sanırım ben de boşanıyorum

D

duvarklima

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Aralık 2011
109
4
46
İstanbul
6 sene önce evlendik. Eşimin ailesine aşırı düşkünlüğü beni 2. plana atması, eşimin aşırı sinirli davranışları, en ufak şeye sinirlenmesi ve bağırıp çağırması, bencilliği, kavgaları uzatması, sürekli her konuda bir rekabet içinde olması, sanki aile değil de iki rakibiz evin içinde, sen şu iş yap ben şu işi yapayım, sen oraya gidersen ben de buraya gideyim, senin ailene 2 kez gidildi benimkine 1 kez gibi, evliliğimizin sonunu getirdi. 2 yaşında kızımız var, benim yumuşak karnım o ( Çok üzülüyorum kızım için, aslında boşanma işine negatif bakan yapıda değilim, daha önce de boşandım, ertesi günü güle oynaya gezdim. Mutlu boşanma diye birşey var, ancak çocuk olunca insan nasıl mutlu boşanma yaşar ki..Annem büyüyünce orada kaldığında doldururlar psikolojisini bozarlar dedi, beni altüstü etti. Dünden beri ağlıyorum, şu anda ( Kızıma çok iyi anne olacağımı düşünüyorum, maddi sorunum yok çok şükür, ve tekrar evlenip ikimizi maceraya da atmamaya kararlıyım, hayatımı ona adamak istiyorum. Babasına düşkün değil ve şu anda ne olup bittiğini bilmediği için gayet mutlu. İleride farkına vardığında açıklama yaparım, elbet biraz üzülür ama geçer, ayrılma travmasını yaşı küçük olduğu için anlamayacak. Anne-baba bir evde olunca nasıl oluyor bilmeyecek.

Gerçi kendimi düşünüyorum annem babamı senelerce çekti ama sonuçta babam yüzünden kişiliğimde bir sürü sorun oluştu. Belki evlilik yürütememe konusunda da sorunum vardır, babamdan kaynaklı.

Çok karmaşık düşünceler içindeyim kızlar, bugün avukata protokol hazırlattık. Eşim barışmak istiyor ama aynı konuları açınca değişmediğini görüyorum. Üstelik sadece kızı ile birlikte olabilmek için barışmak istiyor. Onun da farkındayım. Kızımızı ihmal etmez ayrılırsak, şu anda ayrı yaşıyoruz, ( 4 aydır ) haftada 2 kez görüyor. O açıdan içim rahat.

Moralim gene de çok bozuk. Kızım için tabi ki. Aranızda bu gibi sorunlar yaşamış olan var mı belki bana yardımcı olabilirsiniz, düşüncelerinizi merak ediyorum.
 
O kadar zor bir durum ki Allah düşmanımın başına vermesin diyorum. Çocuğuma karşı ileride vicdan azabı çeker miyim, acaba ileride beni suçlar mı. Of kızlar şu anda buharlaşıp yokolmak istiyorum (
 
Çocuk için zor ama sende haklisin.anne psikolojisi diye birsey var , sen iyi olcaksinki cocugunda iyi olsun.evlilik zor iş gercekten.benimde bosanasim geliyor bazen...olmuyor.sen cesursun benim için de boşan.
 
ya canım, çoook büyük problemler yoksa eşinle aranızda kıznı baba sevgisinden uzak büyütmemelisin. yani sonuçta kendi kızımı düşünüyorumda 20 aylık, gece bazen anne değil babaaa diye babasına seslenir. yani ne kadar siz hissetmeseniz de o çcocuğun bir yanı hep eksik kalacaktır. yani eşinle aranızdaki rekabete son vermeniz daha mantıklı değil mi!!! tabii siz bilirsiniz yine ama arada kuzucuk var((
 
Bence vermiş olduğun kararından dönme.En kötü karar kararsızlıktan iyidir.Burada sadece senin hayatın değil kızının hayatıda önemli,kızın büyüdükçe eşinle aranızdaki problemler küçülecekse ve buna inanaıyorsan vazgeç,evliliğine devam et derim.Fakat eşiyle kuma gibi uğraşan bir insan değişecek değildir.Boş yere kendini ve kızını zor,sıkıntılı bir hayata sürükleme.Sen zaten babandan dolayı sıkıntı yaşadığını söylüyorsun ki bunu kızınında yaşamasına izin verme.
 
4 aydır ayrı yaşıyormuşsunuz zaten. Demek ki gayet ciddi problemleriniz var.
sizin de dediğiniz gibi sağlıksız bir evliliktense sağlıklı bir ayrılık çocuk için daha iyi olcaktır bence.
Tabi ki öncelikle yapıcı olmaya çalışın.
Çocuğunuz içi en güzeli anne babasıyla mutlu yaşamak...
 
canım bende boşandım 4 ay oldu boşanalı 33 aylık bir oğlum var 2 yıldır gel gitlerle sürüyordu neyse bitti sonuçta
ben ailemin yanına döndüm çalışıyorum oğluma annem bakıyor yeni kreşe başlıycak
bizim babamız çok sorumluluk sahibi değildi ailesi burdayken (şimdi yazlıktalar) her cumartesi sabah alır akşam getirirdi ailesi gittikten sonra 10-14 günde bir 1-2 saat aldı ve gördü oğlunu demekki çok özlemiyor yada o sorumluluğu taşıyamıyor.
oğlum açısından sorarsan hiç sorun yaşamadım aralarında kuvvetli bir bağ yoktu zaten
babasını gördüğü zaman gülerek gidiyor bazen gitmek istemiyor ama oda bi babaya duyulan hasret gibi değil hani sürekli gördüğü birinin yanına gitmek gibi
hayatında hiç eksikliğini duymuyor aramıyorda belkide çok fazla bişey paylaşmamalarından kaynaklanıyordur.
sizin içinde hayırlısı nasılsa öyle olsun
 
Merhaba, siteye uzun zamandır üyeyim. dışarıdan çok takip ettim, okudum ama yazmak şimdi kısmet oldu.
sizinle aynı sebeplerden geçtiğimiz ay boşandım. dünyalar tatlısı 1.5 yaşında kızım var. Allaha şükür çok ii kazandığım bir işim var. eşim çocuguma nafaka da ödemek zorunda. İnsanların çok saygı duyduğu bir devlet kurumunda üst düzey çalışıyorum.
Ama bu erkek evlat delisi annelere ve agresif eşlere ne yaparsanız yapın sonucu değiştiremiyorsunuz. Ben tüm statümü bir kenara koydum. Ne iş yaptığımı nerde olduğumu hiç konuşmadan onlara hiç hatırlatmadan bir hayatı paylaşmaya çalıştım. K.validemi çok sevdim, aile olmak istedim hatta yeri geldi eşimin 3. kardeşini okutmak istedim ama aldığımı cevaplar hep daha çoğunu isteyen tarzda oldu. çocuğum 20 günlük eşimin tavırları ve doğum sonrası depresyonu yüzünden evden gittim. bugüne kadar en ufak kötülüğümü görmemiş olan kaynım, k.validem bana cephe aldılar. eltimden öğrendiğim kadarı ile eşim sbaha kadar beni onlara kötülemiş. yuvam yıkılmasın die 6 aylık kızımla evlerine gittim. beni eve almadılar. ben 1 gece otelde yattım onlar emzikli çocugumla evlerinde kaldılar. ertesi gün çocugumu emzirmek için evlerine gittiğimde yine eve almadılar arabada emzirdim. eve aldıklarında ise k.validemin küfürleri, hakaretler ile karşılaştım. "beni bir kere daha aglat kara topraga girer seni bu çocuktan ayırırım" die yeminler etti. eşim ise bu sırada sadece dinliyordu. 3 gün kimse suratıma bakmadı, giderken vedalaşılmadı. İnanın kızlar ne bir hakaretim ne saygısızlığım olmamıştı.
Bu kadar yapılan şeye rağmen sonuç mu? Boşandım çünkü artık saygı kalmamıştı. Eşim için hep ailesi vardı. Çok kötü boşandık. Su anda tek başına ayakta kalmaya çalışan bir kadın olduğumu unutup herkese beni kötülüyorlar. Ben ise ayakta kalıyorum. kurslara yazıldım, işim var, kızım var. neyse ki hala gencim, güzelim :)) diyeyim.
Sanırım bundan sonra yapılacak tek şey var. 3 kuruşluk adamlara 5 kuruşluk değer vermemek, kendi kıymetimizi anlamak, nefretimizi evrene salıp, onları unutmak. kesinlikle internetten takip etmemek.
ben şu an eşimle evlenecek kıza acıyorum. Şu anda eski eşim hayattaki tek gayesi sigara içip, 7/24 ağlayıp, oğullarına duygu sömürüsü yapmak olan bir kadınla yaşayacak.
Boşverin en büyük iyiik bu ama SAKIN maddi haklarınızı eşlerinize bırakmayın.
 
Kadın derken yanlış anlaşılmasın. eşim annesi ile yaşayacak. Bu arada bir gerçek daha var. benim eşimde boşanalı 1 ay oldu. bu bir ayda kızını hiç aramadı. Ama çocuğunu görmek istemeyen insana zorla gösteremezsiniz. zamanla çocuklarda anlayacak gerçeği. Ben hala üzülüyorum, kızım baba dedikçe. ama vicdanım rahat elimden geleni yaptım. insanların yüzü boşandıktan sonra anlaşılır. boşandıktan sonra kızını sahip çıkmayan erkeğin karakteri zaten yoktur. böyle bir erkek evlilik içinde de kocalık yapacak potansiyele zaten sahip değildir. İyiliği önce kendinize yapın. anne mutlu ise çocuk da mutludur. Erkek de olsa kız da olsa çocukları yetiştiren önce biz kadınlarız
 
Sırf babasından ayrı büyümesin diye boşanmaktan vazgeçmeyi düşünüyorsanız hata yaparsınız. Önemli olan anne babayla büyümek değil, mutlu bir aile de büyümek..
 

Oyle zor bir karar ki aslında karar belli de etraftan çok kafa karıştıran oluyor. Kızım büyüdükçe problemlerin azalacağına pek inanmıyorum. Çocuklar büyüdükçe ayrılma ihtimali ortadan kalkıyor bana göre. Çünkü o zaman babalarının gitmesine bile müsade etmezler, ağlasalar biz dayanamayız ve mutsuzluk içinde yaşamaya da devam etmek zorunda kalırız.


Hayırlısı olsun. Bence babasını çocuğu almadığı zamanlarda hatırlat, biraz zorla. Bunu çocuğun için yapmalısın. Benim kızım da babasına hiç düşkün değil. 25 aylık , ben yanında olmasam babası ile durmaz başbaşa. Şimdi evde arada baba diyor ama görünce de oralı olmuyor. Baba delisi olmadıkları için şanslıyız aslında diğer türlü ayrılmak imkansız olurdu heralde.



Hayırlısı olsun , sen yine iyi dayanmışsın. Ne biçim bir aile ki bunlar lohusa kadına her işkenceyi yapmışlar terbiyesizler insafsızlar.

Kızlar ben bir de ileride çocuk sormaya başlayınca ne diyeceğiz onu merak ediyorum. Çok soru sorarlar mı acaba , farkettiklerinde çok üzülürler mi ? Sonuçta babaları onları terk etmeyecek şükürler olsun ki benim eşim kızını düzenli görür , o konularda çok vefalıdır. O yüzden içim rahat aslında.
 
Ne kadar güzel eşin çocuğunnu görüyormuş. unutma çocuğunun bir babası var. sadece ayrı yaşıyor olacaksınız o kadar.
Tabi eğer evliliğinin devamı için hele de eşini seviyorsan mücadele et. Ama sevmiyorsan bu noktada bırak. Mutlu anne = mutlu çocuk. ben boşanma sürecinde gerçekten kötü olaylar yaşadım. hala da arkamdan bol bol dedikodu ederek yaşatmaya devam ediyorlar. Eşinle düzgünce ayrılmayı başarabilirseniz. arada bir çocuğun için özel günlerde buluşup medenice konuşmayı başarabilirseniz çocuğunun sorularını minumuma indirirsin. zamanla çocuğun da alışacak emin ol.
 
bende boşandım. Hemde benim 2 çocuğum var. 8 yaşında bir kızım 5 yaşındada bir oğlum var. kızım baba tarafına çok düşkün,bizim ayrı olmamızdan da utanıyor. 2 yıl bitecek biz ayrı yaşamaya başlayalı... ama oğlum babaya çok düşkün değil. ailemle yaşıyorum dedesine düşkün babayada arada gidip geliyor. ama kızım elinde olsa devamlı orda kalacak. oğlum soruyor neden ayrıldınız? sen babamı dedemlerin evine almıyormuşsun babam öyle diyor (devamlı çocuklara duygu sömürüsü yapıyor)
oğluma anlattım biz babanla anlaşamadık bu yüzdende ayrıldık. ama ikimizde seni çok seviyoruz bak iki tane eviniz var. istediğindede gidebiliyorsun diye sürekli söylüyorum. geçen gün eve arkadaşı gldi ve hemen sordu
-senin baban nerde!!!!
ne diyecek ki acaba dedim. benim annemle babam ayrılar. anneler babalar iyi davranmazsa ayrılırlar iyi davranamadılar dedi. bir taraftan içim burkulda bir taraftan sevindim küçük olmasına rağmen kızımdan daha kolay kabullendi durumu . hiçbirşey kolay olmuyor. çocuk olmasa hiç sorun değil ama çocuk varsa herşey 2 katı daha zorlaşıyor. ama gitmeyen gerçekten ciddi sebepleri olan bir evliliği sürdürmekte çok anlamsız. Allah hepimizin yardımcısı olsun...
 
canım çok zor bi durum

ama bu hareketlere sorunlara katlanacagına bosan bnce hem mutluda değilmissin
 
bende boşanalı 2 olacak.çocuğum yok,şu toplumun çooook önem verdiği sanki kadını kadın yapan unsur olan bakirelik durumu hala bende olmasına rağmen zor atlattım 4 ay sürdü evliliğim.boşanma nedenimiz aile dolduruşu.iyi gözüken ama oğlunu sürekli kıskanan bir anne.çok üzülüyorum.ama üzüldüğüm şey evlenirkende boşanırkende karşı tarafı üzmemem oldu.evlenirken masraf yaptırmadım.boşanırkende tazminat açmadım.hatta maddi olarak ben yıprandım.ama şunu görüyorum iyi davranan kadınlar eziliyor.artık erkeklerden nefret ediyorum.
 

canım merhaba, iki çocukla gerçekten iyi cesaret etmişsin diyeyim. 5 yaşındaki oğlunu merak ettim, çünkü eğer biz ayrılırsak hemen hemen benim kızımla aynı yaşta olacaklar. Ne diyor bu konuda mesela sürekli bir üzüntüsü oluyor mu ? Yoksa birkaç kez sorduktan sonra durumu anladı mı ? Her babalı aile gördüğünde üzülüyor mu mesela ? Veya seni suçluyorlar mı ? şimdiden teşekkürler cevapların için benim için çok önemli bu cevaplar.
 
çocuğunun yaşı çok küçük olduğundan etkileneceğini düşünmüyorum 2 yaş, zaten annesine bağımlı olduğu bir yaş
bence annen seni çok korkutmuş
benim oğlum 3 e gidecek ve ne birinci sınıfta ne ikinci sınıfta, anne baba boşanmış olan arkadaşlarının bi tepkiye maruz kaldığını görmedim, 5-6 tane anne baba ayrı çocuk var sınıfta bu yüzden problem yaşadıklarına hiç şahit olmadım
bence beraber olma ihtimalinizin olmadığını düşünüyorsan annenin laflarına pek takılma, o da üzgün olabilir, sağlıklı düşünüp konuşamıyor olabilir çünkü
 
Son düzenleme:

Ben de bu türlü şeylerden özellikle çocuk için sürdürdüm evliliğimi ama sonuç yine aynı !
Hatta daha da kötüye gidiyor.
Kızının küçük olması, babasına düşkün olmaması büyük avantaj.
Benim de 2,5 yaşında oğlum var baba kendine düşürdü çocuğu. Normalde eskiden o kadar değildi ama bu ayrılık olayını gündeme getirince özellikle çocukla ilgilenmeye başladı...
Benim eşim ve eşimin ailesi de ayrılık durumunda kesin çocuğu görüştüklerinde doldururlar ! Beni laf aralarında küçük düşürücü şekilde konuşurlar. Buna eminim. Şimdi bile konuşan sonra zaten konuşur...
En çok beni de üzen ve düşündüren bu ama yapacak birşey yok.
Burada bir arkadaşın dediği gibi mutlu anne = mutlu çocuk.
Daha fazla ezilmeye değmez !
Belki ayrılınca hani belli konularda rahatlama olacak , eşinden ve ailesinden kurtulduğun için belli konularda da sana sorumluluklar, toplumun bakış açısı vs. gibi şeyler olacak(mış) ama o türlü şeylere kulağımızı tıkayıp devam edeceğiz hayata...
Sen de ayakları üzerinde duran güçlü bir kadınsın, güçlü olmalıyız herşeyden önce çocuğumuz için...
İnşallah herşey güzel olacak diye kendimizi inandırırsak olur...
Ben yaşamadım henüz ama ben bunları düşünüyorum...

Allah yardımcımız olsun !
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
sevgilim üni okumama sorun çıkarıyor
4 5 6
Yorumlar
110
Görüntüleme
3K
borntofight
B
G
İlk iş gününden kovuldum
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
2K
bessste
Temas dan rahatsız olma
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
phalanx
Annemle Devam Eden Anlaşmazlık..
2 3 4
Yorumlar
64
Görüntüleme
3K
matmazelli
Kayınvalidem Hastalığını Kullanarak Baskı Kuruyor Hiç Huzurumuz Kalmadı Böyle Nereye Kadar ?
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
6K
Nameless29
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…