çok dua ediyordum. kızlar neler yaşadım anlatamam. ama ben dua ettikçe felaketler geliyo sanki. inancımı da kaybettim
Kullanıcı adındaki 90'ı, 1990 doğumlu olduğun için kullanıyorsan, küçük arkadaşım, güzel kardeşim, hepimiz zor dönemler yaşarız.
Hayatını gözden geçir bakalım, belki isteklerimiz, kurduğumuz hayaller, yaşamak istediğimiz hayat sonucu hüsranla bitecek niteliktedir. Yani ;
ulaşılmaz hedefler koyarsan elbette hüsrana uğrarsın.
kaldıramayacağın yükü yüklenmeye çalışırsan elbette tökezler kalırsın.
karakterine, kişiliğine, şartlarına uygun olamayan bir hayatı arzu edip, bu savaş meydanına inip, kılıçları kuşanıp sonra ben yapamıyorum dersin..
Bunlar hepimizin başından geçmiştir.
Sonra oturup düşünürsün ben nerde yanlış yapıyorum diye..
Çözümüne bakarsın...
Merdivenleri ikişer ikişer değil teker teker çıkmayı öğrenirsin....
.................
Bir de hükmedemediğimiz bir hayat vardır canım.
Kader deriz biz buna.
Annesiz olmak gibi, Kalküta'nın çocuğu olmak gibi..
İşte burada devreye girer inanç..
Onu da kendi ellerinle verirsen kurtulmak için umudun kalır mı?
Ben daima şuna inanmışımdır: Allah, daha çok imtihana tabi tuttuğu kulunu daha çok seviyordur. Sen terk etmedikçe O seni asla terk etmez.