Merhaba,
21 yaşında üniversite öğrencisi genç bir kadınım. Gerek üniversiteye online olarak devam etmek olsun, gerek son sınıf olduğumdan "iş bulabilecek miyim acaba?" psikolojisi olsun beni bu dönemde çok yıprattı. Salgından önce de çok sağlıklı ve dayanıklı bir psikolojiye sahip değildim. Çok fevri, duygusal ve takıntılı biriydim. Takıntılarım anksiyete seviyesine gelmemişti henüz ama bana ve çevreme çok büyük zararlar veriyordu.
Şöyle söyleyeyim;
Hepimizin hayatında olacak en ufak aksilikler benim kafamda günlerce kurmama, düşünmeme neden olan şeylerdi. Hatta öyle takardım ki her konuda en kötüsünü düşünür kendimi rahatlatmak için çevremdekiler sorular sorar onlardan tatmin edici ve anlık olarak rahatlatan cevaplar duymak isterdim. Ancak şu dönemde kendimi daha kötü hissediyorum. Aklıma taktığım şeyler işitseniz yok artık daha neler dersiniz. Kafamda en kötü senaryoları yazıyor, çiziyor ve oynuyorum. En kötü olaylara çözüm üretmeye çalışıyorum. İçimden yemek yemek gelmiyor. Uyumak istemiyorum, uyuyunca da kalkmak istemiyorum. Eskiden zevk veren şeyler (yemek yapmal, çizim yapmak) artık bana zevk vermiyor. Hayatımdaki insan da en başta ne kadar destek olsa da bu takıntılarımdan bıkmış durumda. Dile getirmiyor ancak hissediyorum. Özele gidecek durumda değilim şu süreçte. Devlet hastanesi psikiyatri bölümünden randevu aldım. Umarım tüm bunlar bir çözüme kavuşur ve iyileşirim. Aramızda böyle olanlar varsa onlara da bir an evvel sağlık diliyorum.
21 yaşında üniversite öğrencisi genç bir kadınım. Gerek üniversiteye online olarak devam etmek olsun, gerek son sınıf olduğumdan "iş bulabilecek miyim acaba?" psikolojisi olsun beni bu dönemde çok yıprattı. Salgından önce de çok sağlıklı ve dayanıklı bir psikolojiye sahip değildim. Çok fevri, duygusal ve takıntılı biriydim. Takıntılarım anksiyete seviyesine gelmemişti henüz ama bana ve çevreme çok büyük zararlar veriyordu.
Şöyle söyleyeyim;
Hepimizin hayatında olacak en ufak aksilikler benim kafamda günlerce kurmama, düşünmeme neden olan şeylerdi. Hatta öyle takardım ki her konuda en kötüsünü düşünür kendimi rahatlatmak için çevremdekiler sorular sorar onlardan tatmin edici ve anlık olarak rahatlatan cevaplar duymak isterdim. Ancak şu dönemde kendimi daha kötü hissediyorum. Aklıma taktığım şeyler işitseniz yok artık daha neler dersiniz. Kafamda en kötü senaryoları yazıyor, çiziyor ve oynuyorum. En kötü olaylara çözüm üretmeye çalışıyorum. İçimden yemek yemek gelmiyor. Uyumak istemiyorum, uyuyunca da kalkmak istemiyorum. Eskiden zevk veren şeyler (yemek yapmal, çizim yapmak) artık bana zevk vermiyor. Hayatımdaki insan da en başta ne kadar destek olsa da bu takıntılarımdan bıkmış durumda. Dile getirmiyor ancak hissediyorum. Özele gidecek durumda değilim şu süreçte. Devlet hastanesi psikiyatri bölümünden randevu aldım. Umarım tüm bunlar bir çözüme kavuşur ve iyileşirim. Aramızda böyle olanlar varsa onlara da bir an evvel sağlık diliyorum.
