- 8 Ağustos 2014
- 1.894
- 3.443
- 158
- Konu Sahibi Mayisgelini
- #61
İyi geceler kızlar birşey sormak istiyorum.daha dogrusu bu hissim normal mi yaşayan var mı bunu merak ediyorum.8 aylık vajinusmus hastasıyım.son aşamlardayım başaracak gibiyim ancak başarmamı engelleyen bir sebep daha var o da hamile kalmak.Neden bilmiyorum ama hamile olmaktan çok korkuyorum.sanki Allah izin verirde hamile kalırsam babamın yüzüne bakamıcam.aileme nasıl söylerim acaba diye düşünürken buluyorum kendimi.bir cocugu 9 ay karında taşımak
,dogum sancıları ve sonuc olarak büyütmek bunlar hep bana uzak geliyor.Allahım isteyen herkese nasip etsin.Benim içimdeki bu histe düzelsin istiyorum.ama neden bu durumdayım bilmiyorum.Ailem konusunda böyle bi isteksizlik yok tabi yap yap diyende yok.sadece eşim çok istiyor.Cocugum olsa babam ugruna ölür onada eminim.cocuklarıda severim ama hiç kendi cocugumu ne hayal ettim şöyle bi yavrum olsun gezeyim falan nede yüzünü hayal ettim.Neden böyleyim kızlar? Bunu yaşayan ve sonradan geçen varmı.yoksa benim böyle bir hissiyatım mı yokeşimin erkek haliyle bebek resimleri begendigini görüyorumda ben görünce bakmıyorum bile direk geçiyorum
burda okuyorum hamile kalmak isteyenleri sürekli dua ediyorum inşallah olur diye ama kendi başıma gelmesinden korkuyorum.Bu sebepten kendimi kötü hissediyorum
Kendini hiç mi hiç kötü hissetme. Bende çocuklarla alakası olmayan hatta sevmeyen biriydim. Sonuç, oğlum için ölürüm. Oğlumu bırak, ata bebek diye mikrosefali bir meleğim var, şuan yoğun bakımda, onun için seve seve ölürüm, bir organ gerekse, bir şey gerekseydi de verseydim, iyilesseydi meleğim, dogurmadigim halde kurban olurum onun masum yüzüne diye diye gece gündüz dua ediyorum. İnşallah çok iyi bir anne olacaksın sen de. Şimdi böyle düşünmen çok normal.