Stresli bir hayatım var ama desteğim yabancı ülkede bile var. İşverenlerimden tutun hayatımdaki insana kadar. İş hayatım iyi aslında, her şeyimi vererek çalışıyorum her zaman. Ama ilişkimde ve ev hayatımda sorunlar büyüdükçe büyüyor...
Evde çok iş yapmamaya başladım. Bir bitki sulamak bile ölüm gibi geliyor. Saat kaç olurda olsun kapıdan içeri girdiğim anda uyuklamaya başlıyorum. Hem okuyup hem çalışıyorum bu arada. Yandan ekstra projelerim var bitirmem gereken, ne mümkün... Koltukta yana kaymak bile bir işkence benim için.
Anksiyete/panik ataklarım çok olurdu, bayılma derecesinde, son iki yıldır yok. Sürekli anksiyete/strese odaklanmaktan depresyonun gelişini göremedim sanırım. İçim çürük sanki. Çok fazla ölümle iç içe de yaşıyorum son zamanlarda. Gülüyorum ama boş hissediyorum.
Hayatımdaki kişiyle kavga ettik dün gece. Hiçbir şey yapmıyorsun dedi, sabrediyorum ama bıraktın saldın dedi kısaca. Sinirlerim iyice bozuldu, sanki isteyerek yapıyormuşum gibi. Ama anlamasını da beklemiyorum. O da çok çalışıyor, her şeye yardımcı, haksızlık ediyorum böyle yaşayarak. Yine de acıttı canımı.
Öf hiç arabesk biri değilimdir ama kendimden bayılır duruma geldim. Düzgün paylaşabileceğim arkadaşlarım var ama hepsi çok uzak... Saat farkı, onların hayatının yoğunluğu derken amaaan deyip geçiyorum.
Kusura bakmayın öyle döktüm içimi.
Evde çok iş yapmamaya başladım. Bir bitki sulamak bile ölüm gibi geliyor. Saat kaç olurda olsun kapıdan içeri girdiğim anda uyuklamaya başlıyorum. Hem okuyup hem çalışıyorum bu arada. Yandan ekstra projelerim var bitirmem gereken, ne mümkün... Koltukta yana kaymak bile bir işkence benim için.
Anksiyete/panik ataklarım çok olurdu, bayılma derecesinde, son iki yıldır yok. Sürekli anksiyete/strese odaklanmaktan depresyonun gelişini göremedim sanırım. İçim çürük sanki. Çok fazla ölümle iç içe de yaşıyorum son zamanlarda. Gülüyorum ama boş hissediyorum.
Hayatımdaki kişiyle kavga ettik dün gece. Hiçbir şey yapmıyorsun dedi, sabrediyorum ama bıraktın saldın dedi kısaca. Sinirlerim iyice bozuldu, sanki isteyerek yapıyormuşum gibi. Ama anlamasını da beklemiyorum. O da çok çalışıyor, her şeye yardımcı, haksızlık ediyorum böyle yaşayarak. Yine de acıttı canımı.
Öf hiç arabesk biri değilimdir ama kendimden bayılır duruma geldim. Düzgün paylaşabileceğim arkadaşlarım var ama hepsi çok uzak... Saat farkı, onların hayatının yoğunluğu derken amaaan deyip geçiyorum.
Kusura bakmayın öyle döktüm içimi.
