Konu sahibi hamile üstelik. Gayet isteyerek hamile kalmış durumda.
Bu konularda kırıcı olmak istemiyorum ama neye güvenerek böyle bir işe kalkısmıs o zaman?
Sırt sıvazlayacak değil kendine gelmesi sağlanacak durumda şuan, ne kadar olur orası da şüpheli.
Travmalarim var diyor, gidip tedavi olmalı, ikinci çocuk doğmadan düzeltmeli bazı şeyleri.
Ne geçmişte yaşananlar ne sonrasında yaşanacaklar 10 aylık bebeğin suçu değil.
İki çocukla hele…
İnsan kendini bilmeli ya. Benim ikinci çocuğa sabrım da enerjim de uok biliyorum yapmıyorum.
Hadi ilkinde anlayamadın ama çocuk doğunca insan yapıp yapamayacağını bilir.
En çok da bebeğin ayına takıldım ben. O ayda bebek en fazla me yapabilir ya. Bir insan on aylık bir bebeğe sinirleniyorsa gerçekten giysin tedavi olsun.
Köpek gibi büyütülmüş çocuk diye bir kitap var. Bir psikiyatrist gerçek vakalarını yazmış.
Orada bir anne mental olarak iyi değil. İlk bebeğinde annesi ve konu komşuyla bir şekilde idare ediyor. İkincisi doğduğunda annesi yok yakınında. Kadın bebeğin ağlamasına dayanamadığı için besleyip evden çıkıyor akşam kocasının iş çıkışına dönüyorlar büyük oğluyla.
Bebek okul çağına kadar yalnız kalıyor. Ağlamalarına tepki gelmiyor haliyle kimseden.
Ve abisi normal bir yetişkin olurken o sosyopat olup cinayetten yargılanıyor.
Psikiyatrisin yazdığı da bu, özellikle ilk üç sene ağlamasına şefkatli bir dönüş alamayan çocukların beyninde empati kısmı uyarılmıyor. Dolayısıyla empati kurmayı öğrenemiyor. Şefkati öğrenemiyor.
Bunlar hafifsenecek şeyler değil.
Hiç bir bebek kötü doğmaz. Hatalı anne babalar yüzünden kötü olur.
Anneye teselli vermek değil, kendini düzeltmesini söylemek gerekiyor