşalım bazen önce ben arıyorum bazen o arıyo. 20 dakika içinde tekrar telefonda konuşuyoruz aşkımlı canımlı cicimli farklı şeylerden konuşuyoruz bi şeyi çok uzatmak birbirinizi üzer ve ilişkinizi yıpratır
Çalışıyor musunuz?
Öyle oluyor zatenBir de ben erkek arkadaşıma şöyle yap, ya da böyle olsa iyi geçiniriz desem onu yapmaya başlar. Ona karşı bir fedakarlık iyilik yapsam, içinden anlar ve kat kat fazlasını sonraları bana yapar. Hep sorun benden çıkıyor. Üzülüyorum artık onu üzmekten. Askerde bile kavga ediyorum. Bir şeye taktığım zaman takıyorum. Ne derse desin benim kavgam illa uzuyor bir şeyler yapmam lazım çok seviyorum onu.
Kızlar daha öncede konu açmıştım. Çok aşık olduğum bir sevgilim var 26 yaşındayım ve ikinci sevgilim, ilki de çocukça bir şeydi zaten. İlişkimizin ilk başlarından beri hep hep kavgalıyız. Önceleri kıskançlığım vardı, şüpheciliğim vardı Allah'a şükür onu yendim. Benimle evlenmek istemiyor mu diye kafama takıyordum askere gidince değişti. Annesi beni biliyor dönünce senin işi halledelim demiş, buradan çıkınca oturalım konuşalım, ölçelim tartalım hayatımızı bir yoluna koyalım, ömür boyu sevgili olamayız dedi. Belki evleniriz belki değil hayırlısı olsun. Bu da tamam. Ama ben çok kavgacıyım. O asla sorun çıkarmaz. Ben sorun çıkarınca önce alttan alır, konuyu değiştirir, güzel şeyler söyler, yanlış anladıysam ki çoğunlukla o yüzden çıkıyor kavgalarımız iki gün üç gün anlatır, açıklar. Ama ben bildiğimden şaşmam kavgaya devam hele adet dönemindeysem yandık. Sonra hatamı anlayıp üzülüyorum, keşke yapmasaydım diyorum sinirlenmişsindir olur önemli değil unutalım diyor normal devam ediyor hemen. Benim ilişkilerde tecrübem yok. Erkek arkadaşınızla, nişanlınızla, eşinizle nasıl iyi geçiniyorsunuz? Sinirlenince nasıl sakinleşiyor, nasıl dır dır yapmıyorsunuz? Biz hiç kavga etmeyiz diyen çiftler bir el atsın benim durumuma.
bende öyleydim önceden uzun süre aynı konu devam ederdi konu kapanmış bile olsa bi tartışmada tekrar açılırdı hep kaybeden oldum sonra konuyu uzatmamak en iyisi dedim kendi kendime telefonu kapattıktan sonra onu ne kadar çok sevdiğimi düşünüyorum sonra arıyorum aşkım canım diyorum o aradığı zamanda biraz soğuk konuşuyorum bazen hemen beni güldürücek şeyler söylüyo gülüp normale dönüyorum
bende biraz senin gibiyim ama ilişki yıpranıyor canım kendine dur ne baktın kavga başlıyor teli kapat biraz sakinleş sonra konuşun aşkım canım vs kavga ederken bile ağzından bırakma
evliliğimin ilk ayları ben de her konuda kavga çıkarabilme özelliğine sahiptim. bir gün adam akıllı neden böyle diye oturup düşündüm ve onu kırdğımda üzülüyorsam yokluğunda ne yaparım dedim kendime. ve şuan bir tartışma yaşamamak için onun yokluğunun ne kadar acı olduğunu, kapıdan işe uğurlarken ya bir daha göremezsem, ya küs olarak yaşamlarımızı yitirirsek diye düşünürüm hep. zamanla bu düşüncelerle bende olumlu yönde kalpte pamuklaşmalar ve tartışmasız günleri elde etme gururu oldu.
bunu herkes için düşünebilirsiniz.ya biraz sonra onu kaybedersem derse akılınız, kavgaya gönlü razı olmaz gönlünüz... sevgiler..
Bu bizim doğamızda var hayatımYani ben kendi adıma konuşuyorum eşime dırdırda yapıyorum kapriste , sitemde tartışmada buna engel olmak mümkün değil. Sadece bunu alışkanlık haline getirip herşeyi sorun haline getirip böyle davranmak karşınızdaki kişiyi bezdirebilir.. Bunun boyutunuda sen ayarlıycaksın herşeyi sorun haline getirmen yqnlış olur... Böyle zamanlarda aniden parlamak yerine pişman olucağını düşünürsen yada karşındaki insanı sıkabileceğini bu durumdan kurtulabilirsin... Derin nefas alıp o an konuşmayıp karşındaki insanı kırmadan kendini dinlersen daha sonra konuşursan buda öfkeni kontrol etmek adına olumlu bir davranış olur sende...
Henuz buna bende bir cozum bulabilmis degilim.
Ama gunlerce sinirli durdugum olmamistir hic.
Bütün kadınlar dırdır eder diyorum kavga ederken kabul etmiyor sonra ben üzülünce senin bir dırdırın var o da kadın doğası diyorBoyutu ayarlayamıyorum ben sanırım. Biraz kendimi dinlemeyi deneyeceğim. Teşekkür ederim canım.
Evet bayanların dır dır etme gibi bir huyu var ama erkeklerinde bayanları gıcık eden tavırlarınıda göz önünde bulundurmak lazımBayanların o atar damarlarını attırıp psikopata bağlatıp sonra da tuhaf tuhaf şimdi ne dedim ben ya dercesine bakarlar...
zamana bırakıyorum :)
ne yapayım ki ne yapsam sakinleşemem kendi kendime
sakinleşmek için sinirlerimi oynatan kişinin bi özrü vs bi hareketi gerekli
olmazsa yok olmuyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?