1 yıllık (+ birkaç ay) evliyiz. Eşimi seviyorum ama aylardır sürekli kavga ediyoruz. Sebebi ona kalırsa benim şımarıklığım, tavırlarıma dikkat etmemem falan filan. Ben de onun ilgisini hissetmediğim için asabileştiğimi düşünüyorum. Ama sonuç olarak birkaç gün önce boşanmaya karar verdik, annesi ikna etti birbirinizi seviyorsunuz ne yollardan geçtiniz diye. İki gün boyunca yine güzeldi her şey. Dün gece yine kavga ettik. Ailemi ziyarete (başka şehirdeler) gitme durumu vardı zaten, kavga edince gitmeyeyim dedim. Ama o git dedi. Uzak kalalım biraz dedi. Ya daha kötü olursa dedim, bakıcaz nasıl olacak dedi. Seni seviyorum dedim tamam ben de seni seviyorum dedi allahtan. Resmen bıkmış benden. O kadar incindim ki. Gerçi belki bana da iyi gelecek ama benden kurtulmak istiyor işte. Biliyorum ki asla özlemeyecek. Onun evde playstationu var gitarı var... Asla aramayacak, sormayacak ben gittiğimde. Hiç öyle yatağımızın boş tarafına bakıp özlemeyecek. Komodinde duran resmimize bakmayacak. Aklına gelmeyeceğim. İyi ki gitti, kafa dinliyorum diyecek. Bana boşanalım demesinden korkuyorum, çok severek evlendik yazık olacak.. Bu durumda ben de kendi yolumu çizerim... Bilmiyorum çok kötüyüm şu an paylaşmak istedim... Yorumlarda konube diye soracaksınız ama cidden elle tutulur bir olay yok, ikimizin de çok hatası var ve yıprandık...
